روزنامه جمهوری نوشت:موسیقی‌های وارداتی "پاپ"، "جاز" و "راك" و در این اواخر "رپ" در حالی به كشور ما وارد شدند كه گویی یك اراده پنهان مسئولین فرهنگی بر این بود كه این موسیقی‌ها در كشور رواج پیدا كنند و به راحتی در فضا‌های عمومی به اجرا بپردازند و حتی صاحب جشنواره و فستیوال هم بشوند!
ظهور خوانندگان مشهور پاپ كه از سال‌های میانی دهه 70 آغاز شد آنچنان موجی را به راه انداخت كه تب مشهور شدن در این حوزه نیز مانند خیلی از حوزه‌های دیگر هنری مانند سینماو تلویزیون فراگیر شد و خیلی‌ها در دل، آرزوی یك خواننده مشهور شدن را پروراندند اما خیلی زود موسیقی‌های ریتمیك و هیجانی كه با اهداف و پشت پرده‌های خاصی تولید و منتشر می‌شدند توسط همان كسانی كه مترصد استفاده فرصت برای انحراف جوانان كشورمان بودند به میان جوانان آمد و با گسترش فضای ارتباطات دیگر جلوگیری از آن به همین سادگی نبود.
موسیقی رپ و راك به عنوان موسیقی‌های ریتمیك كه بر اساس سبك غرب و با هدف ترویج مضامین غیر اخلاقی و به خصوص با تاكید بر روابط غیر اخلاقی پا به عرصه وجود گذاشته‌اند در یكی دو سال اخیر و با اهداف از پیش تعیین شده غربی با نفوذ در ماهواره و اینترنت سعی كرده‌اند جای پایی برای خود در عرصه موسیقی كشورمان ایفا كنند اما چون نتوانستند به طور رسمی از مجاری قانونی تكثیر شوند به رشد قارچ گونه خود در محیط مناسب وب ادامه دادند.
هم اكنون صدها سایت اینترنتی به طور خاص روزانه دهها آهنگ از افرادی كه هیچ نام و نشانی ندارند بر روی اینترنت قرار می‌دهد و این سایت‌ها بدون هیچ گونه نظارتی به كار خود ادامه می‌دهند. از طرف دیگر استودیوهای زیر زمینی كه البته به مدد این فراگیری‌های بی‌حد و حصر هم بدون هیچ گونه مجوزی تاسیس شده‌اند به راحتی و بدون مزاحمت نیروی انتظامی و یا وزارت ارشاد به كار تولید این موسیقی‌های بی‌محتوا و فاسد می‌پردازند و حتی به راحتی در روزنامه‌های كثیرالانتشار آگهی چاپ می‌كنند. اما برای پیگیری بیشتر این موضوع سایت بولتن نیوز با نفوذ مخفی در برخی از این استودیوها و بررسی حواشی و پیامدهای آن به بررسی میدانی این موضوع پرداخته است.
از روی یكی از آگهی‌های چاپ شده در یك روزنامه معروف كه در آن ادعا شده است كه اسپانسری صد در صد خوانندگی افراد را به عهده می‌گیرد به آدرسی حوالی میدان انقلاب می‌روم. استودیو موسیقی..... در زیر زمینی تاریك و نمور در یك خانه متروك قدیمی در انتهای یك كوچه بن بست قرار دارد. زنگ را كه می‌زنم با چند بار سوال پیچ شدن می‌توانم مجوز ورود را دریافت كنم. اینجا به هرچیزی شبیه است جز به یك استودیو موسیقی. بلافاصله یكی از افراد كه مثل بادیگارد‌ها به نظر می‌رسد و به نظر برای مسابقات مردان آهنین بیشتر مناسب است تا اینجا، به سراغم می‌آید و بعد از بررسی هویتم، مرا با خود به درون استودیو جایی تقریبا در طبقه زیر زمین می‌برد. چراغ‌هایی كم سو كه شاید به دلیل ایجاد فضایی رمانتیك روشن هستند در كنار صورتك‌های سرخ پوستی كه به دیوار زده‌اند فضایی مخوف را ساخته‌اند.
