بلوتوث براي نخستين بار در شرکت اريکسون در سال 1994طرح‌ريزي شد که بين تلفن‌هاي همراه و يک گوشي بي‌سيم يک ارتباط راديويي برقرار مي‌کرد.
مسلم عزتي - کارشناس مهندسي نرم‌افزار - در گفت‌وگو با ايسنا، با بيان اين مطلب اظهار كرد: فن‌آوري بلوتوث براي تلفن‌هاي همراه، PDAها، رايانه‌ها، دستگاه‌هاي ضبط و پخش استريو، اتومبيل‌ها و لوازم خانگي استفاده مي‌شود.
وي افزود: اين فن‌آوري توسط يک تراشه کوچک، يک ارتباط راديويي کوتاه برد را ميسر مي‌کند و با بهره از آن مي‌توان شبکه PAN يا شبکه شخصي را به وجود آورد.
عزتي تصريح کرد: شعاع برد مفيد آن حدود 10 متر (حتي با وجود موانع مثل ديوارها) و سرعت انتقال آن 720 کيلو بايت است؛ چگونگي کارکرد آن از اين قرار است که تراشه‌هايي بلوتوثي که در دستگاه‌ها تعبيه شده به صورت خودکار همديگر را مي‌شناسند و ارتباط برقرار مي‌کنند.
اين کارشناس گفت: در بلوتوث يک استاندارد 100 متري نيز وجود دارد که توان الکتريکي بيش‌تري را طلب مي‌کند. هر وسيله بلوتوث داراي يک تراشه فرستنده / گيرنده مربع 4 سانتي متري است که در باند فرکانس راديويي ISM يا صنعتي، پزشکي، علمي از 40.2 گيگاهرتز تا 48.2 گيگاهرتز عمل مي‌کند و دليل انتخاب اين فرکانس رايگان بودن آن در سراسر جهان و نداشتن محدوديت مجوز است.
عزتي خاطرنشان کرد: بلوتوث يک استاندارد شبکه‌اي و داراي دو سطح است که سطح اول به عنوان سطح فيزيکي شناخته مي‌شود و سطح بعدي به عنوان سطح قراردادي شناخته مي‌شود، که اين قراردادها شامل مکان و زمان ارسال اطلاعات، تعداد بيت‌هاي ارسالي در آن واحد و همچنين تعداد وسايلي که در عمليات تبادل اطلاعات مي‌توانند، شرکت کنند.