شفاف : در کشور ما در کنار همه اتفاقات نادری که رخ می دهد ، شاهد یک پدیده عجیب هستیم . مثلاً به جای اینکه منتقدان دولت که بیرون از دولت و قدرت هستند از وضعیت موجود انتقاد کنند ، خود دولتی ها از آن انتقاد می کنند ! رئیس جمهور از وضعیت اشتغال ، رئیس بانک مرکزی از بانک ها ، وزیر بازرگانی از واردات ، وزیر کشاورزی از وضعیت کشاوزی .... خلاصه هر کس به جای اینکه در آن حوزه ای که خودش مسئولیت دارد جوابگو باشد از همان حوزه انتقاد می کند و به عبارتی با مردم ابراز همدردی می کند .
این در حالی است که دیگر این نوع رفتارها برای مردم قابل پذیرش نیست . مثلاً نماینده محترمی که با فقرا همدردی می کند باید پاسخ دهد آیا ابراز همدردی با فقرا مشکلی را از آنها حل می کند ؟ آیا مشکل جوانانی که شغل ندارند و برای ازدواجشان با هزار و یک مانع مواجهند با ابراز همدردی حل می شود ؟
واقعاً تا کی قرار است رسانه های زیر نظر برخی حضرات مسئولین با فلان کودک کار که سر چهار راه ها روزنامه فروشی می کند یا دخترکان گل فروش ، زنان بی سرپرست و ... ابراز همدردی کنند؟ تا کی قرار است مشکلات آنان را گزارش کنند و از فاصله طبقاتی بگویند ؟ تا کی قرار است خود مسئولین کشور از برخی بی عدالتی ها انتقاد کنند ؟
مگر نمی گویید فاصله طبقاتی هست ؟ خب چه کسی باید این فاصله را از بین ببرد ؟ اگر بد است و شما هم می دانید از بین ببرید . اگر بی شغلی و بی مسکنی بد است ، چه کسی جز شما که وزیر وکیل هستید بیاد این مشکل را حل کند ؟ از چه کسی انتقاد می کنید ؟ چرا یاد گرفته اید توپ را به زمین دیگران شوت کنید ؟
بعد از گذشت سی و دو سال از انقلاب اسلامی ضرورت هایی در کشور وجود داشته است که رهبر انقلاب امسال را سال جهاد اقتصادی نامیده اند و مفهوم جهاد نیز کاملا مشخص است . اما ظاهراً برخی ها که خودشان نماینده اند و وزیرند و مسئولیتی دارند به جای اینکه وقتشان را صرف حل مشکلات کنند ، مشغول طراحی این نکته هستند که چگونه از همین مردم برای یک دوره دیگر رأی بگیرند .
باز انتخابات شد و عده ای یاد مشکلات معیشتی مردم افتادند . عده ای یادشان آمد در کشور فقیر داریم ، عده ای یادشان آمد استادان دانشگاه بعضاً بی توجیه بازنشسته شده اند ، عده ای یادشان آمد فاصله طبقاتی داریم ، عده ای یادشان آمد در کشور آدم هایی داریم که قیمت ماشین زیر پایشان برابر با قیمت ده تا خانه ای است که ده تا جوان را می تواند به آرزویشان برساند . اما چرا موقع انتخابات که می شود این مشکلات یادشان می افتد و به اصطلاح خرشان که از پل گذشت دوباره اولویت هایشان عوض می شود .
همین ها که الآن دوباره رسانه های زیر دستشان یاد فقرا افتاده اند و از ماشین های سه میلیاردی پولداران و پیرزن های هفتاد ساله ای که با کشاوزی زندگی شان می گذرد ،می نالند ، بعضاً دو دوره است که نماینده مجلس اند ، در این دو دوره اولویت شان چه بود ؟ جز سیاست و سیاست بازی چه کردند ؟ یک روز مسئله اصلی کشور تغییر مدیریت فلان دانشگاه بود و روز دیگر برداشتن فلان معاون وزیر و روز دیگر تغییر مدیرعامل فلان شرکت خودروسازی . حالا که نزدیک انتخابات شده است ، یاد پیرزن های هفتاد ساله کشاورز افتاده اند .
اما به نظر می رسد این بازی آنقدر مسخره شده که حتی کسی حال خواندن این گونه خبرها را ندارد . مردم می گویند اگر گرانی است ، اگر فقر است ، اگر فاصله طبقاتی است ، اگر بی عدالتی در بعضی جاها هست ، خیلی خب برطرف کنید . مگر جز شما چه کسی باید این مشکلات را برطرف کند ؟