هر کدام از ميوههاي فصل تابستان خواص منحصر به خود را دارند که ترکيب آنها را در کنار يکديگر جذابيت قابل توجهي را به اين فصل ميدهد و شاه توت نيز يکي از ميوههاي خوش طعم اين فصل است که مصرف آن خالي از فايده نبوده و از آن در درمان بيماري قند استفاده ميشود.
ايسنا، جهت آشنايي کاربران خود با خواص دارويي و گياهشناسي، با استناد به کتاب گياهان دارويي، نوشته دکتر علي زرگري به معرفي شاه توت به عنوان يکي از ميوههاي خاص فصل تابستان پرداخته است.
شاه توت (توت سياه) ميوهاي لذيذ، خوش طعم و قبل از رسيدن کامل، کمي قابض است از اين جهت از شاه توت قبل از رسيدن کامل به عنوان قابض و بعد از رسيدن، به عنوان ملين استفاده ميشود.
از شيره شاه توت قبل از رسيدن کامل، شربتي با طعم ترش و قابض تهيه ميکنند که به صورت غرغره ميتواند در رفع درد گلو و التهاب مخاط دهان و آفت اثرات مفيد داشته باشد.
مصرف پوست ريشه شاه توت که طعمي تلخ، تند و ناپسند دارد از قديم الايام به عنوان دفع کرم و حتي کرم کدو، بين مردم معمول بوده است، هر چند اثر دفع کرم کدو، در تمام موارد چندان مورد تاييد قرار نميگرفته است.
برگ درخت شاه توت، کربنات کلسيم فراوان دارد و براي آن اثر کم کننده قندخون قائلند که از اين جهت ميتوان از آن در موقع وجود قند در ادرار و معالج بيماري قند استفاده كرد.
شاه توت، درختي زيبا دارد که به حالت طبيعي به ارتفاع 4 تا 10 متر مي رسد و از مشخصات آن اين است که شاخههايي کوتاه و متعدد پيدا ميکند و ظاهر مشخصي را به اين درخت ميدهد.
برگهاي درخت شاه توت به رنگ سبز تيره ديده ميشوند و پهنکي قلبي شکل با تقسيمات نا منظم و منتهي به دندانه دارند.
ميوه درخت شاه توت کمي بزرگتر از توت سفيد است و بعد از رسيدن کامل به رنگ ارغواني سياه و داراي طعم ترش و شيرين و مطبوع است. پوست، ريشه، برگ و ميوه نارس و رسيده قسمتهاي مورد استفاده درخت شاه توت هستند.
شواهد تاريخي نشان ميدهد که منشا اوليه درخت شاه توت، در ايران بوده و از آنجا به ديگر نواحي انتقال يافته است.