پس از سقوط تأسف‌بار یکی دیگر از هواپیماهای داخلی که موجب کشته شدن هشتاد مسافر بیگناه این پرواز شد، بررسی‌های خبرنگار «تابناک» اجتماعی از نقش سازمان هواپیمایی کشور و هواپیمایی ایران‌ایر در پیشگیری از وقوع این سانحه حکایت دارد.
به گزارش خبرنگار «تابناک» اجتماعی، گذشته از مباحثی که درخصوص سن این هواپیمای بوئینگ 727 مطرح شده و حتی سن 36 سال و هفت ماه را برای آن برآورد کرده‌اند (با استناد به اخبار منتشره در رسانه‌ها) و همچنین سابقه سانحه داشتن این هواپیما، مشخص نیست سازمان هواپیمایی کشوری چرا نقش و وظیفه حاکمیتی خود را درباره این هواپیما و پرواز ارومیه رعایت نکرده است؟ چرا که سازمان هواپیمایی کشوری که ناظر بر ایمنی پروازهاست، با توجه به شرایط نامساعد هوایی که باعث لغو همه پروازهای همان روز به ارومیه شده، اجازه این پرواز را به شرکت ایران‌ایر داده است.
از سوی دیگر در حالی که عمر مفید هواپیما در برخی کشورها بین سه تا پنج سال است، چرا شرکت ایران‌ایر چنین هواپیماهای فرسوده‌ای را برای چنین شرایط هوایی در نظر گرفته است؟
ناگفته نماند که عرف در کشور ما این است که پس از سقوط هوایی به ویژه در صورت کشته شدن خلبان پس از مدتها کار کارشناسی، بازخوانی جعبه سیاه و... همه تقصیرها به گردن خلبان بخت‌برگشته می‌افتد، اما ضروری است شرکت ایران ایر و معاون عملیات این شرکت درباره زمان صدور آخرین مجوز پرواز خلبان این هواپیما و همچنین پیش از آن در زمان کمک خلبانی ایشان توضیحاتی دهد تا شایعات درخصوص وی همگی تکذیب شود.
از سوی دیگر، امری که باید به آن توجه کرد و بیش از همه مهم است، شیوه مدیریت خود اخبار پس از سقوط هواپیماست که با انواع و اقسام اظهارنظرها و اخبار درباره هواپیما روبه‌رو بودیم که نشان از عدم مدیریت و کنترل سازمان هواپیمایی و ایران‌ایر درباره سقوط هواپیما بوده است و این عدم کنترل اوضاع به فرودگاه مهرآباد نیز کشیده شد و مسئولان از مدیریت شرایط بحرانی به وجود آمده عاجز ماندند.
گفتنی است، پس از اعلام خبر سقوط هواپیما خانواده مسافران به فرودگاه مهرآباد مراجعه کردند که گذشته از برخورد بد مسئولان حاضر با مردم مراجعه کننده در حالی که قطعا حضور خانواده مسافران هواپیما در فرودگاه بدیهی بود در نهایت مردم به ترمینال یک فرودگاه منتقل شدند و دریغ از یک مسئول و فردی از شرکت ایران‌ایر و سازمان هواپیمایی که با اطلاع‌رسانی درست این خانواده‌ها را به آرامش دعوت کند.
این تهییج و اضطراب و نگرانی خانواده و وابستگان و مسافران در حالی بوده که انتشار اخبار متناقض هر لحظه بر فشار عصبی حاضران می‌افزود. حال بماند که هیچ‌گونه پذیرایی و برخورد مناسبی با این افراد صورت نگرفته است.