عصر ایران - همه روس ها و ناظران بین المللی پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری روسیه می دانستند که ولادیمیر پوتین نخست وزیر این کشور که مهم ترین و مشهور ترین نامزد انتخاباتی این کشور محسوب می شود ، پیروز این انتخابات خواهد بود ؛ با این حال مخالفان پیش از برگزاری انتخابات ، ساز تقلب احتمالی را کوک کرده بودند و در فردای انتخابات با کسب مجوز از وزارت کشور روسیه به خیابان های مسکو و برخی دیگر از شهرهای روسیه ریخته اند .
مخالفان ، دولت روسیه را به تقلب در انتخابات متهم می کنند و گنادی زوگانف رهبر حزب کمونیست روسیه و مهم ترین رقیب انتخاباتی پوتین در همان شب انتخابات اعلام کرد که نتایج را به رسمیت نمی شناسد .
در همین حالی که زوگانف در بعد از ظهر یکشنبه نتایج انتخابات را زیر سوال می برد ؛ ولادیمیر پوتین در اجتماع دهها هزار نفری حامیانش در مسکو مشغول برگزاری جشن پیروزی بود و به هنگام سخنرانی اشک هایش از دیدگانش سرازیر بود .
پوتین گویی می گریست و سخن می گفت و این مساله از لحن سخنانش نیز تا حدودی پیدا بود اما بعد در مصاحبه با رسانه ها باد شدید را عامل ریزش اشک از چشمانش دانست و شاید نیز همین طور باشد ، اما واقعیت این است که مردم روسیه کمتر اشک چشمان پوتین را دیده اند .
سخنان جشن پیروزی پوتین حال و هوای متفاوتی با گذشته داشت ؛گویی از آن اقتدار سال های گذشته چیزی در انبان قدرتمند ترین مرد روسیه باقی نمانده و فشارهای سیاسی ماه های گذشته مخالفان و تحقیر او در تظاهرات خیابانی معترضان به حکومتش ، چیزی از هیمنه و اقتدار گذشته او را باقی نگذاشته است ؛ اقتداری که با وجود انتقاد های گسترده از آن ، بنا به اعتراف دوست و دشمن وضعیت روسیه را از یک قدرت به حاشیه رانده شده جهانی ( دهه 1990) به یک قدرت در حال احیا و در متن تحولات جهانی مبدل ساخته است .
با وجودی که مخالفان پوتین به شیوه حکمرانی وی اعتراض کرده و فقدان استانداردهای دموکراتیک در حکومت او را مذمت می کنند ، اما نباید از این نکته غافل بود که اساسا بحث دموکراسی در سلسله مراتب اولویت های اکثریت مردم روسیه موضوعی درجه چندم است و بیشتر مردم روسیه در گام نخست خواستار حفظ ثبات ، امنیت و رفاه اقتصادی هستند که کارنامه عملکرد پوتین در دو دوره ریاست جمهوری و یک دوره نخست وزیری از این جهت قابل دفاع است .
با وجودی که فساد اقتصادی در روسیه در سال های حکمرانی پوتین رشد قابل توجهی داشته است ، اما وضعیت زندگی طبقه متوسط روسیه نیز در همین مدت بهتر شده است و سطح رفاه افزایش قابل ملاحظه ای یافته است . دولت پوتین در سال های گذشته با انتفاع از قیمت بالای نفت و گاز توانسته است ثبات و رفاهی نسبی برای شهروندان روسیه برقرار کند و این دقیقا همان خواسته اصلی بیشتر مردم روسیه است و دلیل محبوبیت کم سابقه پوتین طی سال های اخیر نیز ریشه در همین عامل دارد .
