افزايش و رشد بالاي جمعيت مي تواند زمينه ساز مهاجرت باشد، به طوري كه فشار جمعيت آن طور كه بر حسب ارتباط بين منابع انساني و فيزيكي منطقه بيان مي شود عامل جمعيت شناختي مهمي براي همه انواع مهاجرت شمرده مي شود. بنابراين از اين ديدگاه ، ارتباط فيزيكي و انساني ميان مناطق، كليد درك روندهاي مهاجرت به حساب مي آيد.
استان تهران با 39.63 درصد، بيشترين تعداد مهاجران را در فاصله سالهاي 1375 تا 1385 در بين ساير استان هاي كشور به خود اختصاص داده است.
به گزارش ايرنا، مهاجرت نوعي تحرك جمعيتي است كه جابجايي جمعيت را به دنبال دارد و اين تحرك مي تواند بصورت انفرادي يا دسته جمعي به وقوع بپيوندد.
مهاجرت به دلايل گوناگوني رخ مي دهد و به انواع مختلفي تقسيم مي شود كه بر حسب مدت شامل مهاجرت هاي فصلي، موقت،دوره اي و دائمي است.
انگيزه مهاجرت بسيار متنوع بوده و شامل يافتن شغل ، تحصيل، ازدواج، انتقال شغلي و حوادث طبيعي است.
افزايش و رشد بالاي جمعيت مي تواند زمينه ساز مهاجرت باشد، به طوري كه فشار جمعيت آن طور كه بر حسب ارتباط بين منابع انساني و فيزيكي منطقه بيان مي شود عامل جمعيت شناختي مهمي براي همه انواع مهاجرت شمرده مي شود. بنابراين از اين ديدگاه ، ارتباط فيزيكي و انساني ميان مناطق، كليد درك روندهاي مهاجرت به حساب مي آيد.
مهاجرت در كشورهاي درحال توسعه ويژگي ها و دلايل خاص خود را دارد كه شايد مهمترين علت آن را بتوان دستيابي به شغل عنوان كرد. در اين كشورها به علت توزيع نامناسب امكانات،برخي از مناطق از شرايط بهتري براي دستيابي به فرصتهاي اجتماعي برخوردار است.
بسياري از كارشناسان حوزه اجتماعي بر اين باور تاكيد دارند كه مهاجرت فقط به يك علت رخ نمي دهد و جميع عوامل بر جابجايي موثر است.
ايران از جمله كشورهايي است كه با مهاجرت وسيعي در طول سالهاي 85-1375 مواجه بوده ، به طوري كه در سالهاي ياد شده در مجموع 12ميليون و 148 هزار و 148 نفر در داخل كشور مهاجرت كرده اند كه بيش از هشت ميليون و 999هزار نفر به مناطق شهري و بيش از سه ميليون و 148 هزار نفر به مناطق روستايي جابه جا شده اند.
بعد از استان تهران، استان هاي فارس، اصفهان و خراسان با پنج تا هشت درصد جذب مهاجران ، در مراحل بعدي قرار دارد.
برآوردها نشان مي دهد از مجموع 12ميليون و 148هزار و 148 نفر مهاجر داخل كشور در10 سال ياد شده ، مهاجران به استان تهران دو ميليون و 588هزار و 316 نفر در مناطق شهري و 395 هزار و 573 نفر در مناطق روستايي اين استان ساكن شده اند.
استان تهران به دليل امكانات گسترده شغلي، آموزشي، بهداشتي و برخي موارد ديگر توانسته است ، جمعيت مهاجر بيشتري را جذب كند.
جابجايي بيش از 12 ميليون نفر از جمعيت كشور موضوع مهم و قابل بررسي است، زيرا جمعيت ياد شده كه به طور عام به شهرهاي بزرگ مهاجرت مي كند، باعث گسترش بيشتر شهرهاي بزرگ و تخصيص منابع براي اسكان جمعيت هستند.
يكي ديگر از ويژگي هاي مهاجرت به شهرهاي بزرگ توسعه مشاغل كاذب است، به طوري كه توسعه اينگونه مشاغل بدون پايداري و امنيت شغلي همواره شرايط غير استانداردي را براي اينگونه شاغلان ايجاد مي كند.
حكايت كودكان كار بر سر چهار راه ها كه مبادرت به فروش كالاهاي غير ضروري و بي كيفيت مي كنند و يا انبوه جمعيت مردان در حاشيه چهار راه ها براي كارهاي ساختماني بهترين گواه وجود مشاغل كاذب و يا مشاغلي بدون حاشيه امنيتي است.
استان تهران طي سالهاي ياد شده داراي رشد جمعيت 2.64 درصد بود كه اين رشد براي مناطق شهري آن 3.24 و مناطق روستايي منهاي 2.07 درصد گزارش شده است.
نتايج آمارگيري نشان مي دهد ، عمده جمعيت مهاجر به استان تهران در مناطق شهري ساكن شده اند و مناطق روستايي اين استان به دنبال رشد منفي ، حتي بخشي از جمعيت خود را از دست داده است.
استان تهران در سال 1385 بيشترين سهم از جمعيت كشور را به خود اختصاص داده بود ، بطوري كه بر اساس نتايج آخرين سرشماري، 19.04 درصد از جمعيت كشور در اين استان زندگي مي كردند. اين ميزان در سال 1375 برابر با 17.22 درصد بود.
همچنين نتايج سرشماري نشان مي دهد بيش از 24درصد از جمعيت شهري كشور در مناطق شهري استان تهران زندگي مي كردند در حاليكه فقط پنج تا 6درصد از جمعيت روستايي كشور در مناطق روستايي استان تهران ساكن بودند.
شكي نيست، استان تهران يكي از پرجمعيت ترين و مهاجر پذيرترين استانهاي كشور محسوب مي شود، اما اندازه جمعيت اين استان كه به مثابه اندازه جمعيت يك كشور است مي تواند زمينه ساز بسياري از مشكلات جمعيتي باشد، در صورتي كه به توسعه متوازن در تمام استان هاي كشور نيانديشيم.