رضا رشیدپور مجری سابق سیما در یک گفت‌وگوی مفصل رسانه‌ای از سیاست‌های حاکم بر صداوسیما انتقاد کرده و خط قرمزهای این رسانه را سلیقهای و غیرشفاف قلمداد کرد.
به گزارش قانون، رشیدپور در در بخشی از مصاحبه خود، در مورد خط قرمزهای صداوسیما می‌گوید: تلویزیون ما پر از خط قرمزهای سلیقهای است. ما هیچ کار غیرقانونی در شبکه ایرانیان انجام نمی‌دهیم. نظیر همین کارها را می‌توان در شبکه‌های سراسری انجام داد، منتهی مدیران رسانه دولتی سلیقهای برخورد می‌کنند و امکان انجام این کارها از بین می‌رود.
او ادامه می‌دهد: هیچ قانونی در صداوسیما وجود ندارد که شما نباید آستین‌کوتاه بپوشید، یا قانونی وجود ندارد که شما نباید ساز پخش کنید. اینها سلیقه‌های مدیران است که بعد از سالها تکرار، به رویه تبدیل شده است. وگرنه شما در نظامنامه قانونی حراست سازمان صداوسیما، چنین مسائلی را نمی‌بینید.
رشیدپور در ادامه این گفتگو که بار رسانه قانون انجام داده، از شفاف نبودن خط قرمزها در سازمان لب به انتقاد می‌گشاید و معتقد است این موضوع دامن‌گیر مدیران ارشد این سازمان نیز شده است، او برای توصیف این عدم شفافیت، اینگونه مثال می‌زند: زمانی که آقای لاریجانی نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شده بود، وقتی که در فیلم تبلیغاتی‌اش از او پرسیدند که چرا هنگام ریاست بر سازمان، ساز پخش نمی‌کردید، پاسخ دادند: من خودم هم نمی‌دانستم که بالاخره باید پخش کنم یا نکنم.
مجری سابق سیما که به قول خودش در تلویزیون ممنوع‌الکار شده در ادامه از واکنش‌های اهالی صداوسیما به تاسیس شبکه ایرانیان می‌گوید: یک سری واکنش‌ها رسمی است و در جلسات رسمی سازمان عنوان می‌شود و من هم از آنها خبر دارم، که شاید زیاد مثبت نباشند. اما به صراحت عرض می‌کنم و فایل ضبط شده صوتی هم دارم که بیش از ده مدیر برجسته سازمان با من تماس گرفتند و موفقیت این برنامه را به شدت تبریک گفتند. تاکید می‌کنم بیش از ده مدیر عالی‌رتبه سازمان برای تبریک گفتن موفقیت این برنامه با من تماس گرفتند.
او در توضیح اینکه چرا دیدگاه رسمی صداوسیما مثبت نیست، می‌گوید: به هر حال صداوسیما علاقمند هست که انحصار برنامه‌های تلویزیونی را در اختیار خود داشته باشد.
رشیدپور در ادامه بر منطبق نبودن سلایق شخصی مدیران صداوسیما با موازین رسمی این سازمان اشاره می‌کند و آن را از دلایل افت بیننده این رسانه بر می‌شمارد. او در این زمینه می‌گوید: این دوگانگی حتی در مدیران عالی‌رتبه تلویزیون هم وجود دارد. مشخصاً من مدیر عالی‌رتبه‌ای را می‌توانم نام ببرم، اما چون ممکن است راضی نباشد نام نمی‌برم. ایشان از مدیران برجسته شبکه یک بودند و به شدت علاقه داشتند در این شبکه، کنسرت‌های فاخر ضبط و پخش شود. یکی دوبار هم موفق شدند چنین کاری بکنند، امّا جلوی‌شان را گرفتند.
برنامه‌سازهای تلویزیون یا مدیران عالی‌رتبه این رسانه دچار دوگانگی سلیقهای و رسمی هستند. سلیقه خودشان چیزی می‌گوید، اما موازین رسمی چیز دیگری می‌گوید. همین دوگانگی را بیننده هم می‌فهمد، یعنی می‌فهمد که اینها تکلیفشان با خودشان هم مشخص نیست. به همین خاطر خیلی وقت‌ها جذابیت لازم را نداریم و دچار افت می‌شویم.
او در همین زمینه ادامه می‌دهد: اگر طرف(خبرنگار یا گزارشگر) را به دنبال سوژه مورد علاقه‌اش بفرستیم، تا خط مقدم هم می‌رود، جلوی تفنگ هم می‌ایستد و گزارش مطلوب را تهیه می‌کند، ولی زمانی که شما یک موضع سازمانی را دیکته می‌کنی، می‌گویی بر اساس این موضع برو یک چیزی بساز و بیاور. آن موقع طرف هم یک سرهم‌بندی می‌کند تا رفع تکلیف شود و کار سازمانی مورد انتظار به انجام برسد.