سایت خبری معماری نیوز: این مکان تا به امروز برای بازدید عموم باز نشده بود، اما افتتاح بنای یادبود و موزه ی یازده سپتامبر، اولین گام به سوی پایان ممنوعیت طولانی مدت ساخت و ساز در محل مرکز تجارت جهانی است. مایکل آراد از گروه معماری هندل به همراه گروه معماری منظر پیتر واکر برنده مسابقه طراحی بنای یادبود یازدهم سپتامبر، تصمیم دارند تا عملیات ساخت این پروژه را آغاز کنند. طراحی این گروه شامل دو استخر بزرگ مربع شکل در محل فونداسیون برج های دوقلو می باشد که با آبشارهایی که از چهار طرف این استخر به مرکز آن سرازیر می شود، مزین شده است.
2983 اسم بر روی 79 صفحه برنزیِ دو استخر آبی که در محل سابق برج های دو قلو ساخته شده اند را در بر گرفته اند. "مایکل آراد" نام طرح خود را "بازتابش فقدان" انتخاب کرده است. در نگاهی کلی به نظر می آید اسامی به صورت اتفاقی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند اما دقیق شدن بر روی طراحی این بنا نشان می دهد اسامی قربانیان به شکل شبکه ای در هم پیچیده از روابط اجتماعی، حرفه ای و حتی اتفاقی قربانیان با یکدیگر بر روی صفحه های برنزی حک شده است.
این بنا در كنار طرح بلند پروازانه شیشه و فلز مركز حمل و نقل معمار اسپانیایی «سانتیاگو كالاتراوا» قرار دارد. در اصل این موزه به سبب تفكرات ایده‌آلیستی – نمایشی آمریكایی، بیشتر بار سیاسی دارد تا معماری.
با توجه به پیشنهاد طرح کلی كه توسط معمار یهودی، دانیل لیبسكیند معمار، ترسیم شده است، قرار است تمام بناها در ضلع شمال شرقی پارك «یادبود» و در زمینی به مساحت یك هکتار ساخته شوند؛ این ایده با پیشنهاد دیگر معمار یهودی، «فرنك گهری»، برای ساختن مجموعه تئاتر در ضلع شمالی و مركز حمل و نقل كالاتراوا در ضلع شرقی شكل می‌گیرد. دو استخر یادمانی هم گویی برای تقلید از رد پای برج‌های دوقلو در ضلع جنوب و غرب در نظر گرفته شده‌اند.
طراحی «اسنوتا» سازه‌ای بزرگ همراه با پوشش چوب و شیشه است، پاسخی هوشمندانه به چالش‌های کارفرما. ساختمان موزه مستقیما بر روی ایستگاه قطار كالاتراوا قرار گرفته است هرچند كالاتراوا ستون‌هایی را كه فضای داخل طرحش را خراب می كنند، نپذیرفته و اصرار در حذف آنها دارد؛ کالاتروا همچنین خواستار استفاده از نور مستقیم در فضای ترمینال است. در نهایت بازدیدكنندگان می توانند زیر مركز آزادی و در پارك یادمان قدم بزنند و در انتهای جنوبی آن، منظری زیبا به سمت استخرهای یادبود را تجربه کنند.
ساختمان‌ها با روایتی معمارانه خلق شده اند؛ بازدیدكنندگان از دو مسیر می توانند وارد شوند، اولی سطح شیب دار عریضی است که آنها را به سمت ورودی اصلی هدایت می كند و دومی سطح شیب دار كوچكی است كه مراجعان را به ساختمان‌ها هدایت می كند.
نقاط ورودی به یك لابی باز مشترك می رسند كه از آنجا به موزه، مجموعه تاتر، مركز آزادی و... دسترسی هایی وجود دارد. تقویت توالی ورودی خود نقطه قوتی برای طرح به حساب می آید. این حس كه بازدیدكننده در یك مسیر از بیرون به درون می آید و به سمت قسمت‌هایی كه با تفكر و تعمق بیشتر سر و كار دارند خود این نقطه مثبت را تقویت می‌کند.
مركز گالری‌های طبقه پایین به دور یك منحنی در اطراف حیاط مركزی، شكل گرفته است و در قسمت تحتانی طرح بازدیدكنندگان می توانند با آسانسور حركت کرده، در قسمت بالا مسیری را با نام مسیر آزادی طی کنند! این نگاه ساختگی به مفهوم آزادی، چندان هوشمندانه به نظر نمی‌رسد، بخصوص اینكه در این مكان جشن آزادی نیز منعقد می‌شود؛ با اكو شدن (انعکاس) صدای حركت به سمت پایین در جهت حركت به سمت استخرهای یادمان برج های دوقلو، مسیر منحنی شكلی ایجاد شده است كه تصنعی ساده‌لوحانه از طوفان 11/9 و ستیز جهانی برای آزادی است.
شک ندارم ایده طراحی یادبود قبل از حملات 11 سپتامبر بوده
از آن روز تا به الان چند صد هزار انسان بی گناه کشته شدند به خاطر یک دروغ بزرگ که منافع عده ای را تامین می کند