با این حال لبه های " چینی اقتدار " پوتین طی ماه های گذشته ترک های قابل توجهی برداشته و شکننده شده است . تظاهرات دهها هزار نفری مخالفان در مسکو و سن پترزبورگ ، دولت مسکو و شخص پوتین را به اعتراف به "وجود مخالفان" واداشت ؛ با این تفاوت که پوتین از مخالفان به عنوان یک "اقلیت دارای حقوق" نام می برد که "نباید برای کسب قدرت بی تابی نشان دهند" .
پوتین خود را نماینده اکثریت جامعه روسیه می داند و به نظر می رسد این تنها یک ادعا نیست و شواهد و دلایل غیر قابل انکاری وجود دارد که وی تنها سیاستمدار روسی در دو دهه اخیر است که توانسته اطمینان مردم روسیه را به خود جلب کند.
مردم روسیه و هواداران پوتین از وی انتظارات مشخصی دارند که پوتین قابل به برآوردن آنها است ؛ از جمله این که رییس جمهوری روسیه باید در بهبود وضعیت معیشتی مردم بکوشد و آرامش و ثبات را در کشور برقرار سازد و پوتین در میان 4 نامزد دیگر رقیب خود دقیقا همان گزینه امتحان پس داده ای بود که در دوران 12 ساله اقتدار خود در روسیه ، این کشور را احیا کرده و آرامش و ثبات را به قیمت گسترش فساد اداری و اقتصادی و لگد مال کردن بسیاری از اصول دموکراسی و حقوق بشر برقرار ساخته است.
این در حالی است که منتقدان پوتین دقیقا از همان زاویه ای وی را به نقد می نشینند که نقطه ضعف تاریخی روسیه محسوب می شود . روسیه از منظر تاریخی گرفتار حکومت های اقتدارگرا است و اقتدارگرایی و شیوه های استبدادی و سرکوب، تحفه و ارمغان پوتین نیست بلکه پوتین فرزند خلف تاریخ روسیه است که درس تاریخ را به خوبی فرا گرفته و می داند در پهناورترین کشور جهان این تنها یک نیروی مرکزی با اقتدار و قوی است که توانایی حفظ و حراست و تامین امنیت داخلی و همزمان قدرت ایفای نقش محوری در تحولات جهانی را دارد .
شاید کسب پیروزی نه چندان دشوار برای پوتین و تحمل مخالفان به اندازه کافی گویای تغییر وضعیت روسیه باشد و علامتی از این نشان باشد که باید تحولات روزها و هفته های آتی روسیه را به نظاره نشست . تجربه تاریخی نشان داده است که روسیه در اوج اقتدار جهانی می تواند با تغییرات و گرفتاری های داخلی به حاشیه انزوا رود و این همان خواسته ای است که بسیاری از سیاستمداران و دولتمردان در قاره سبز و ینگه دنیا بی صبرانه در انتظار آن نشسته اند .
اوج آن بعد از آمريكاي لاتين اينك در روسيه مثلا مدرن ديده مي شود.
كشوري كه به عقايد و آئين ها و زبانها و اصول حقوق بشري احترام نمي گذارد و در اين قرن و حتي در الان كسي از مركز بزرگترين صحراي يخ زده جهان (سيبري ) كمتر مي تواند خبر تهيه كند
ابرقدرتي كه از سيركردن شكم مردمش نگران و ناتوان است
شير بي يال و دم و اشكم كه ديد ....
پايان اقتدارگرايان در روسيه با آخرين رياست جمهوري پوتين امنيت چي ك.گ.ب
کاش ترکمن چای نبود تا حرفاتون واسم جذابیر می شد
اينها فقط اشك تمساح است.
حتي تصور اينكه روسهاي كثيف بر دنيا تسلط داشته باشند تن آدم را ميلرزاند.
اين كثافتها چند بار به كشور ما تجاوز كرده اند و خاك ما را تكه تكه كرده اند.
روسهاي كمونيست كثيف.
خوبه والله . معني اقتدار گرايي انساندوستانه رو هم فهميديم !
باد سرد! حداقل اول به این یه اشاره میکردی...