خبرآنلاین: پرچمداران پارلمانی جبهه پایداری که با تابلو «رایحه خوش خدمت» به مجلس هشتم راه یافتند، با تکیه بر چه کارنامهای میخواهند به مجلس نهم پای نهند؟
وقتی در دومین ماه آغاز بکار مجلس هشتم روحالله حسینیان طرح «تشدید مجازات جرایم اخلال در امنیت روانی جامعه» را ارائه داد و با شدت و حدت از آن دفاع کرد و از نمایندگان رای موافق گرفت، این ذهنیت را آفرید که نمایندگان حامی دولت در مجلس با برنامه پیش آمده و حضوری فعال و قدرتمند خواهند داشت. اما هرچه بیشتر از عمر این مجلس گذشت، حضور این طیف از نمایندگان تنها به مواردی خاص و عمدتا در راستای مقاصد دولت محدود شد و کمتر موضع گیریای از آنها در بررسی مواد در دستور مجلس بویژه مسائل کلان و ملی دیده شد.
حضور قاطبه این نمایندگان در صف امضا کنندگان «معتبر بودن مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در خصوص دانشگاه آزاد» و طرحهایی برای اصلاح قوانین بودجه سنواتی در راستای کسب بودجه جاری بیشتر برای دولت، شاهد این مدعاست.
تلاش این نمایندگان برای حضور در کمیسیونهای کلیدیای چون امنیتملی و سیاست خارجی و برنامه و بودجه نیز نشان دیگری از فعال بودن آنها می توانست باشد. نشانی که با اصرار آنها به تشکیل کمیسیون جدیدی تحت عنوان کمیسیون شوراها و سیاست داخلی و در اختیار گرفتن نظارت بر امور امنیتی داخلی و تمرکز بر اصلاح قانون شوراها، موید آن بود. اما حضور این نمایندگان در کمیسیون برنامه و بودجه و به تبع آن کمیسیون تلفیق بودجه، بیشتر برای تامین نظر دولت در برنامههای کلان اقتصادی بود. کما اینکه در قوانین بودجه سنواتی، با اغلب تغییر و اصلاحات مجلس در لوایح دولت مخالفت میکردند. عمده این مخالفتها را در سهم درآمد دولت از محل اجرای قانون هدفمندکردن یارانهها در دو سال گذشته شاهد بودیم که غالبا نظرات دولت را به کمیسیون تحمیل کرده و جلساتی را میان دولتمردان و اعضای مختلف کمیسیون تلفیق ترتیب می دادند تا نظر نهایی دولت تامین شود.
برخی معتقدند که این نمایندگان در طول سه سال و اندی که از عمر مجلس هشتم میگذرد، بیش از آنکه به تقنین و نظارت بپردازند به مسائل حاشیهای در مجلس پرداختند. سازهای مخالف در انتخابات فراکسیون اصولگرایان، اعلام مخالفتهای مختلف با هیات رئیسه بزرگترین فراکسیون مجلس که تا مرز تشکیل فراکسیون جدید «انقلاب اسلامی» پیش رفت، معرفی نامزدهای هم عرض با رئیس و نواب رئیس مجلس که عموما با فاصله رای زیادی به شکست در انتخابات داخلی فراکسیون میانجامید و مواردی از این دست؛ تنها بخشی از فعالیتهای سیاسی و البته رقابتهای درون گروهی آنها با دیگر اصولگرایان مجلسی بود. رقابتهایی که در دو سال اولیه مجلس به این ترتیب شکل گرفته بود، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دهم، به شکل حمایت یکپارچه از نامزدی محمود احمدینژاد درآمد و بعد هم یکپارچه به انتقاد علیه مسائل پس از انتخابات بدل شد. انتقاداتی که طی آن نه تنها اصلاحطلبان مجلس نشین که حتی اصولگرایان حامی نامزدهای رقیب یا اصولگرایانی که کمتر علیه «فتنه» موضع گیری کرده بودند نیز در امان نمانده و متهم به بی بصیرتی و .. شدند. آنقدر که اعضای فراکسیون انقلاب اسلامی در این مدت در خصوص «فتنه88» موضع گیری کردند؛ در مورد دیگر امور جاری کشور و یا حتی ماسئل حوزه انتخابیه و مطالبات موکلانشان اظهارنظر نکردهاند.
آنها در زمینه استفاده از ابزارهای نظارتی مجلس هم منفعلترین نمایندگان هستند. چه آنکه تا کنون پیشنهاد تحقیق و تفحصی را ارائه نداده و کمترین سوالات را از وزرای دولت دارند. آن هم سوالاتی که معمولا در کمیسیونهای تخصصی مجلس به سرانجام میرسانند و تمایلی به طرحشان در صحن علنی و به چالش کشیدن دولت از تریبون رسمی مجلس ندارند. حتی حمید رسایی هم که سوال از وزیر ارشاد را به صحن علنی کشاند، به دنبال طرح شکایت از صاحب امتیاز نشریهای بود که به جرم جعل مهر به یک و سال نیم زندان قطعی محکوم شده و فراری است و میپرسید چرا با او برخورد نمیشود اما با مدیران مسئول ایران و جوان که با فتنه 88 برخورد به جایی داشتند برخورد شده است. این سوال را هم میتوان در قاب موضع گیریهای نمایندگان حامی دولت علیه مسائل پس از انتخابات دید.
البته حضور فعال نمایندگان حامی دولت را در طرح نظارت بر نمایندگان شاهد بودیم. حضوری توام با انتقاد پیاپی از هیات رئیسه مجلس که چرا این طرح را در دستور کار مجلس قرار نمیدهد. طرحی که بنا بر پیشنهادات آنها باید توان برکناری نمایندگان از مسئولیت نمایندگی را داشته باشد. این درحالی است که به گفته باهنر، نمایندگی تنها مسئولیتی است که نمیتوان کسی را از آن عزل کرد چون با رای مستقیم مردم انتخاب شدهاند و پس از تایید اعتبارنامهها آنها هیچ مقامی قادر به عزل وی نیست.
آنچه در پی می آید جدولی از حضور فعالیتهای تقنینی نمایندگان شاخص عضو فراکسیون انقلاب اسلامی است:
اگرچه مشارکت در تدوین میانگین 30 طرح از سوی نمایندگان حامی دولت، نشان از فعالیت نسبی آنها دارد ولی باید به این نکته توجه داشت که نمایندگان اصولگرای مجلس که کمتر به دنبال فعالیت سیاسی بوده و وظایف نمایندگی را به پیگیری امور سیاسی رجحان دادهاند، در طراحی بیش از 40 طرح مشارکت داشتهاند. از جمله حسینعلی شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت و درمان که از طراحان 50 طرح بوده و یا سیدکاظم دلخوش که در تدوین 67 طرح، نقش داشته است.