به گزارش مهر، تلسکوپ فضایی چاندار 23 ژوئن 1999 پرتاب شد و از 10 سال قبل به رصد آسمان در طیف پرتوهای ایکس پرداخت.
در این راستا و به مناسبت نزدیکی پایان اولین دهه هزاره سوم، مجله نشنال
جغرافیایی به معرفی 5 سیاه چاله ای که از سال 2000 تا 2010 با استفاده از
این رصدخانه فضایی کشف و رصد شده اند پرداخت.
1- سیاه چاله برساووش - این تصویر، منظره ای از منطقه
مرکزی توده دوگانه برساووش است. این سیاه چاله یکی از عجیب ترین پدیده های
کیهانی است. در حقیقت در این توده یک سیاه چاله نسبتا کوچک اما با جرم زیاد
می تواند بر روی اجرام تا فاصله میلیونها کیلومتری از هسته خود تاثیر
بگذارد. ستاره شناسان با مطالعه بر روی این تصویر که تلسکوپ فضایی پرتوهای
ایکس چاندار تهیه کرده است دریافتند که امواج صوتی که از این سیاه چاله
به اطراف ساطع می شوند درحال گرم کردن هوای پیرامون خود هستند و به این
ترتیب مانع رشد ستارگان تا فاصله حدود 300 میلیون سال نوری می شوند.
2- سیاه چاله دودی - این تصویر که از ترکیب تصاویری در
طیف نوری و طیف پرتوهای ایکس از کهکشان فعال NGC 1068 به دست آمده است یک
دود بسیار بزرگ از گاز جوشان را که از یک سیاه چاله در مرکز کهکشان ساطع می
شود نشان می دهد. این دود با سرعت حدود 6/1 میلیون کیلومتر بر ساعت حرکت
می کند.
3- پرتوهای ایکس غیرمنتظره - در سال 2000 ستاره شناسانی
که توده کهکشانی A2104 (در تصویر به رنگ آبی) را رصد می کردند کشف کردند
که سیاه چاله های متعددی پرتوهای ایکس پرقدرتی را از مناطق بسیار قدیمی و
بدون گاز لازم برای ایجاد این تشعشات، ساطع می کنند. انتظار می رفت که یک
چشمه تشعشات در این منطقه وجود داشته باشد اما این محققان توانستند به جای
یک چشمه، 6 چشمه پرتوهای ایکس را با کمک تلسکوپ چاندار پیدا کنند. این کشف،
نگاه دانشمندان به چرخه حیات کهکشانها و سیاه چاله های آنها را تغییر داد.
4- سیاه چاله با جرم متوسط - ستاره شناسان معتقدند جرمی
که در این تصویر دیده می شود می تواند یک سیاه چاله با جرم متوسط باشد. این
تصویر را تلسکوپ چاندار تهیه کرده است. این سیاه چاله در فاصله حدود 32
میلیون سال نوری از زمین در کهکشان "مسیه 74" واقع شده است. این جرم آسمانی
به صورت دوره ای انفجارات پرتو ایکس ساطع می کند اما میزان انتشار این
پرتوها به حدی است که می توان سیاه چاله را در گروه "بزرگتر از یک سیاه
چاله دارای جرم ستاره ای اما قطعا کوچکتر از یک سیاه چاله بسیار عظیم مرکز
کهکشانها" طبقه بندی کرد. دانشمندان هنوز علت تشکیل این سیاه چاله را نمی
دانند.
5- دورترین فواره - این تصویر که توسط تلسکوپ چاندار
گرفته شده یک اخترنما است که یک فواره از ذرات پرانرژی را تا فاصله بیش از
100 هزار سال نوری از سیاه چاله بسیار عظیمی که در مرکز کهکشان قرار دارد
پرتاب می کند. این جرم در فاصله 12 میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد.