عصرایران؛ شیرین ساوالان پور - "جدول خاموشی ها" ؛ این تعبیر برای نسل جدید چندان آشنا نیست اما کسانی که سال های دفاع مقدس را به یاد دارند ، این عبارت نوستالوژی خاصی دارد. در سال های جنگ ، کمبودها باعث شده بود حتی برق مصرفی خانه ها هم سهیمه بندی شود و قطعی برق ، بخشی از زندگی همه ایرانیان در آن سال ها بود.
با این حال ، مسوولان آنقدر برای مردم احترام قائل بودند که بی محابا و بدون اطلاع قبلی برق را قطع نمی کردند (مگر در موارد ضروری و اشکال فنی یا حملات هوایی). از این رو ، همواره قبل از قطعی ، برنامه خاموشی ها را در جدولی موسوم به " جدول خاموشی ها" در روزنامه ها منتشر می کردند و دقیقاً مشخص می شد که فلان منطقه از شهر از چه ساعتی تا چه ساعتی برق نخواهد داشت.
بدین ترتیب ، مردم می توانستند کارهای خود از قبیل مهمانی و بهره گیری از وسایل برقی را تنظیم کنند تا دچار مشکل نشوند.
در چند روز گذشته ، میلیون ها ایرانی وقتی برای چک کردن ایمیل های خود سراغ یاهو و جی میل هایشان رفتند ، با درهای بسته
مواجه شدند: مسوولان بدون کوچک ترین اطلاع قبلی و بی هیچ توضیحی ، میل ها را بسته بودند و صد البته کسی هم پاسخگو
نبود!
بدین ترتیب ، کارهای بسیاری بر زمین ماند: از کسانی که کار و پیشه شان به ایمیل مربوط می شد تا کسانی که مراودات علمی
داشتند و مردمانی که ارتباطات عادی شان در ایمیل ها بود.
اگر مردم در دوران جنگ در کنار مسوولان قرار گرفتند و حتی از نثار جانشان نیز دریغ نمی کردند ، "یکی از دلایل" اش ، این بود که
احترام می دیدند و حتی در مساله ای به نام قطع برق که امری عادی در جنگ محسوب می شود ، مردم را در جریان زمان قطعی
ها می گذاشتند تا کار کسی - حتی الامکان - لنگ نماند.
حفظ حرمت مردم - که از آموزه های مکتب امام (ره) است - درسی است که مسوولان نباید آن را به محاق بسپارند و مردم را
جمعی تصور کنند که با ایشان می توان هر رفتاری را انجام داد. مثلاً اگر قطع ناگهانی ایمیل ها ، علت موجهی داشت ، آیا نمی شد
آن را با مردم - که نامحرم هم نیستند - در میان گذاشت یا لااقل ، قبل از قطعی ، خبری به مردم داد که اگر کسی نامه ای ، فایلی
، فاکتوری و نظایر این ها را در میلش دارد ، بردارد و فکری به حال ارتباطاتش کند؟!
این بی احترامی به میلیون ها شهروند ایرانی اعم از استاد دانشگاه و پزشک و وکیل و دانشجو و مهندس و کارمند و بازاری و بقیه
اقشار است که بدون کوچک ترین توضیح با عذرخواهی و اطلاع رسانی ، سیستم مبادلات الکترونیک آنها را ببندند و کار میلیون ها
نفر را به مشکل اندازند.
لب کلام آن که هر چند بستن ایمیل ها ، اقدامی ناراحت کننده بود ، اما نارضایتی اصلی ، از احساس حرمت شکنی است که در ورای این کار نهفته است.
در هر کشوری ممکن است در برخی موارد ، مشکلاتی پیش بیاد که قابل درک است اما آیا "احترام" انتطار زیادی است؟!
اصلا این کیه که اینقد ازش حرف میزنن
فکر کنم هرکسی که هست خیلی تو سری خوره
در این رابطه یک انتقاد بزرگ و منطقی به دولت و نظام وارد است و آن اینکه باید ایمیل ملی را همگانی و قابل استفاده (حداقل مثل ایمیل های خارجی )آماده بهره برداری نماید تا بسته شدن سرویس های جاسوسی دشمنان فقط موجب اخلال در کار دشمنان ایران شود نه مردم ایران.
آقای عصر ایران ، اگر آزاده اید منعکس فرمائید
انسانم آرزوست!
طالب به جمال گــــل مثـالی هستیم
تـا بــاده بدست رقص کنـــان بـرخیـزد
همـواره بـه شـوق او بـــاقی هستیم
آخر یه نفر یه مقاله محکم و محترم رو این مساله نوشت
به خدا که این چند روزه علاف بودیم.یه پروِژه قرار بود برای استادی ارسال کنم که متاسفانه بسته بودن ایمیلها منو بدجور تو دردسر انداخت.حالا مال من بعد از 12 ساعت تلفن کردن و التماس کردن و هزار بدبختی راه افتاد ولی مردمی که عمده فعالیتشون ایمیل هست چیکار باید میکردن.
واقعا جای تاسف داره این شکلی به شعور مردم توهین بشه.دیگه فاصله چندانی با وضعیت مردم کره شمالی نداریم
تو رو خدا اینبار چاپش کن
ولی ایکاش گوش شنوایی هم بود
من باید یه مدرکی رو برای کشور نیوزلند میل میکردم آخرین روزشم یک شنبه 23 بهمن (12 February ) بود.
