قسمت دوم: شماره 11 تا 20ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ11- پاول ندود:
بازیکنی بسیار خاص در یووه. به هیچ کس شباهت نداشت و خاصیتهای خاص خود را داشت. او همچنین یکی از با استعدادترین هافبک های تهاجمی تاریخ سری آ بود و البته قابلیتهای دفاعی را نیز می توانست انجام دهد. خستگی ناپذیری او در بازی باعث شده بود تا بگویند که او دارای ششهایی آهنین بود. او افتخارات زیادی را در تورین بدست آورد ولی هیچ وقت به رویای خود یعنی قهرمانی در لیگ قهرمانان نرسید. در سال 2003 او بسیار در اوج بود تا حدی که توپ طلا را بدست آورد ولی زخم نبردن لیگ قهرمانان تا ابد بر روی بدنش خواهد ماند.
12- آندری شوچنکو:
او جایزه بهترین گل زن خارجی را که قبل او تنها پلاتینی به عنوان یک خارجی بدست آورده بود را بدست آورد. توانایی او در محوطه 18 و یا خارج از آن، مرگبار بودن در هوا و زمین او را تبدیل به یکی از بهترین مهاجمین کره زمین کرده بود. او توپ طلا، جام لیگ قهرمانان و اسکودتو را با روسونری فتح کرد تا نامش را برای همیشه جاودانه کند. او اینقدر خاطره خوب از خودش در میلان باقی گذاشت که عملکرد فاجعه بار او در چلسی هیچ وقت نمی تواند مانع دوست داشتن آندری شود.
13- فرانک رایکارد:
به درخواست آریگو ساکی او به دو هموطن دیگر خود که از قبل در میلان حضور یافته بودند پیوست. 5 سال در سن سیرو به میدان رفت و دفاع و حمله شرکت کرد. دو بار موفق شد با میلان اسکودتو را فتح کند و در سال 1989 در رنکینگ توپ طلا در جایگاه سوم ایستاد.
14- مانوئل روی کوستا:
وقتی که شنید فیورنتینا با فروش او به میلان موافقت کرده گریست. او در فلورانس یک قهرمان بود. توانایی های فانتزی او همه را به وجد می آورد. به دلیل مسایل مالی فروخته شد به تیم میلان. او در میلان نقش پررنگی داشت تا این که پدیده ای به نام کاکا در میلان ظهور کرد و جای او را گرفت. روی کوستا 12 سال در فوتبال ایتالیا حضور داشت.
15- خاویر زانتی:
مرد رکوردها همچنان مشغول رکورد شکنی است. او که با شکستن رکورد تعداد بازی های برگومی نامش را به تنهایی در صدر فهرست بیشترین تعداد بازی کننده در تاریخ نراتزوری قرار داد همیشه عصای دست مربیان اینتر در خط دفاعی و میانه میدان بوده است. او نه تنها یک بازیکن بزرگ است، بلکه در خارج از زمین فوتبال و در زندگی شخصی نیز مردی بسیار بزرگ است. وقتی که بازنشسته شود، قطعا نام او را در کنار فاکتی افسانه ای قرار خواهند داد.
16- زیکو:
در زمان خودش یکی از بزرگان فوتبال برزیل بود و شاید بهتر باشد بگوییم که او بزرگترین بازیکن آمریکای جنوبی بود در زمان خودش. او در سال 1983 از فلامینگو به اودینزه پیوست. این بازیکن با استعداد در اولین فصل حضورش توانست در 24 بازی 19 گل به ثمر برساند. او در سال 1985 تیمش را به دلیل مصدومیت ترک کرد.
17- جورج وه آ
مهاجم مرکزی که تنها 5 ماه پس از ترک فرانسه و پیوستن به میلان به عنوان اولین بازیکن غیر اروپایی که توانست توپ طلا را مال خود کند شناخته شد. او در قهرمانی های سال 1996 و 1999 به میلان کمک زیادی کرد. هیچ کس نمی تواند گل طلایی او در مقابل ورونا را فراموش کند. در سپتامبر 1996، او در کنج محوطه 18 خودی توپ را گرفت و 90 یارد را دویو و در این هنگام 7 نفر را دریبل زد و گلی رویایی به ثمر رساند.
18- مارسل دساییلی:
در 1993 به میلان پیوست. اگرچه او یک مدافع بود، ولی کاپلو او را گاها به عنوان هافبک مرکزی بازی می داد. او فورا توانست با میلان قهرمان اسکودتو شود و لیگ قهرمانان را نیز فتح کند. حتی در فینال لیگ قهرمانان که میلانی ها با 4 گل بارسلونا را تحقیر کردند نیز گلزنی کرد. بدنی بسیار تنومند داشت و مانند یک دیوار در خط دفاع میلان حضور داشت.
19- آنتونیو کارکا:
به همراه مارادونا و جیوردانو جزو خاطره سازان ناپولی بودند. او در دومین قهرمانی اسکودتوی ناپولی و قهرمانی لیگ اروپای آنها نقش پررنگی داشت. یک برزیلی فوق العاده هیجان انگیز که دوران بازی خود در سری آ را با زدن 73 گل در 164 بازی به پایان رسانید. هیچ وقت عنوان بهترین گلزن را بدست نیاورد ولی در دو سال پیاپی به عنوان نفر دوم انتخاب شد.
20- لوتار ماتئوس:
تراپاتونی به نقش یک هافبک پیشرفته را داده بود. او در قهرمانی 1989 اینتر در اسکوتو نقش یک کاتالیزور را داشت. او در بازی به یاد ماندنی مقابل ناپولی که 2 بر 1 تمام شد برای اینتر گلزنی کرد. در طول دوران بازیگریش توانست یک بار توپ طلا و یک بار هم جام جهانی را فتح کند. پس مصدومیت از ناحیه زانو، در سال 1992 به بایرن مونیخ بازگشت.
منبع: وب سایت فارسی اینترمیلان