خورشید ستاره‌ای بزرگ است که با وجود ۱۵۰ میلیون کیلومتر فاصله با پرتوهای خود زندگی را در زمین امکان‌پذیر کرده است. اما زندگی تحت تأثیر به هم خوردن تعادل فاکتورهای آب و هوایی نیز هست.
به گزارش جام نیوز، اکثر محققان افزایش گازهای گلخانه‌ای را عامل به هم خوردن تعادل این فاکتورها می‌شناسند. اما فریتس فاهرنهولت (Friz Vahrenholt)، شیمی‌دان و سباستین لونینگ (Sebastian Lüning)، زمین‌شناس آلمانی تغییرات آب و هوایی را انکار می‌کنند.
آن‌ها معتقدند که نوسانهای خورشیدی می‌تواند دمای زمین را دست کم یک درجه سانتی‌گراد افزایش دهد. اما منتقدان می‌گویند، این نوسان‌ها تنها تا یک‌دهم سانتی‌گراد دمای زمین را بالا خواهد برد.
لونینگ و فاهرنهولت معتقدند که در قرن حاضر به احتمال قوی زمین بیش از 2 درجه سانتی‌گراد گرم نخواهد شد. حتی در 25 سال آینده زمین سردتر می‌شود.
بسیاری از محققان مخالف این نظریه‌اند. گئورگ فویلنر(Georg Feulner)، از مؤسسه تحقیقات آب و هوایی پوتسدام می‌گوید: «حتی اگر فعالیت‌های خورشید از عصر یخبندان کوچک در قرن 17 نیز کمتر شود، گرمایش زمین حداکثر تا 3 دهم درجه عقب‌گرد خواهد کرد که این مقدار حتی معادل یک‌دهم افزایش دمای پیش‌بینی شده هم نیست.»
چرا اروپا و آمریکا با وجود گرم‌تر شدن کره زمین در سال‌های اخیر زمستان‌هایی سخت تجربه کرده‌اند؟ مطالعات جدید نشان می‌دهد که این موضوع به کاهش تابش پرتوهای خورشید بستگی دارد.
اگر آنچه که لونینگ و فاهرنهولت می‌پندارند درست باشد، بستن معاهده‌ای جهانی برای جایگزینی پیمان کیوتو چندان اضطراری نخواهد بود. هر دو طرف یعنی لونینگ و فاهرنهولت و مخالفان آن‌ها بر این عقیده‌اند که نوسان در فعالیت‌های خورشید وجود دارد و نمود آن را می‌توان در تعداد لکه‌های خورشیدی دید.
سامی سولانکی (Sami Solanki) از بخش تحقیقات خورشیدی مؤسسه ماکس ـ پلانک، می‌گوید:« فعالیت‌های خورشیدی در دهه‌های 50 و 60 قرن گذشته به بیشترین حد خود رسید و از آن به بعد، هم این فعالیت‌ها و هم روشنی خورشید کاهش یافت.» لات‌مایک لاک‌وود از دانشگاه ریدینگ (Laut Mike Lockwood) معتقد است که این دوره کاهش فعالیت خورشید می‌تواند تا 90 سال طول بکشد.
در این صورت خورشید به وضعیت ماندر حداقل (Maunder-Minimum) در سال‌های 1645 تا 1715 خواهد رسید. در آن زمان شمار لکه‌های خورشیدی نسبت به قبل و بعد از این دوره کم شده بود. زمستان‌های اروپا به شدت سرد بود، یخچال‌ها در نروژ و آلپ گسترش پیدا کردند و کانال‌های هلند نیز به طور مرتب یخ می‌زد.
براساس گزارش دویچه وله، با وجود این اکثر دانشمندان بر این نظرند که نوسانهای خورشیدی در تغییرات آب و هوایی نقش فرعی دارند.
گئورگ‌فویلنر می‌گوید، در عصر یخبندان کوچک درجه هوا در سطح جهانی تنها نیم درجه کاهش یافت. اما لونینگ و فاهرنهولت تأثیرات نوسانهای خورشیدی را بسیار زیاد می‌پندارند و می‌گویند، این نوسان‌ها مانند موتوری اثر گاز گلخانه‌ای را دو چندان می‌کند.
فویلنر در مخالفت با این نظر می‌گوید: «وقتی تغییرات آب و هوایی را در هزار ساله اخیر یا تأثیرات سیکل 11 ساله خورشیدی را در آب و هوای امروزی مقایسه کنیم، می‌بینیم که این تأثیرات حتی قادر نیستند ساختمان مرکز تحقیقات آب و هوایی را نیز تکان بدهند».