محققان دانشگاه تگزاس به بررسي اين موضوع پرداخته‌اند كه مجرمان مادام العمر احتمالا به صورت ژنتيكي براي ارتكاب جرم برنامه‌ريزي شده‌اند.
به گزارش ايسنا، نظريه ژنتيكي بودن جرم بسيار جنجال برانگيز بوده چرا كه بيشتر متخصصان جرم‌شناسي به عوامل محيطي مانند فقر به عنوان منشا جرم معتقدند؛ اما اين محققان مدعي شده‌اند كه ژن‌هايي كه انسان با آنها متولد شده مي‌توانند نقش بسيار قابل توجهي در احتمال روي آوردن افراد به شيوه زندگي مجرمانه ايفا كنند.
اين پژوهش كه در مجله جرم‌شناسي منتشر شده، دريافته كه با اينكه هيچ ژني كه مسوول بروز يك رفتار مجرمانه باشد وجود ندارد، اما احتمالا طيف وسيعي از آنها نقش كوچكي در افزايش يا كاهش شانس تخلف دارند.
محققان در تحقيقات خود به بررسي سه گروه افراد پرداختند: افرادي كه به طور مداوم در زندگي خود مرتكب خلاف شده بودند، افرادي كه تنها در سنين نوجواني جرمي مرتكب شده بودند و افرادي كه هميشه تابع قانون بودند.
محققان با بررسي زندگي مجرمان پايدار كه معمولا در دوران نوجواني و پيش از ورود به دنياي خشن‌تر و جرائم سنگينتر از خود رفتارهاي ضداجتماعي نشان مي‌دهند، دريافتند كه با اينكه مجرمان نوجوان بيشتر تحت تاثير محيط قرار داشتند، اين موضوع در مورد مجرمان مادام‌العمر صادق نبود.
اگرچه محققان نتوانسته‌اند ژن‌هاي خاص بروز اين رفتارها را شناسايي كنند، اما بر اين باورند كه 70 درصد از زمينه‌هاي تخلفات زندگي انسان ممكن است ژنتيكي باشد.