ما و شما میدانیم که سیاستزدگی یعنی چه. به تعبیر بهتر، سیاستزدگی یعنی وقتی از یک نفر تعریف میکنی یا متعرض رفتار کسی
میشوی، حتی با فرض اینکه تحسین و انتقاد تو کاملا بهجا و ستوده هم باشد، باز به تریج قبای بعضیها برمیخورد! چرا؟ چون سیاستزدگی آفتی است مثل در هم پیچخوردن کلاف نخ! همهچیز درهم و برهم میشود.
لاجرم، شما از زید تعریف میکنی، همه نتیجه میگیرند تو مخالف اعمال عمرو هستی! یا از فلانی انتقاد میکنی، حضرات اظهارنظر میکنند که تو حکما با بهمانی موافق بودهای و از این طریق، خواستهای آب به آسیاب موافقین بریزی و طعنه و تخریبی در کار مخالفین وارد آوری!
کمی مقدمه این نوشته طویل شد! غرض از این صغرا و کبراچیدن این بود که بگویم: ۳۳ سال است همسایه ناخلف و نخودی ما نسبت به پاره مسلمی از این آب و خاک ادعا دارد. کشورهای دور و نزدیک، زیربغلش را گرفتهاند و زیر آتش این اجاق دمیدهاند! در این طرف، مسوولان ما ۳۳ سال است که بنا را بر مماشات و محافظهکاری گذاشتهاند.
نتیجه اینکه همیشه توپ توی میدان ما بوده! هی آن همسایه نخودی ادعا کرده، هی ما از تریبون رسمی وزارت خارجه جواب دادهایم! هیچکس اسم جزایر را به زبان نمیآورد. چرا؟ ممکن است به بعضیها بربخورد! دوربین تلویزیون هیچوقت سراغ جزایر نرفته. ساکنینش را نمیشناسیم.
جا داشته صد تا فیلم درباره آن جزایر مگو! بسازیم و نساختهایم! و از این همه ملاحظه و محافظهکاری، همسایه نخودی و دوستان ناتوانش! هی جسورتر شدهاند! حالا در این فضا یکدفعهای رئیسجمهور به جزایر سفر میکند! نتیجه باورنکردنی است؛ از سویی فریادها در خارج بالا میگیرد! دیدار تیمهای فوتبال لغو میشود! اعتراضات سیاسی و رسمی و غیررسمی! جنجال! هیاهو!
خطاب اصلی نگارنده به بعضی دوستان داخل است: عزیزان! سیاسیبازی و سیاستزدگی را رها کنید. ما هم به ریاستجمهوری انتقاد کم نداریم. اما این کارش قشنگ و ستوده بود. نتایجش را نگاه کنید. موقعیت ایران در مذاکرات ۱+۵ تقویت شد! لحن شیطان بزرگ یکدفعه تغییر کرد و ملایم شد! کشورهای نخودی دست و پایشان را جمع و جور کردند و اینها همه یعنی: بعد از ۳۳ سال، برای اولینبار توپ به میدان حضرات رفته! حالا جمعش کنند!
بد نیست انصاف را سرلوحه مواضعمان قرار دهیم و یادمان باشد که این امر، هم دغدغه امام راحل بود و هم دلمشغولی همیشگی رهبر معظم انقلاب. خلاصه اینکه دست مریزاد احمدینژاد!
دست مريزاد