کلینیک رژیم درمانی نوین (www.novindiet,com)
مطالعات قبلی نشان داده اند که میزان فعالیت بدنی و افسردگی با هم در ارتباطند به طوری که افزایش فعالیت بدنی موجب بهبود افسردگی می شود و از طرف دیگر بهبود افسردگی سبب افزایش فعالیت بدنی می گردد. به عبارت دیگر فعالیت بدنی و افسردگی به موازات هم حرکت می کنند، اما هنوز رابطه علت و معلولی آنها مشخص نیست. در مطالعه ای که به تازگی منتشر شده است، محققین نشان داده اند که شاخص توده بدنی(BMI) بیشتر از30 که همان تعریف چاقی است، می تواند خطر ابتلای فرد به افسردگی را 50 تا 150% افزایش دهد.
محاسبه BMI در بخش شاخص های سلامت
در این مطالعه 203 خانم 40 تا 65 ساله با میانگین شاخص توده بدنی 3/38 بررسی شدند. وزن، درجه افسردگی، میزان فعالیت بدنی و غذای مصرفی در این افراد اندازه گیری شد. افراد شرکت کننده به دو گروه تقسیم شدند ، در یک گروه تنها درمان های کاهش وزن و در گروه دیگر کاهش وزن و افسردگی انجام گرفت. در مدت 12 ماه افراد در 26 جلسه گروه درمانی شرکت کردند و در مدت 6، 12 و 24 ماه پس از پایان دوران درمان مورد بررسی قرار گرفتند.
بررسی ها نشان داد بیشترین تغییرات در 6 ماه اول رخ داد و بعد از آن ثابت باقی ماند. طی شش ماه، 38 % زنانی که نیم درجه کاهش در میزان ارزیابی افسردگی داشتند حداقل 5% کاهش وزن داشتند. اما د رمقابل تنها 21% زنانی که هیچ بهبودی در میزان افسردگی نداشتند توانستند به همین میزان کاهش وزن دست پیدا کنند.
متاسفانه باید اذعن نمود که اغلب برنامه های کاهش وزن به تعیین افسردگی و درمان آن توجهی ندارند. اما این مطالعه نشاندهنده اهمیت بررسی افسردگی و درمان آن در چنین برنامه هایی است.
نکته عملی: افزایش وزن و چاقی علاوه بر مضرات شناخته شده خود در افزایش خطر ابتلا به بیماری های مزمن مثل دیابت یا بیماری های قلبی عروقی می تواند سبب افزایش احتمال افسردگی در فرد شود. بررسی و درمان افسردگی در برنامه های کاهش وزن ، می تواند سلامت جسمی و روانی فرد را بهبود بخشد و در کاهش وزن کمک کننده باشد