در حالي كه تركيه در يك سال و نيم اخير، مواضع فعالانه اي در برابر برنامه هسته اي ايران در پیش گرفته است و همواره از برنامه صلح آميز هسته اي اين كشور حمايت می کند و حتي در شوراي امنيت سازمان ملل عليه قطعنامه تحريمي ايران رأي داد، با وجود این، آنکارا، هدف خود از چنين مواضعي را تأمين حداكثري منافع ملي اش مي داند.
به گزارش «تابناک»، نشريه «ترك ساندي زمان» در یادداشتی نوشت: تركيه به عنوان كشوري در حال توسعه، بسيار به تأمين انرژي خود به وسيله سوخت هسته اي چشم دوخته و همواره نگران اين است، كشورهايي كه داراي توانايي هسته اي و حتي سلاح هسته اي هستند، كنترل سوخت هسته اي به كشورهاي در حال توسعه را در اختيار بگيرند و آن را به بهايي گزاف به اين كشورها بفروشند و بدين وسيله، مانعي در راه گسترش اين كشورها بگذارند.
بنا بر اين گزارش، تحليلگران ترك بر اين باورند كه احتمالا در آينده اي نزديك، كشورهاي صاحب قدرت هسته اي، در صددند سازماني مانند اوپك را براي فروش سوخت هسته اي تشكيل دهندو بر پایه چنين طرحي، كشورهاي داراي توانايي هسته اي نیز خواهند توانست، كنترل سوخت هسته اي و به ويژه قيمت گذاري آن را در دستان خود داشته باشند و بدين وسيله، يك بازار انحصاري براي چنين كالاي حساسي پدید آورند.
«ساندي زمان» همچنين مي افزايد: هرچند تركیه بسيار مشتاق آن است كه از پدید آمدن يك بحران هسته اي يا غير هسته اي در منطقه اي كه آن كشور را تحت تأثير قرار مي دهد، جلوگيري کند، در همان حال نيز نگران آن است كه رشد اقتصادي خود را ادامه داده و بتواند با تأمين انرژي ارزان و پاك، حتي روند رشد خود را دوچندان كند؛ اما در صورت ايجاد چنين سازماني، كشوري همچون تركيه در يك رقابت اقتصادي نابرابر با كشورهاي ديگر، صاحب سوخت هسته اي قرار مي گيرد و بايد همچون گذشته براي تأمين سوخت و انرژي مورد نياز خود به كشور هاي خارجي وابسته باشد و اين وابستگي، توان اقتصاد اين كشور را به تحليل خواهد برد.
این نشریه در پايان مي افزايد، در واقع به دليل چنين نگراني هايي است كه تركيه از يك سو مي خواهد كه منطقه عاري از سلاح هاي هسته اي باشد و در اين باره، نگاه اين كشور متوجه تركيه نيز هست.
از سوي ديگر، مي خواهد حق توليد سوخت هسته اي براي كشورهاي در حال توسعه همچون كشور خودش نيز به رسميت شناخته شود.
گفتنی است، اواخر ژانويه، تركيه ميزبان مذاكرات ايران و كشورهاي 5+1 است و منتظر مي ماند تا نتيجه اين مذاكرات را آشکارا در كشورش ببيند؛ اينكه آيا غرب می خواهد در ازای توافق اعتمادساز ايران در توافقنامه تهران، با استانداردي دوگانه رفتار كند يا خير؟!