عصر ایران ورزشی، اهورا جهانیان - تحریم مراسم توپ طلای فیفا از سوی رئال مادرید، چیزی از شکوه و عظمت بزرگترین شب جهان فوتبال در یکسال گذشته نکاست.
این شاید نخستین باری بود که مراسم توپ طلا با غیبت عامدانه دومین بازیکن برگزیده سال برگزار می شد.
پیش از این، بارها شاهد انتخاب هایی در اعطای توپ طلا بوده ایم که با اجماع عمومی مواجه نبودند. مثلاً زمانی که مجله فرانس فوتبال در سال 1989 توپ طلا را به مارکو فان باستن اعاط کرد، بسیاری معتقد بودند که فرانکو بارسی بهترین بازیکن اروپا در آن سال بوده است. و یا زمانی که لوئیس فیگو مرد سال اروپا شد، خیلی ها معتقد بودند زیدان شایسته دریافت این جایزه بود. اما بارسی و زیدان حضور در این مراسم را تحریم نکردند و مردانه و بزرگوارانه در این شب رویایی جهان فوتبال حاضر شدند و حاضر شدند که فرادستی فو.تبالیستی دیگر را نسبت به خودشان مشاهده کنند.
در واقع آنها پذیرفته بودند که ناکامی هم جزوی از زندگی است و علاوه بر این، از شادی دیگران ناشاد نشدند.
اما کریس رونالدو، هیچ گاه یک جنتلمن نبوده است. او چنانکه انتظار می رفت، حضور در این مراسم را تحریم کرد تا برای سومین سال متوالی زیردست لیونل مسی نباشد.
رونالدو در حالی این مراسم را تحریم کرد که انتخاب مسی با اجماع بالای کارشناسان صورت گرفت و حتی تماشاگران رئال مادرید نیز رونالدو را بازیکنی در حد و اندازه مسی نمی دانستند. چه آنها همین چند وقت پیش بود که بعد از شکست 3 بر 1 رئال در برابر بارسا، طوماری بلندبالا علیه رونالدو امضا کردند و از مدیران رئال مادرید خواستند که او را بابت بازی ضعیفش در ال کلاسیکو جریمه مالی کنند.
باری، کریس رونالدو بار دیگر در آزمون بزرگی ناکام ماند. او در میادین بزرگ بزرگی نمی کند و در بیرون از زمین فوتبال نیز، رفتار و منش بزرگوارانه ای نداشته است. کریس رونالدو به اوج دوران فوتبال خودش رسیده است. او دیگر بهتر از این نخواهد شد. آینده از آن رونالدو نیست. او دیر یا زود در سراشیبی نزول قرار می گیرد اما مسی هنوز امکان زیادی برای ارتقاء کیفی و افزایش محبوبیتش دارد.