امروزه شواهد بسیاری حاکی از این مطلب اند که وزن هنگام تولد با وزن افراد در سنین بزرگسالی مرتبط است بدین صورت که کم وزن بودن کودک در هنگام تولد شانس ابتلا به چاقی شکمی در دوران بزرگسالی وی را افزایش می دهد. هر چند که مطالعات بسیاری نشانگر ارتباط معکوس بین وزن هنگام تولد و چاقی شکمی در بزرگسالی بوده اند اما مطالعات اندکی به بررسی اجزاء تشکیل دهنده ی این چاقی شکمی پرداخته اند.
اخیرا یک مطالعه اجزاء چربی شکمی را به دو جزء چربی احشائی و چربی زیر جلدی تقسیم کرده است و سپس ارتباط بین وزن هنگام تولد بر چربی های شکمی را از این دو منظر( یعنی : 1-چربی شکمی احشائی و 2-چربی شکمی زیر جلدی ) بررسی نموده است. این مطالعه بر 1092 بزرگسال (437 مرد و 655 زن) در سنین بین 30-55 سال انجام گرفت. یافته های مطالعه نشانگر ارتباط معکوس بین وزن هنگام تولد و چاقی شکمی بودند و این ارتباط معکوس در مورد چربی های احشائی شکم مشاهده شد اما در مورد چربی زیر جلدی این ارتباط مشاهده نشد. در ضمن ارتباط بین وزن هنگام تولد و چربی احشایی شکمی در افرادی که شاخص توده بدنی آنها بالا تر بود(اضافه وزن بیشتری داشتند) مشهود بود (و نه در افراد لاغر).
نکته عملی: مطالعات قبلی نشان داده اند که ارتباطی معکوس بین وزن هنگام تولد و چاقی شکمی بزرگسالان وجود دارد . نکته جالب آنست که این ارتباط بیشتر به ناحیه چربی های احشائی شکم مربوط می شود . اما این ارتباط در افرادی مشهود است که دچار اضافه وزن و چاقی نیز باشند. بنابراین افرادی که وزن آنها در هنگام تولد کم بوده و در بزرگسالی نیز دچار اضافه وزن و چاقی گردند بیشتر مستعد افزایش چربی های شکمی به ویژه از ناحیه چربی های احشائی می باشند که می تواند زمینه بیماریهای متابولیک را فراهم نماید.
منبع: رژیم درمانی نوین