روزنامه جمهوری اسلامی در ستون نامه های خود نوشت:
چندی قبل پژوهشگران نمونه و برتر کشور به محل سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی فراخوانده شدند تا از سوی آقای رئیس جمهور مورد تقدیر قرار گیرند. لکن بجای رئیس جمهور، رئیس دفتر ایشان در مراسم حاضر شد و پس از ایراد سخنرانی، به پژوهشگران جایزه اهداء گردید.
دادن جایزه به افراد به دو صورت انجام شد، در ابتدا به 6 نفر از پژوهشگران برتر به اصطلاح مدال طلا و سکه اهدا گردید و بعد بقیه پژوهشگران (نمونه) را به صف کردند! و به آنها سکه دادند.
خیلی عجیب است که وقتی مدال به اصطلاح طلا را به طلا فروشی بردیم، اعلام کردند که "نه تنها طلا نیست، بلکه با طلا هم آبکاری نشده و فاقد ارزش می‌باشد"!
حال این سئوال مطرح است که چرا باید پژوهشگران حاصل تلاش عمرشان اینگونه مورد ارزیابی و توجه قرار گیرد؟
آیا ارزش یک پژوهشگر آنهم در سطح کشور نباید به اندازه پرتاب یک نیزه یا پاس دادن یک توپ فوتبال باشد؟!