خبرآنلاین: با وجود بازگشت چند قلم شی تاریخی و با ارزش به ایران، هنوز دزدان داخلی و خارجی و قهر طبیعت، میراث فرهنگی کشور را تهدید می کند
اخبار بد زود می رسد، مثل خبرهایی که درباره مشکلات میراث فرهنگی است. این که دفینه های امامزاده ای را در لرستان به یغما می برند، قلب میراث فرهنگی رامهرمز را شرحه شرحه می کنند و یا بدتر از همه، آمریکایی ها، الواح باستانی ایران را توقیف می کنند فقط در یک هفته، به گوش می رسد و نتیجه آن، تنها افسوس است.
در این بین، به نظر می رسد مسئولان سازمان میراث فرهنگی، ترجیح می دهند به جای رسیدگی به وظایف قانونی خود، سخنان زیبایی را در جلسات متعدد بر زبان می رانند.
دیروز، رئیس سازمان میراث فرهنگی در مراسم تودیع و معارفه مدیرکل سازمان متبوعش در تهران، درباره ضرورت رسیدگی به تهران به عنوان مرکز فرهنگی ایران سخن گفت در حالی که همان ساعت، پلیس آمریکا، الواح گلی هخامنشی را توقیف کرده و پس نمی دهد.
اوایل هفته نیز دزدان میراث، به امامزاده ای واقع در شهرستان ازنا شبیخون زدند. زمین را شکافتند، اشیایی را به سرقت بردند که در این میان، پای یک مومیایی هم به میان آمد.
هر چند با هشیاری ضابطان قضایی، این دزدان به دام افتادند، ولی باز هم در گوشه دیگری از ایران پهناور، دزدان، به قلب میراث فرهنگی، خنجر کشیدند تا رامهرمز در استان خوزستان، عرصه افسوس برای دوستداران میراث فرهنگی شود.
گزارشها می گوید حفاری در تپه‌ها و محوطه‌هایی چون جوبجی، تپه پاگتی، بی‌بی تاج این شهرستان همچنان ادامه دارد که هنوز هیچگونه اقدامی از سوی اداره کل سازمان میراث‌فرهنگی صورت نگرفته‌است.
تهدیدهای دیگری نیز میراث فرهنگی این شهرستان را مورد تهدید جدی قرار داده است. دبیر و سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی رامهرمز، معروف به تاریانا، تعیین حریم در تپه جوبجی را به دلیل قرار گیری کارخانه شن و ماسه ضروری عنوان می کند و به خبرگزاری میراث فرهنگی می گوید:"با اینکه تپه جوبجی آخرین محوطه ثبت شده در رامهرمز محسوب می‌شود و متعلق به دوره ایلامی است اما در مجاورت این محوطه کارخانه شن و ماسه قرار گرفته و باتوجه به غنای این محوطه ضرورت تعیین حریم فوری جوبجی بعد از 5 بسیار ضروری و فوری است".
طبیعت هم میراث را می بلعدقهر طبیعت، تهدید دیگری برای میراث فرهنگی ایران است. بیابانهای وسیع، زلزله، سیلاب و هزاران حادثه ریز و درشتی که سالانه در این کشور رخ می دهد، عاملی است که میراث فرهنگی را هر روز می فرساید.
از یزد خبر می رسد یک اثر ملی که در نوع خود در جهان منحصر به فرد است، در حال مدفون شدن زیر شنهای روان است. آب انبار هفت بادگیر موجود در روستای عصرآباد در نزدیکی یزد مربوط به دوره قاجار است و در تاریخ 17 اسفند 1381 با شماره ثبت 7753 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است
.
ویژگی مهم این آب انبار وجود هفت بادگیر بلند است. هر بادگیر دارای چهار منفذ در هر ضلع است. آجر خشت خام، ساروج، گچ و قلوه سنگ عمده مصالح بکار رفته در این بناست. ولی این بنای منحصر به فرد به دلیل تهدید شنهای روان کویر، در آستانه دفن شدن است.
از رسیدگی سالهای پیش میراث فرهنگی نیز در این اثر ملی، تنها اکنون دیوار نوشته های روی آب انبار را می توان دید و حفاران غیرمجاز را که حوالی این روستا خاک ها را زیر و رو تا شاید عتیقه ای بیابند!
بازگشت اشیای جیرفتی، مرهمی به دل میراثبا وجود اخبار نگران کننده میراث فرهنگی، خبر بازگشت اشیای تاریخی جیرفت، موضوع خوشایندی بود که دل دوستداران میراث را شاد کرد. اشیای تاریخی جیرفت که چند روز پیش به ایران منتقل شدند، از وزارت امور خارجه تحویل گرفته و با تشریفاتی خاص با حضور یگان حفاظت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، امین اموال، معاون حقوقی و معاون میراث فرهنگی کشور به موزه‌ی ملی ایران منتقل شدند.
این اشیاء در حفاری‌های غیرمجاز سالهای 1379 تا 1381 به یغما رفته بودند و آثار زیادی شامل اشیای فلزی و سفال مربوط به حوزه‌ی تمدنی جیرفت از مرزهای آبی و خاکی ایران به دیگر کشورها برده شده بود.
18 قلم شیء پیداشده در این حفاری‌ها مانند جام، ظرف و کاسه به‌شکل قاچاق از کشور خارج شده بودند و چند سال پیش در گالری «برکت» در لندن به حراج گذاشته شدند. آن حراجی پس از شکایت رسمی سازمان میراث فرهنگی متوقف شد، ولی متأسفانه رأی دادگاه به نفع گالری «برکت» صادر شد. در نهایت با پیگیری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در محکمه فرجام‌خواهی، رأی به نفع ایران صادر و این اشیا براساس یک پروتکل، چند روز پیش به ایران منتقل شدند.