خبرآنلاین: از زمانی که احمدینژاد اعلام کرد اکثر کارمندان دولت باید از پایتخت به شهرستانها بروند، تا امروز، تعداد زیادی از دستگاهها و سازمانهای دولتی جلای وطن کردند و به استانهای دیگر کوچیدند.
اکنون زمزمههایی از بازگشت این کارمندان به دارالحکومه به گوش میرسد. تازهترین این زمزمهها از سازمان میراث فرهنگی شنیده میشود. یعنی سازمانی که برای اولین بار، آستینها را بالا زدن تا کارمندان خود را به سایر استانها بکوچاند.
اولین نهادهای وابسته به این سازمان، در تابستان سال ۸۹، از تهران به استانهای فارس و اصفهان رفتند و البته با وجودی که کارمندان معترض این سازمان در مقابل مجلس نیز تحصن کردند، حمیدبقایی، رئیس وقت این سازمان، پا را بر بیل انتقال معاونتهای گردشگری، میراث فرهنگی و پژوهشگاه باستان شناسی، وابسته به این سازمان فشرد تا شهر "شیراز” برود.
اکنون خبرهایی از تشکیل شورای معاونان سازمان میراث فرهنگی منتشر شده که میگوید معاونان، در جلسهای هفته گذشته خود در ساختمان پژوهشگاه مرمت، واقع در روبروی ساختمان موزه ملی به بحث و تبادل نظر درباره محل این پژوهشگاه پرداختهاند.
برخی خبرگزاریها با تحلیل این نشست از احتمال بازگشت پژوهشگاه باستانشناسی به تهران خبر دادند.
با این همه، هنوز سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درباره بازگشت نهادهای وابسته به این سازمان، به تهران، واکنشی نشان نداده است.
به نظر میرسد اگر نتایج این منجر به بازگشت پژوهشگاه باستانشناسی به تهران شود، احتمال بازگشت سایر ۱۶۰ نهاد، سازمان و شرکتی که از تهران به سایر استانها منتقل شدهاند، قوت مییابد.
استقبال باستانشناسان از بازگشت پژوهشگاه به تهرانبا وجودی که جزئیاتی از مصوبات نشست معاونان میراث فرهنگی درباره بازگشت پژوهشگاه به تهران منتشر نشده، ولی برخی باستانشناسان و فعالان این رشته، برگزاری این نشست را به فال نیک گرفتهاند و میگویند از این کار استقبال میکنند.
رحمت الله سلیمانی فارسانی دبیر اتحادیه انجمنهای علمی دانشجویان باستانشناسی دانشگاههای کشور در این باره میگوید: "سوای از تبعات میان مدت و بلندمدت انتقال پژوهشگاه به استان فارس که چهره خود را در آینده بهتر نشان خواهد داد و جدای از مشکلات روحی، روانی و مشکلات خانوادگی کارکنان و به تبع آن کاهش بازده کاری ناشی از این مهاجرت اجباری، طرح موسوم به انتقال را میتوان طرحی مخرب و شکستخورده نامید و معلوم بود که مسئولان دیر یا زود مجبور به پذیرش و تصحیح این اشتباه تاریخی خواهند شد.”
این فعال باستانشناسی تاکید میکند از بازگشت پژوهشگاه به تهران، خوشحال است و استقبال میکند: به باور من بهتر است مدیریت سازمان در رفع این اشتباه (مهاجرت اجباری پژوهشگاه به استان فارس) پیشقدم شده و از ضایعات بیشتر جلوگیری کند.
ریزش نیروهای متخصص، نتیجه مهاجرت اجباری کارشناسان میگویند در زمان انتقال اجباری سازمانها از تهران به سایر استانها، بسیاری از نیروهای متخصص از ادامه همکاری با دولت، سر باز زدهاند. به عنوان مثال درباره پژوهشگاه باستانشناسی گفته میشود پس از انتقال این پژوهشگاه از تهران به شیراز، نیروی چهارصد و هشتاد نفری پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و معاونت میراث فرهنگی به هشتاد نفر تقلیل یافت و از جمعیت ۴۸ نفری کارشناسان و اعضای هیئت علمی پژوهشکده باستانشناسی نیز ۴۰ نفر به دلایل مختلف، به کار خود ادامه ندادند و هم اکنون تنها ۸ نفر کارشناس و عضو هیئت علمی در این مرکز، به صورت ثابت و حضوری به کار اشتغال دارند.
گفته میشود از کارکنان خروجی این پژوهشگاه، تعدادی دورکار شدند و تعدادی عطای سازمان را به لقایش بخشیدند و بیست و شش نفر از باستانشناسان با تجربه و پیشکسوت پژوهشکده در اعتراض به این تصمیم نادرست، خود را پیش از موعد بازنشسته کردهاند.
سلیمانی فارسانی، فعالیت حوزه باستانشناسی در این باره میگوید: "این ریزش نیرو، عمق فاجعه و بلایی که بر سر تشکیلات اداری و پژوهشی باستانشناسی کشور آمده را نشان میدهد و کارشناسانی که عمری تجربهاندوزی کردهاند و با عشق و اخلاص در راه صیانت، شناسایی و معرفی میراث فرهنگی و معنوی کشور گام برداشتهاند اکنون باید بهخاطر تصمیم غیرکارشناسی و بدون مطالعه مدیران غیرمتخصص، در کنج عزلت و انزوای خود جا خوش کنند و این چنین است که هر روز قسمتی از میراث فرهنگی و معنوی کشورمان مورد هجمه و تخریب ناجوانمردانه قرار میگیرد و کشورهای نوبنیاد ادعای مالکیت بخشی از میراث فرهنگی و معنوی ما را طرح میکنند.”
هر چند درباره سایر نهادهایی که از تهران به سمت استانهای دیگر مهاجرت کردهاند، آماری منتشر نشده، ولی عدم اصرار دولت بر دورکاری کارشناسان و همچنین کند شدن روند انتقال ارگانها به مناطق دیگر کشور نشان میدهد وضعیت در سایر نهادها نیز مشابه سازمان میراث فرهنگی است، یعنی دولت در راستای برگرداندن کارکنان منتقل شده، مطالعات خود را شروع کرده، هرچند تلاش زیادی میشود تا این موضوع در رسانهها مطرح نشود.