در طول مبارزات ملی شدن صنعت نفت و طی تماس هایی که میان حکومت مصدق با دو کشور آمریکا و انگلستان و مجامع بین الملل صورت گرفت، پنج پیشنهاد برای حل اختلاف نفت مطرح شد که پیشنهاد مشترک انگلستان و آمریکا، چهارمین آن بود که مفاد آن به شرح ذیل است.
در اول اسفند 1331 طرح آمریکا و انگلیس به منظور یافتن راه حل اختلاف دربارۀ نفت تسلیم دکتر مصدق شد.
به گزارش خبرآنلاین؛ طرح مذکور از سوی جان فاستر دالس، وزیر خارجه وقت آمریکا و آنتونی ایدن، همتای انگلیسی وی تهیه شده بود که محتوای آن تفاوت چندانی با پیشنهادهای قبلی نداشت و براساس حفظ منافع شرکت های نفتی آمریکا و همکاری با دولت انگلیس تنظیم شده بود.
با به قدرت رسیدن دکتر مصدق و اعلام تصمیم قاطع او در اجرای قانون 9 ماده ای ملی کردن صنعت نفت، بحران روابط ایران و انگلستان وارد مرحلۀ جدیدی شد. ملی کردن نفت در ایران به عنوان یک رویداد بزرگ سیاسی و اقتصادی بازتاب داخلی و خارجی گسترده ای داشت و می توانست آثار تعیین کننده و سرنوشت سازی به پویش استعمارزدایی در کشورهای مستعمره و نیمه مستعمره برجای گذارد.
از این رو برای مهار آن، طرح های جایگزینی متعددی از سوی انگلستان، آمریکا و مجامع بین الملل ارائه شد که غالباً در پی مخالفت دکتر مصدق مورد قبول واقع نشد.
در طول مبارزات ملی شدن صنعت نفت و طی تماس هایی که میان حکومت مصدق با دو کشور آمریکا و انگلستان و مجامع بین الملل صورت گرفت، پنج پیشنهاد برای حل اختلاف نفت مطرح شد که پیشنهاد مشترک انگلستان و آمریکا، چهارمین آن بود که مفاد آن به شرح ذیل است:
1- موضوع غرامت شرکت نفت ایران و انگلیس به دیوان داوری بین المللی رجوع شود.
2- به مجرد تحصیل توافق دربارۀ تصفیۀ غرامات، دولت آمریکا مبلغی به عنوان کمک به دولت ایران بپردازد که در آینده معادل آن به نفت از طرف ایران مسترد شود.
3- دولت ایران موافقت نماید که با یک سازمان بین المللی که شرکت سابق در آن دخیل باشد، وارد مذاکره گردد.
4- دولت ایران حق کامل ادارۀ صنعت نفت خود را داشته باشد، البته به شرط پرداخت غرامت به شرکتهای نفتی
5- دولت ایران در فروش نفت خود در بازارهای جهانی آزاد است.
در نهایت دکتر مصدق طرح مذکور را به دلیل مغایرت با منافع ملی کشور رد کرد.