در یک کلام این کار آقایان 7 ماه تلاش منو بر باد داد!!!
کی جواب میده؟؟؟؟؟
حالم خیلی بده
خیلی
هیچ وقت حلالشون نمی کنم
امیدوارم همین بلایی که سرمن اومد یه روزی سرشون بیاد
داستان جالبی کلا
زنگ زدم به مسئول مربوطه میگم اینترنتم کند شده میگه اینکه خیلی خوبه توی محله ی شما برا ی همه قطعه...
جالبه که بگم تو قطعی های برق چند سال قبل از یه نفر مرتبط با این موضوع پرسیدیم چرا زمان قطعی برق رو اعلام نمیکنند. طرف جواب داد این اطلاع قبلی میتونه باعث بشه دزدها برای دزدی از اون منطقه برنامه ریزی کنند. خلاصه تاریکی محیط و نبود هیچ روشنایی میتونه کارشون رو راحت کنه. برا همین صاجب خونه و دزد رو یک جا با هم غاقلگیر میکنند.
دیگه خودتون استدلال قطع کردن ایمیل ها و خبر ندادنش رو کشف کنید ....
شما هم که نظر منتشر نمی کنید همین طور. این صدمین نظر منه ولی یکیشم تا حالا منتشر نشده.
کسی جرات کوچکترین اعتراض را دارد؟مگر ازجانمان سیر شده باشیم
آماده همکاری افتخاری با شما هستم
یک توپ دارم قلقلیه --- سرخ و سفید و آبیه.......
گرچه دلم برای همه چیز این مملکت تنگ میشه...
والا من که ناامید شدم از آینده ی کشورم.
آنچه بجایی نرسد فریاد است.
آیا عواقب این کارها توسط دولتمردان قابل پیش بینی نیست؟
آیا این کارها در این بحبوهه با اهداف خاصی صورت میگیرد؟
ببینید:
http://alef.ir/vdcgnu93.ak9ux4prra.html?67725
و البته این نکته را نمی‌گوید که ایمیلهای داخلی بدون مشکل کار می‌کردند.
امیدوارم تذکر بنده مشمول سانسور عصر ایران یا فحاشی خوانندگان نشود.
این لینکی که دادید که مال عصرایران نیست!
موفق باشید
کاش همه چیز مثه زمان جنگ بود هرچی نبود لااقل صداقت بود
ولی کو گوش شنوا!!
قانون اساسی:" ایجاد شغل برای همه افراد جامعه وظیفه دولت است". وزیر کار و امور اجتماعی:ما در قبال اشتغال زایی وظیفه ا ئی نداریم. تعریف شاغل: با دو ساعت کاردر هفته شما شاغل محسوب می شوید.
و هزاران مورد از این موارد که هیچکس جوابگو نیست و اگر اعتراض کنید مخالف محسوب شده و مستوجب عقوبت هستید.
اما کو گوش شنوا؟دفعات قبل که قطع کردند کسی مگه گردن گرفت؟
اگر اختلال ناشی از اشکال باشد قابل درک است اما اختلال عمدی نه قابل درک نیست اصلا
هر جا دیدی دارن بهت احترام می ذارن بدون حتماً خبریه و باید سر کیسه را شل کنی برادر.
دیگه دیدن مشکلات داره واسمون عادت میشه، اینا که چیزی نیست!
اگه یه بار مشکلی توی مملکت پیش نیاد باید تعجب کرد!
مسئولین بدونن که هر عملی عکس العملی داره و به شعور مردم توهین کردن عاقبت خوشی نداره!
ما "حق مسلم"های زیادی داریم که رعایت نمیشه!!!
هر چند وقت يكبار، يه هواپيما با كلي مسافر بيگناه ميفته و هيچ كس هم جوابگوي از دست رفتن جان مزدم نيست، اونوقت شما توقع داريد به خاطر بسته شدن gmail و yahoo عذرخواهي كنن؟
زهي خيال باطل، زهي تصور محال...
واقعاً برای شما متاسفم
خبر ، خبر هستش برادر.
شاید از نظر تو ایمیل هیچ معنایی نداشته باشه شاید هنوز علمت به اون حدی نرسیده که چطوری با ایمیل کار کنی اما برای امثال مثل من و بقیه دوستان که به نوعی به جامعه مجازی وابسته هستن برای ادامه فعالیت در این جامعه به سرویس های پست الکترونیکی خودمون نیازمند بودیم و به راحتی مثل آب خوردن چندین روز بدون هیچ حرفی قطع کردند ایمیل ها رو انگار دارن واسه حیوون اینکار رو میکنن. یعنی واقعا با ما مثل حیوون برخورد کردن. پس بدون بین من و تو خیلی فرق هستش
حالا من برای تو متاسفم
خودت چي داري ؟ از اون مايه بذار
فقط شما میتونید جواب خون شهدا را بدید؟
عموی من هم شهید شده
اما من بعضی وقتها فکر میکنم خون این شهید و هزاران شهید دیگه از طرف کسایی پایمال میشه که ادعای حفظ حرمت شهدا را دارند و خودشون را عقل کل میدانند