برگزاری کنسرت در اردبیل و ارومیه سخت تر از اجرا در آمریکا و کاناداست

عصرایران - موسیقی سنتی فولکلور در میان اقوام مختلف ایرانی، قدمتی دیرینه دارد و در این میان آذری ها هم به فراخور سابقه تاریخی خود از گنجینه ای غنی در این زمینه برخوردارند.

در سال های اخیر به مدد توسعه ارتباطات، موسیقی آذری نیز توانسته باسرعت بیشتری در اقصی نقاط ایران و جهان منتشر شود و در این راه یکی از چهره های پیشرو، "رحیم شهریاری" است.

اگرچه خلاقیت شهریاری در آمیختن موسیقی فولکلور و پاپ، باعث تمایز او از سایر هنرمندان عرصه موسیقی آذری شده و موفقیت کنسرت های داخلی و خارجی گروه "آراز" دلیلی بر این مدعاست، اما آنچه که ما را بر آن داشت تا با شهریاری، به گفتگو بنشینیم، فعالیت خیرخواهانه او در مسیری بود که حالا از کنسرت هایش هم برای این راه خیر استفاده می کند. با این هنرمند خونگرم آذری و بنیانگذار گروه موسیقی آراز دقایقی پس از پایان کار در استودیو، درباره فعالیت های هنری و البته نحوه همکاری اش با بیمارستان خیریه "امید"، گفتگو کردیم.

آقای شهریاری، لطفا در ابتدا درباره فعالیت های هنری گروه آراز توضیح مختصری بفرمایید.

گروه موسیقی آراز از سال 75 با همت مرکز موسیقی ایران و کمک های آقای علی مراد خانی، تشکیل شد. هدف ما در بدو تاسیس این گروه ارتقای سطح موسیقی و تامین نیازهای مخاطبان جوان بود و برای رسیدن به این هدف از ابتدا موسیقی فولکلور را با موسیقی پاپ ترکیب کردیم.

بازخورد این ابداع چگونه بود و امروز پس از 16 سال فعالیت، فعالیت شما در چه سطحی قرار دارد؟

ما در این سال ها توانسته ایم بدون برخورداری از حمایت خاصی، 11 آلبوم صوتی و 7 آلبوم تصویری را منتشر کنیم. برخی از این آلبوم ها در ایران و برخی هم در خارج از ایران تهیه و پخش شده است. ما در این سال ها کنسرت های داخلی و خارجی بسیاری را برگزار کردیم. در ایران به جز آذربایجان در شهر های تهران و کیش و گرگان و زنجان و بسیاری دیگر از شهرهای کشور کنسرت برگزار کردیم و در خارج از کشور هم ما در کشورهای آلمان، فرانسه، ترکیه، جمهوری آذربایجان، کانادا و آمریکا کنسرت داشته ایم.
هجدهم خرداد ماه امسال هم در نمایشگاه بین المللی تهران دو نوبت اجرای کنسرت داریم و شهریور ماه سال جاری هم در آمریکا و کانادا کنسرت خواهیم داشت.

این کارنامه نشان می دهد که کار ما مورد پسند مخاطبان قرار گرفته و توانسته ایم در جذب مردم به سمت موسیقی خودمان موفق عمل کنیم.

از سوی دیگر، زمانی که ما کار یاد گیری موسیقی آذری را شروع کردیم هیچ امکانی برای شنیدن این نوع موسیقی وجود نداشت و ما تنها می توانستیم بعد از ظهرها یک الی دوساعت از طریق رادیو باکو موسیقی آذری را گوش دهیم. اما امروز توسعه وسایل ارتباطی و برگزاری کنسرت های ما، جوانان زیادی را در سراسر ایران و حتی خارج از کشور با این موسیقی آشنا کرده و توانسته ایم در این هیاهوی موسیقی ملل، موسیقی فولکلور را با ترکیبی فانتزی به جوانان عرضه کنیم و آنها هم از این موسیقی استقبال کرده اند.

گروه شما چند نفر عضو دارد و آیا به جز موسیقی آذری، به زبان دیگری هم اجرای کنسرت دارید؟

ما برای اجراهای داخلی با 12 الی 15 نوازنده روی استیج می رویم ولی در اجراهای خارجی 5 الی 10 نوازنده من را همراهی می کنند. موسیقی هایی هم که اجرا می کنیم فقط به زبان آذری است و بر خلاف برخی از تصورات، بسیاری از افراد غیر آذری و فارس زبانان هم از موسیقی ما استقبال می کنند.

آن طور که ما مطلع شدیم، شما در کنسرت هایتان برای یک موسسه درمانی خیریه به نام "امید"، اطلاع رسانی می کنید. درباره این موسسه و نحوه آشناییتان با آن کمی توضیح بدهید.

این موسسه کاری همانند موسسه محک تهران انجام می دهد و در راستای درمان کودکان سرطانی در شمال غرب کشور فعالیت دارد. با توجه به شرایط محلی استان آذربایجان غربی که بخشی از آن هم ناشی از آلودگی های شیمیایی زمان جنگ است، ابتلای کودکان به سرطان در این مناطق بسیار شایع است. از طرفی بسیاری از ساکنان این استان و شهرهای همجوار نیز خانواده هایی محروم هستند. حال آنکه تامین هزینه های مداوای سرطان، برای خانواده های متوسط هم مشکل است. این مرکز درمانی با هدف تحت پوشش گرفتن کودکان سرطانی این مناطق تاسیس شده و من هم از دوسال قبل از طریق یکی از دوستانم به نام آقای افشار که عضو هیئت امنای این مرکز است، با فعالیت های بیمارستان امید آشنا شدم.

از آن زمان به بعد هم سعی کردم در کنسرت هایمان این موسسه را به مردم معرفی کنیم و برای تکمیل آن کمک بگیریم. چون موسسه ای مانند محک به دلیل اینک که شناخته شده، از سوی مردم حمایت می شود و ما هم باید امید را به مردم معرفی کنیم تا بتواند تکمیل شود و به فعالیت خود توسعه دهد.

به عنوان سخن آخر آیا حرفی مانده که بخواهید اینجا بیان کنید؟

ما در این سال ها از طرف هیچ نهاد و ارگانی حمایت نشدیم و تا بحال روی پای خودمان ایستاده ایم. همه هزینه های تمرین و اجاره سالن و اجرای کنسرت ها را هم خودمان می پردازیم و تنها در برخی از کنسرت ها با تبلیغ کالاهای مختلف اندک در آمدی داشته ایم. اما به هر حال سعی کرده ایم در این راه هم امرار معاش کنیم و هم برای ارتقای سطح موسیقی خودمان و توسعه آن تلاش کنیم.

تنها انتظاری هم که از مرکز موسیقی داریم این است که نگاه ویژه ای به استان های کشور داشته باشند. چون در استان ها به دلیل مسائل خاصی که مدیریت ها دارند، نوع نگاه با تهران متفاوت است و برگزاری کنسرت ها بسیار مشکل است.

ما برای اجرای کنسرت های خودمان در استان های آذربایجان هم مشکل داریم. باور کنید مشکلاتی که ما بری اجرای کنسرت در اردبیل و ارومیه داریم بسیار بیشتر از مشکلات اجرا در آمریکا و کاناداست. البته در سال های اخیر کمی از مشکلات شهر تبریز کاسته شده اما باید در همه شهرها این امکان وجود داشته باشد که مانند تهران هرهفته یا حد اقل هر ماه، یک کنسرت برگزار شود.