بلافاصله فرمی را تحویلم می‌دهند تا اطلاعاتم را پر كنم و از اینجاست كه كم كم سر صحبت را باز می‌كنم. صاحب استودیو كه ادعا می‌كند خواننده معروفی است و با خواننده‌های معروفی، آلبوم (البته به شكل زیر زمینی) بیرون داده است بلافاصله با زبان چرب و نرم سراغ مسائل مالی می‌رود و تضمین می‌كند در ازای گرفتن چند صد هزار تومان یك آهنگ رپ به تو تحویل دهد و اگر بتوانی مبلغ را از میلیون بالاتر هم ببری تضمین می‌كند كه با یكی از خوانندگان معروف زیر زمینی مانند "علیشمس" و یا "حسین تهی" و یا "علی عبدالمالكی" هم برایت آهنگ مشترك منتشر می‌كند.
البته شرطی هم برای كار دارد و آن هم این است كه در بخشی از كار باید صدای یك دختر هم به عنوان صدای پس زمینه خوانده شود اما وقتی تعجب ما را می‌بیند می‌گوید این خانم كارمند ثابت ما است و باید خرج‌اش در بیاید و به علاوه آهنگتان به راحتی توسط سایت های... موزیك و.... موزیك كه با ما طرف قرارداد هستند پخش می‌شود و به وزارت ارشاد نمی‌رود كه بخواهد برای شما مشكلی ایجاد شود. این خواننده توصیه می‌كند كه فعلا با یك اسم مستعار وارد عرصه شوید تا در سطح زندگی هم با مشكلی روبرو نشویم.
در همین سوال و جواب‌ها هستیم كه درب اتاق كوچكی كه فكر می‌كردیم انباری است باز می‌شود و دختر و پسری خندان با بدترین وضع حجاب از اتاق بیرون می‌آیند و در حالی كه به شدت از آقای خواننده تشكر می‌كنند آن جا را ترك می‌كنند. تازه می‌فهمیم كه آن اتاق در واقع اتاق ضبط صداست. به هر حال با یك بهانه‌ای از آنجا خدا حافظی می‌كنیم و به سراغ نشانی بعدی می‌رویم.
* * *
نشانی بعدی در حوالی بلوار كشاورز قرار دارد. باز هم یك زیر زمین منتها این بار در یك آپارتمان نسبتا شیك. انگار زیر زمین بودن وجه مشترك این استودیو هاست و شاید به همین دلیل اسمشان شده استودیوهای زیر زمینی و موسیقی‌های تولیدی شان را هم موسیقی‌های زیر زمینی می‌گویند. وارد كه می‌شویم جا به زور برای دو یا سه نفر هست. در حقیقت انباری یكی از واحد‌ها تبدیل شده به مكانی برای تولید موسیقی! صاحب استودیو سر و وضع مناسبی ندارد و انگار در حال خودش نیست.
كمی كه اطراف را نگاه می‌كنم از شیشه‌های مشروب به راحتی علت این سر و وضع و رفتار را متوجه می‌شوم. اولین سوالش این است كه برای خواندن دختر مراجعه كرده‌ام یا پسر.انگار خوانندگی زنان و دختران كاسبی ثابت این استودیو هاست.وقتی پاسخم را می‌شنود رقم‌های عجیب و غریب پیشنهاد می‌دهد و برای نمونه كار هم نشانی یك پارتی مختلط در لواسان را می‌دهد كه با حضور در آنجا با نمونه كارها آشنا شوم و بعد با صرفه هزینه‌ای بین یك تا سه میلیون به یك خواننده مشهور تبدیل شوم.
* * *
نشانی سوم حوالی ونك قرار دارد. اینجا هم با كلی سوال پیچ وارد می‌شوم اما در ورود تقریبا خشكم می‌زند و با صحنه‌های رقت انگیزی رو برو می‌شوم كه ترجیح می‌دهم فرار را بر قرار ترجیح بدهم تا لا اقل دینم را حفظ كنم. اما انگار در این مراكز حیا و عفت و... هیچ جایگاهی ندارد. به یكی دو تا استودیو زیر زمینی دیگر هم سر می‌زنم.
