عصر ایران ورزشی؛ پرناز صدیق - شادی تماشاگران ایرلندی در بازی تیم های فوتبال ایرلند و ایتالیا، این سوال را در ذهن بیننده ایجاد می کرد که ایرلندی ها چرا شادند؟! مگر تیم آنها از جام ملتهای اروپا حذف نشده است؟
تماشاگران ایرلند در بازی با اسپانیا نیز، علیرغم دریافت 4 گل، مشغول تشویق تیمشان بودند. انگار نه انگار که شکستی سنگین را پذیرفته اند.
در پاسخ به سوال فوق، در یک کلام باید گفت: ایرلندی ها برای تماشای فوتبال به ورزشگاه می آیند و از تماشای فوتبال لذت می برند!
اگر رفتار تماشاگران ایرلند را با تماشاگران فوتبال خودمان مقایسه کنیم، نیک درمی یابیم که آنها چیزی دارند که ما نداریم.
نمی خواهیم بر تفاوت فرهنگی و سطح تمدنی بالاتر و مواردی از این قبیل تاکید کنیم. این ها عیانی ست که حاجت به بیان ندارد! نکته اصلی این است که در ایران، بسیاری از آدم ها به ورزشگاهها می روند تا عقده های شخصی و اجتماعی و سیاسی خود را خالی کنند.
چنین پدیده ای البته در برخی از ورزشگاههای فوتبال در سطح جهان دیده می شود اما عقده گشایی های تمشاگران در ورزشگاههای ایران، گویی تفاوتی اساسی با موارد مشابه ددر اروپا دارد و آن اینکه، تماشاگر ایرانی از دیدن بازی فوتبال لذت چندانی نمی برد.
تماشاگران ایرانی، حقیقتاً شایسته نام تماشاگرند نه "هوادار". آنها در لحظات دشوار، کمک چندانی به تیمشان نمی کنند. کافی است تیم ملی ایران، در استادیوم آزادی، 2 بر صفر از حریف خود عقب بیفتد تا سکوت ورزشگاه آزادی را فراگیرد.
بسیاری از تماشاگران ایرانی، اگر تیمشان ببازد، در پایان بازی، به مربی و بازیکنان تیم خودی ناسزا می گویند و اگر هم تیمشان ببرد، به مربی و بازیکنان تیم حریف دشنام می دهند.
اصلاً انگار نه انگار این جماعت خشمگین آمده اند تا فوتبال تمشاشا کنند. گویی آنها به ورزشگاه می آیند تا خشم خود را خالی کنند؛ خشمی که در بیرون ورزشگاه در وجود آنها انباشته شده است.
هر چه هست، آنها بیش از آنکه برای لذت بردن به ورزشگاه بیایند، برای تخلیه نفرت، هر هفته بلیت می خرند و راهی این یا آن ورزشگاه ( بویژه استادیوم آزادی ) می شوند.
بسیاری از تماشاگران ایرانی هنوز این قدر نمی دانند که ممکن است تیمشان خوب بازی کند ولی در پایان کار، بازی را 1 بر صفر و یا 2 بر صفر واگذار کند (همان طور که تیم ملی آلمان در جام جهانی 2006 در زمین خودش به ایتالیا 2 بر صفر باخت).
بد نیست که تماشاگران فوتبال شناس ما، در فصل آتی فوتبال ایران، کمی با هدف لذت بردن از تماشای بازی فوتبال به ورزشگاهها بیایند و این هدف را بر هدف دیگری اولویت دهند. ورزشگاه فوتبال را برای تماشای فوتبال ساخته اند نه برای فحاشی! باور کنیم!
باید هم فحش بخورن.
کمی مسئولین یاد بگیرن تا ورزشگاهامون شبیه عصر حجر نباشه
بازیکنامون یاد بگیرن تا پولای میلیاردی که میگیرن کمی تعصب داشته باشن و فوتبال بازی کنن
یه کمی هم شماها یاد بگیرین که از رو هم خبرا رو کپی نکنین!!! یه سایتو میخونی می بینی اخبار رو از هزار جا کپی زده!!!!!!!
در آخرم کمی هم شما خجالت بکشین با این تیتر رو اخباراتون
شما مطبوعاتی ها چقدر در جهت انعکاس علل آن عقده ها تلاش کرد ه اید؟؟ و....
شاید هم مادر زادی مردم ما مریض به دنیا می آیند
آقا يه مطلب از خوبي هاي ما بنويس
!!!!!!!!
چون نه مثل ما غم برادران ه افغان و عراقي و لباني و تانزانيايي و موزامبيكي و بوليويايي و ونزوئلايي و ساير مردم محروم جهان را دارند و نه دولتاش بفكر آباد كردن تمام دنياس!!
تاييد كن و نشون بده !!
فوتبال را هم مقایسه کنید
ما به این جور آدما میگیم بی غیرت .. چون اگه کسی بخواد به این کشور ضربه بزنه اینا میشینن نگاه می کنن
آره اونا بی غیرتی دارن ما نداریم ما تیم و کشورمون رو دوست داریم
با اون به اصطلاح غیرتت فحاشی و بی ادبی هم شد غیرت؟
اونوقتی که باید حمایت کنی ساکتی اونوقتی هم که باید ساکت باشی داری فحاشی میکنی
انگار كه شما نكته اصلي و جان كلام را متوجه نشديد. نكته در اين نيست كه كسي نسبت به نتيجه و دستاورد تيم ملي كشورش بي تفاوت باشد يا ناراحت نشود. مهم اين است كه تماشاگر درك كند كه در يك ساختار منطقي و منصفانه بازيكناني كه بر اساس شايستگي و لياقت شان براي تيم ملي انتخاب مي‌شوند مطمئناً تمام تلاش و زحمتشان را براي موفقيت تيم كشورشان به كار مي‌گيرند. لذا اگر موفق نشدند خوب بازي كنند يا اگر بر اثر شانس و اقبال بد نتيجه بدي هم بدست آوردند، احترامشان را در نزد هواداران از دست نمي دهند و مورد توهين و استهزاي آنها قرار نمي‌گيرند.
تماشاگران ايرلند به واسطه فرهنگ و خوي شادمانه ايرلندي خود در اين زمينه يك نمونه و الگوي بين المللي هستند و ما انتظار نداريم تماشاگران ما هم اين طور باشند. اما لطفا توهين و عقده گشايي برخي از هواداران و تماشاگران وطني را با موضوع غيرت و تعصب قاطي نكنيد!