دانشمندان با انجام تحقیقاتی روی سنگهایی که از ماه به زمین آورده شده اند دریافتند که تنها قمر زمین 200 میلیون سال جوانتر از آن چیزی است که تاکنون تصور می شد.
به گزارش مهر، دانشمندان تاکنون معتقد بودند که ماه در طول فازهای اولیه تشکیل منظومه خورشیدی یعنی در 4.56 میلیارد سال قبل ایجاد شده است.
در آن زمان سیاره ای در ابعاد مریخ به زمین برخورد کرد و در اثر این برخورد موادی از زمین جدا و وارد مدار شدند و به تدریج ماه را ساختند.
برپایه یک نظریه بسیار جدید که اول آگوست در مجله نیچر منتشر شد این مواد دو قمر را ساخته بودند که یکی بزرگتر و دیگری کوچکتر بوده است.
قمر کوچکتر به روی قمر بزرگتر که در آن زمان هنوز ماگمای گداخته بوده است می افتند و در این ماگما ذوب شده و تنها ماه را باقی می گذارد.
اکنون نتایج تازه ترین تحقیقاتی که گروهی از دانشمندان بین المللی بر روی ایزوتوپهای سرب و نئودیمیم حاضر در سنگهای ماه انجام دادند دریافتند که این ایزوتوپها 200 میلیون سال پس از تولد ماه یعنی در 4.36 میلیارد سال قبل به وجود آمده اند. این سنگها در جریان ماموریت آپولو 16 در 1972 به زمین آورده شده اند.
براساس گزارش دیسکاوری نیوز، این تاریخ بسیار شبیه به تاریخ تشکیل قدیمی ترین کانیهای روی زمین است.
هر چند در دنیای علم همه با این تعیین تاریخ جدید موافق نیستند به طوریکه برخی از دانشمندان معتقدند که این نمونه مورد آزمایش حاصل بلورسازی اقیانوس ماگمای اولیه تشکیل دهنده ماه نیست و بنابراین بعدها به وجود آمده است.