Near field communication یا ارتباط حوزه نزدیک (NFC) یک فناوری استاندارد در تلفن های هوشمند و ابزارهای مشابه برای برقراری ارتباطات رادیویی با یکدیگر و در مجاورت هم می باشد. این ارتباط در حدود چند سانتیمتر صورت می گیرد که در حال حاضر این فناوری شامل تبادل داده ها می شود و راه اندازی یا نصب آن در برابر فناوری های ارتباطی پیچیده تری مثل Wi-Fi ساده تر است.
دستگاه های دارای NFC را می توان در سیستم های پرداخت بدون حمل پول، شبیه به آنچه در حال حاضر در کارت های اعتباری مشاهده می شود، استفاده نمود. همچنین از این فناوری در مترو استفاده می شود، به این صورت که پرداخت پول توسط گوشی و کارت خوان صورت می گیرد. NFC عبارت است از مجموعه ای از فن آوری های کوتاه برد بی سیم که به طور معمول برای انتقال اطلاعات به فاصله ایی حدود چهار سانتیمتر نیاز دارد.
یکی از راه های ارتباطات در ابزارهایی که این فناوری را پشتیبانی می کنند به این صورت است که ارتباط بین ابزارهای دارای فناوری (NFC) با ابزارهایی که تراشه ی خاموش (NFC) را دارند به صورت روشی به نام "برچسب” یا (Tag) صورت می گیرد.
انجمن NFC در تاریخ ۱۸ مارس سال ۲۰۰۴ با دو شرکت سونی و نوکیا شروع به فعالیت کرد. آنها در آن سال برای پیشبرد استفاده فناوری بی سیم با برد کوتاه (NFC) در لوازم الکترونیکی مصرفی از جمله دستگاه های تلفن همراه و رایانه های شخصی سرمایه گذاری های مشترکی کردند. تا تاریخ ژوئن ۲۰۱۲، انجمن دارای بیش از ۱۶۰ عضو می باشد که در میان آنها می توان به: نوکیا، سونی، ویزا، امریکن اکسپرس، پی پال، گوگل، HTC، فیلیپس، سامسونگ و غیره اشاره کرد.
در ۱۷ نوامبر سال ۲۰۱۰ میلادی سه اپراتور بزرگ موبایل یعنی AT&T، ورایزون و تی موبایل سرمایه گذاری مشترکی برای توسعه این فناوری در خاک امریکا در نظر گرفتند. هدف آنها از این کار برای جلو بردن فناوری در زندگی انسان و حمل نکردن پول برای بیش از ۲۰۰ میلیون مشتری بود.
NFC یک پوشش استاندارد برای اطلاعات در حال تبادل و ارتباطات دستگاه ها با یکدیگر به وجود می آورد و این موضوع بر اساس فرکانس های رادیویی (RFID) از جمله ISO/IEC 14443 و FeliCa صورت می گیرد.
Radio-frequency identification یا (RFID) چیست؟
یک نوع سیستم ارتباط بدون سیم یا بدون تماس است که میدانهای الکترومغناطیسی با فرکانس های رادیویی برای انتقال اطلاعات از تگ های متصل به یک شی یا یک محیط، به منظور شناسایی و ردیابی آن به صورت خودکار انجام می گیرد. بعضی از برچسب ها (Tag) نیاز به باتری ندارند و توسط میدان های الکترومغناطیسی شناسایی می شوند.
تگ های (RFID) در صنایع مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. برای مثال کارخانه های ماشین سازی این برچسب ها را به اتومبیل های موجود در خط تولید یا مونتاژ متصل می کنند تا به مرور زمان از پیشرفت در تولید ماشین مورد نظر از کوچکترین قطعه سوار شده بر روی ماشین تا بزرگترین قطعه نصب شده، مهندسان را در خط تولید مطلع کنند. در کشورهای پیشرفته از این فناوری در نگهداری و محافظت از دام ها و حیوانات خانگی، و خود افراد را در تزریق واکسن در یک بازه ی زمانی خاص مطلع می کند. همچنین در صنایع داروسازی برای طبقه بندی داروها مورد استفاده قرار می گیرد. حتی می توان برچسب های (RFID) در بدن انسان کار گذاشت تا فرد از تمام جزئیات بدن خود از جمله کارکرد ضربان قلب، قند خون، فشارخون و سیستم دستگاه عصبی بدن مغز و نخاغ آگاه شود. البته این کار به تدریج با کمک پزشک صورت می گیرد اما این موضوع یک مشکل دارد و آن هم نگرانی های حریم خصوصی را به وجود می آورد.
NFC
همان طور که در شکل بالا مشاهده می کنید تراشه (RFID) در کنار دانه ی برنج قرار گرفته است.
ISO/IEC 14443 چیست؟
یک استاندارد بین المللی برای شناسایی ابزارهای کنار یکدیگر و همچنین پردازش پروتوکل ها برای انتقال اطلاعات صورت می گیرد. این استاندارد توسط سه شرکت به نام های نوکیا، فیلیپس و سونی در سال ۲۰۰۴ میلادی توسعه داده شد.
FeliCa چیست؟
یک سیستم هوشمند ارتباط بدون تماس در زیر مجموعه ی (RFID) است که در کارت های پول الکترونیکی استفاده می شود. این سیستم توسط یک شرکت ژاپنی توسعه داده شده و در زمان نگارش این متن از این فناوری که بخشی از NFC را تشکیل می دهد در کشورهای هنگ کنگ، سنگاپور، ژاپن و ایالات متحده امریکا مورد استفاده قرار می گیرد.
منبع: پی سی وار