عصر ایران ورزشی، پرناز صدیق - در المپیک 1984، آمریکایی ها ستاره ای سیاهپوست را به جهان دو و میدانی معرفی کردند که اکنون پرافتخارترین ستاره این رشته ورزشی است. آن جوان 23 ساله، در المپیک لس آنجلس چهار مدال طلا برای ایالات متحده آمریکا به ارمغان آورد و پا در راهی نهاد که پیش از وی بزرگانی چون جسی اوونس طی کرده بودند.
کارل لوئیس، متولد یکم جولای 1961، پرافتخارترین دو و میدانی کار جهان است. لوئیس در المپیک 1984، در دوهای صد متر، دویست متر و چهار در صد متر و نیز در پرش طول مدال طلا گرفت. کارل لوئیس در دو صد متر دو ویژگی اساسی داشت که کمتر کسی در میان بزرگان دو صد متر، تا به امروز واجد این دو ویژگی بوده است. لوئیس استارت ضعیفی داشت. تپانچه شروع مسابقه که شلیک می شد، لوئیس لاغراندام دیرتر از همه پایش از تخته استارت کنده می شد.
این ضعف او در کمتر دونده برجسته و رکوردشکنی در تاریخ دو صد متر دیده شده است. اما ویزگی دیگر کارل لوئیس، شتاب چشمگیر او در بیست متر پایانی مسابقه بود. لوئیس در بیست متر آخر مسابقه، چنان شتابی می گرفت که ضعف استارتش را جبران می کرد. وی با همین شتاب خیره کننده مدال های طلای فراوانی در مسابقات دو صد متر بر گردن آویخت.
کارل لوئیس در دهه 1980، بهترین دونده دوهای صد متر و دویست متر بود. او همچین نقطه قوت تیم چهار در صد متر آمریکا بود. در دو چهار در صد متر، لوئیس به دلیل همان شتاب چشمگیرش همیشه دونده چهارم تیم بود. او نقش بسزایی در کسب طلای چهار در صد متر در دو المپیک 1984 و 1988 برای تیم ملی آمریکا داشت.
باری، لوئیس بهترین دونده دو صد متر در دهه 1980 بود تا اینکه بن جانسون در دو صد متر ظهور کرد. ظهور جانسون به سلطه بلامنازع لوئیس در دو صد متر پایان داد. استارت های خیره کننده بن جانسون و سرعت بی نظیرش در سراسر آن ده ثانیه نفس گیر، حتی شتاب گرفتن خیره کننده کارل لوئیس در بست متر آخر را نیز بی اثر کرده بود.
جانسون در مسابقات جهانی 1987 و المپیک 1988 با رکوردشکنی های عجیب و غریبش نه تنها طلا را از چنگ لویس درآورد بلکه کارل لوئیس بزرگ را در پیش چشم عالمی تحقیر کرد. اما وقتی که چند ساعت بعد از فینال المپیک 1988 معلوم شد که بن جانسون دوپینگی بوده است، نه تنها طلاهای از دست رفته لوئیس مجدداً نصیبش شد بلکه اعتبار مخدوش شده اش نیز احیا شد.
بعد از رسوایی بن جانسون، کارل لوئیس حرمتی بیش از پیش یافت؛ چرا که نمونه اعلای دونده ای سالم و شریف بود که به ضرب و زور قرص و آمپول رقیبانش را پشت سر نمی گذاشت. کارل لوئیس در المپیک 1988، بعد از حذف بن جانسون به دلیل ارتکاب دوپینگ، طلای صد متر را به همراه طلای پرش طول از آن خود کرد و با کسب نقره دو دویست متر، به خانه بازگشت.
بدین ترتیب، لوئیس در 27 سالگی شش طلای المپیک را در کارنامه ورزشی خود داشت. او در آن المپیک می توانست طلای چهار در صد متر را نیز از آن خود کند ولی به دلیل اختلاف نظر با رئیس فدراسیون دو و میدانی آمریکا، از تیم چهار در صد متر ایالات متحده کنار گذاشته شد و به همین سادگی یک طلای المپیک را از دست داد.
اوج هنرنمایی کارل لوئیس در دو صد متر، مسابقات جهانی 1991 بود. وی در فینال آن مسابقات، نه تنها هموطن خود لروی بورل را، که سبک دویدن و استارت زدنش شباهت زیادی به بن جانسون داشت، پشت سر گذاشت، بلکه برای اولین بار موفق شد رکورد دو صد متر را بشکند. کارل لوئیس در آن فینال باشکوه، صد متر را در 9 ثانیه و 86 صدم ثانیه دوید.
درخشش او تحسین بن جانسون را نیز در پی داشت. جانسون که از روی سکوهای ورزشگاه نظاره گر هنرنمایی لوئیس بود، بعد از آن فینال تاریخی، گفت: " به نظر من لوئیس استحقاق این پیروزی را داشت. "
لوئیس در مسابقات جهانی 1991، همچنین موفق شد رکورد تاریخی باب بیمون در پرش طول را، که از المپیک 1968 تا به آن زمان دست نخورده باقی مانده بود، بشکند. رکورد باب بیمون 8 متر و 90 سانتی متر بود و لوئیس در آخرین پرش خود 8 متر و 91 سانت متر پرید. اما از بخت بد کارل لوئیس، مایک پاول آمریکایی نیز 8 متر و 95 سانتی متر پرید و طلا را از چنگ لوئیس بیرون آورد.
کارل لوئیس در المپیک 1992، طلای پرش طول و چها در صد متر را از آن خود کرد. او دیگر در سال های آخر درخشش خود در میادین دو و میدانی بود اما با این حال موفق شد انتقام شکست سال قبل خود را در رشته پرش طول از مایک پاول بگیرد. بعد از المپیک 1992، کارل لوئیس هشت طلای المپیک در جیب خود داشت.
چهار سال بعد، لویس 35 ساله بود و دیگر نمی توانست در دوهای صد متر و دویست متر و چهار در صد متر با جوانان نوظهور این رشته ها رقابت کند. اما او همچنان سلطان بلامنازع پرش طول بود. لوئیس در المپیک 1996 آتلانتا، فقط در رشته پرش طول شرکت کرد و به رغم سن بالایش، طلای این رشته را به چنگ آورد و خود را با 9 طلای المپیک به برترین دو و میدانی کار تاریخ دو و میدانی بدل کرد.
کارل لوئیس یکی از معدود افرادی است که در چهار المپیک صاحب مدال طلا شده است. و از 1984 تا 1996، چهار بار طلای پرش طول، دو بار طلای صد متر، دو بار طلای چهار در صد متر و یکبار طلای دویست متر را از آن خود کرد.
لوئیس بی تردید برترین دونده تاریخ است اما ویژگی مهم وی، رفتار اخلاقی اش بود. کارل لوئیس متواضع و مودب بود. از غرور نابجا بهره ای نداشت. همه به یاد دارند که او پس از شکست از بن جانسون، در فینال دو صد متر در مسابقات جهانی 1987 و المپیک 1988، بلافاصله به سراغ جانسون رفت و پیروزی او را تبریک گفت اما بن جانسون رفتاری سرد و سرشار از غرور با لوئیس را به نمایش گذاشت.
گذشت روزگار اما حقانیت لوئیس را اثبات کرد. بن جانسون مغرور به جرگه بدمن های دو و میدانی پیوست اما کارل لوئیس متواضع و اخلاقی، اینک برترین دونده دو و میدانی در سراسر جهان است.