متاسفانه اخلاق در ورزش جای خود را به پول و قدرت داده و امروز می‌بینیم حرف اول ورزش ما در دستان کسانی است که از پول و قدرت برخوردارند.
خبرگزاری فارس یادداشتی را به قلم حسین طالب علی درباره آفت های گریبان گیر ورزش زورخانه منتشر کرده است که در زیر می آید.
از مقابل ورزشگاه حیدریان عبور می‌کردم که صدای ضرب مرشد توجهم رو به خود جلب کرد و من را به داخل زورخانه کشاند. وقتی وارد شدم جمعی صمیمی مشغول انجام حرکات ورزشی بودند، همه ذکر یاعلی بر لب داشتند و پیوسته بر محمد و آل محمد صلوات می‌فرستادند و از خداوند طلب سلامت و سعادت می‌کردند.
مرشد در وصف حضرت علی (ع) شعر می‌خواند و ورزشکاران داخل گود زورخانه حرکات ورزشی انجام می‌دادند.
از یکی از پیشکسوتان این ورزش که با وجود سن بالا و محاسن سفید وسط گود زورخانه میدان‌داری می‌کرد پرسیدم رمز این همه صمیمیت و نشاط جسمی، روحی و معنوی شما چیست که در جواب من گفت: ورزش و سنت پهلوانی ثمره پیوند ورزش و اخلاق است و علاوه بر تأمین تندرستی و نیرومندی صفات نیک و برجسته‌ای همچون جوانمردی، شجاعت، فروتنی و... برای فرد به ارمغان می‌آورد.
در زورخانه مردم از هر قشر و طبقه اجتماعی به گود دعوت می‌شوند و با صفا و صمیمیت با ذکر نام امام علی(ع)، فرستادن صلوات و انجام حرکات ورزشی به پرورش روح و جسمشان می‌پردازند.
صحبت‌های این پیشکسوت و نشاط و صمیمیتی که در آن فضا حاکم بود این سئوال را در ذهن ایجاد کرد که چرا این اخلاق بر ورزش امروز ما حاکم نیست؟ چرا منش و رفتار پهلوانی از جمع زیادی از ورزشکاران ما دور شده و تنها پول و شهرت است که ملاک ورزشکاران قرار گرفته است.
خیلی وقت‌ها با واژه‌‌هایی همچون مافیای پول و قدرت در ورزش حرفه‌ای مواجه می‌شویم که به کل فلسفه ورزش را به چالش می‌کشد و مبانی پاک آن را خدشه‌دار می‌کند.
با نگاهی به تاریخ ورزش ایران در می‌یابیم تنها کسانی در خاطر تاریخ ورزش کشور ماندگار شدند که منش پهلوانی را سرلوحه خود قرار دادند و از جان و دل و با غیرت ملی به رقابت با حریفانشان می‌رفتند و اخلاق را نخستین رکن کار خود قرار داده بودند.
تاریخ ایران زمین تاریخ پهلوانی است و آیین آن خردورزی، مردانگی، راستی و مردم‌داری است که با مبانی دینی پیوندی ناگسستنی دارد.
در آسمان ورزش کشور افرادی مانند جهان پهلوان تختی می‌درخشند که رمز جاودانه ماندنشان میراث‌داری فرهنگ گود زورخانه و جلوه‌گری در تاریخ معاصر است که برای حفظ کرامت انسانی و منش پهلوانی خود از تعظیم در برابر مادیات چشم فروبسته و خود را وقف مردم کرد.
امروزه با پیشرفت تکنولوژی و تاکید بر حرفه‌ای کردن ورزش، ورود الگوهای کاذب منفی به جامعه ورزشی این محیط پاک و مقدس را مورد تاثیر قرار داده و در بسیاری مواقع به جای اینکه ورزش جنبه‌های انسانی را مورد تاثیر قرار دهد، خود مورد تاثیر الگوهای بی‌پایه و ناهنجار قرار می‌گیرد و این ناهنجاری‌ها سبب از بین رفتن اخلاق و روح معنوی حاکم بر ورزش این کشور است.
متاسفانه اخلاق در ورزش جای خود را به پول و قدرت داده و امروز می‌بینیم حرف اول ورزش ما در دستان کسانی است که از پول و قدرت برخوردارند و آن را به جای رساندن به جایگاه حقیقی به سمت امیال و منافع خود سوق می‌دهند و از این‌رو است که پول جای اخلاق را می‌گیرد و هدف ورزش به بیراهه می‌رود.
کاش مسئولین ورزش کشور و ورزشکاران در رده‌های حرفه‌ای به جای اینکه روزبه‌روز غرق در مدرن کردن ورزش و دور شدن آن از مباحث اخلاقی شوند به خود بیایند و ارزش‌های پهلوانی را پاس بدارند، امید است روزی برسد که ورزش باستانی سرمشق و سرلوحه جامعه ورزش قرار گیرد و ما شاهد پرورش ورزشکارانی با منش پهلوانی باشیم و این میراث را به آیندگان منتقل کنیم.