وجه مشترك این استودیوهای تولید آهنگ‌های رپ بر رواج فساد اخلاقی و بی‌بند و باری‌هایی كه از اساس پایه به وجود آمدن این سبك موسیقی بوده است قرار دارد. در مضامین شعر‌های این نوع موسیقی به راحتی كانون خانواده به عنوان اصلی‌ترین نهاد امن در جامعه مورد هدف قرار می‌گیرد و رواج بی‌بند و باری و هرزگی تبلیغ می‌شود. در بسیاری از این اشعار به تعریف از اندام زنان می‌پردازند و متاسفانه روابط غیر اخلاقی را امری عادی جلوه می‌دهند.
نكته بسیار مهم این است كه این استودیوها و خوانندگان این سبك موسیقی خود در واقع مروج اصلی فساد و بی‌بند و باری هستند كه در همین زمینه دستگیری هر از چندگاهی خوانندگان معروف زیرزمینی موسیقی رپ مانند ساسی مانكن و... در پارتی‌های مختلط و به همراه دختران جوان فریب خورده نمونه بارز این موضوع است. اساس موسیقی رپ نشانه رفتن سواستفاده از زنان در این حوزه است و روانشناسان هشدارهای زیادی در خصوص شنیدن این نوع موسیقی‌ها داده‌اند كه علاوه بر موضوع ترویج بی‌عفتی اثرات بدی هم در روان افراد بر جا می‌گذارد.
حال این سوال مطرح است كه مسئولین فرهنگی به عنوان عوامل پیشگیری این موضوع چه كاری برای جلوگیری از ترویج این موسیقی بی‌هویت انجام داده‌اند؟ آیا انفعال مسئولین وزارت ارشاد در برخورد قاطع با موسیقی‌های بی‌هویت وارداتی و عدم نظارت آنان، نمی‌تواند سرنوشتی خطرناك برای جوانان علاقه‌مند به حوزه موسیقی را به همراه داشته باشد؟
از طرف دیگر چرا این وزارتخانه نباید نظارت دقیقی روی فعالیت استودیوهای موسیقی داشته باشد و چرا باید این استودیوها به محلی برای روابط نا مشروع و بی‌بند و باری تبدیل شود؟ از طرف دیگر مسئولین انتظامی چرا خود را به خوابی خودخواسته زده‌اند و در مقابل این انحرافات آشكار موضعی اتخاذ نمی‌كنند و به راحتی به این مراكز اجازه می‌دهند كه به تبلیغ بپردازند و جوانان ساده لوح كه شاید شهرت، آمال و آرزویشان باشد را در منجلاب فساد و تباهی غرق كنند؟چرا نیروی انتظامی همانطور كه در بحث شركت‌های هرمی قاطعانه عمل می‌كند در قبال این استودیوهای بی‌مجوز و بی‌هویت اقدامی محكم انجام نمی‌دهد؟
به هرحال موضوعی كه روشن است این است كه متاسفانه حوزه تولید موسیقی رپ در كشور ما روز به روز گسترش می‌یابد و به شكلی خطرناك در بین جوانان رشد پیدا می‌كند و در سایه غفلت مسئولان دست‌های پنهان هم فقط به سبب پول به گسترش این بی‌اخلاقی دامن می‌زنند اما خوب است در این زمینه كمی بیشتر تامل شود و از یك انحراف در بین جوانان جلوگیری شود.
* آیا انفعال مسئولین وزارت ارشاد و نیروی انتظامی و حتی روزنامه‌ها درباره ترویج استودیوهای زیرزمینی موسیقی نمی‌تواند سئوال برانگیز باشد؟
* استودیوهای زیرزمینی ضبط موسیقی كه روزانه دهها آگهی در روزنامه ها چاپ می كنند به محلی برای روابط نامشروع، فساد و انحراف تبدیل شده است