شکی نیست که در به دست آمدن یک موفقیت بزرگ آن هم در بازی های آسیایی گوانگجو یک فرد یا گروه خاصی دخیل نیستند، البته شاید افراد یا گروهی همچون بازیگران یک فیلم که مدام جلوی صحنه هستند، بیشتر به چشم بیایند و شناخته شوند؛ اما با این وجود هرگز نمی توان منکر تاثیرات عوامل پشت صحنه شد. آنهایی که در اصطلاح بار بیشتری را به دوش می کشند، اما آنطور که باید و شاید دیده نشده و کمتر نامی از آنها برده شود.
علی سعیدلو رییس سازمان تربیت بدنی و محمد علی آبادی رییس کمیته ملی المپیک حکم بازیگران نقش اول میدان گوانگجو را دارند که می توان نام آنها را در راس عوامل موفقیت در بازی های آسیایی نوشت؛ اما بی انصافی است اگر بی تفاوت از کنار نام فردی چون بهرام افشار زاده دبیر کل کمیته ملی المپیک که زحمات فراوانی برای ورزش کشورمان کشیده است، بگذریم.
در ذیل می توانید صحبت های افشارزاده که در خبرگزاری برنا حاضر شده بود را در قالب یک مصاحبه بخوانید:
*موفقیت گوانگجو را به نام چه کسی بایدثبت کرد؟
-این موفقیت حاصل یک کارگروهی بود و نمی توان آنرا به نام من، سازمان تربیت بدنی یا گروه خاصی ثبت کرد. در این بین جا دارد از فدراسیون ها به خاطرهماهنگی خوبی که داشتند تشکر می کنم. مقام چهارمی گوانگجو به یاری خداوند و به خاطر نظم و انضباطی که در اردوها بود به دست آمد. کاروان ایران در گوانگجو یکی از بی حاشیه ترین اقامت های خود در بازی های آسیایی را تجربه کرد.
من از بازی های آسیایی 1982 هندوستان در کنار کاروان ایران بودم و تا به امروز چنین اسکان بی دغدغه و آرامی را ندیده بودم. ما در بهترین مکان مستقر شده بودیم و همین موضوع کمک زیادی به موفقیت کاروان کشورمان کرد. ورزشکاران ایران تغذیه خوبی داشتند، حدود 30 نوع غذا برای آنها در نظر گرفته شده بود. رفت و آمد منظم و برنامه ریزی خوبی هم داشتیم.
حضور آقایان علی آبادی و سعیدلو هم تاثیر مثبتی روی کاروان داشت. تشویق تماشاگران ایرانی و چینی نیز در کسب این پیروزی بی تاثیر نبود.
مردم بهترین داور هستند، آنها به خوبی می دانند که عاملان این موفقیت چه کسانی هستند. این مقام حاصل یک کار گروهی بود، البته منکر این موضوع نمی شوم که ضعف و شدت در عملکرد نیروهای موجود وجود داشت.
ما در شب عید غدیر 10 مدال کسب کردیم. پنج طلا، دو نقره و سه برنز. کاروان ایران از روز نخست بازی ها توانست صاحب مدال شود. این نشان می دهد که برنامه ریزی های صورت گرفته مناسب بود. 669 نفر در قالب کاروان ایران به گوانگجو رفتند؛ اما هیج یک با مشکل مواجه نشدند تا ما رو سفید شویم.
*در مراسم تجلیل از قهرمانان، رییس جمهور هدف بعدی ورزش ایران را کسب مقام دومی بازی های آسیایی دانست،درباره این موضوع چه نظری دارید؟
-خوشحال هستم که ریاست محترم جمهوری به ورزش علاقمند هستند و افق بلندی را برای این بخش ترسیم می کنند. ما برای این کار احتیاج به امکانات ویژه ای داریم. رسیدن به این هدف بزرگ امکانات و بودجه عظیم می خواهد. اگر هدف ما مقام دومی آسیا است باید کار خود را از همین امروز و از مهدهای کودک شروع کنیم. نگاه ویژه به دبستان ها و آموزش و پرورش داشته باشیم. استعدادیابی کرده و با برنامه پیش رویم. مربیان با کیفیت را به خدمت بگیریم. دانش مربیان خود را بالا برده و از بهترین امکانات استفاده کنیم. در رقابت های مختلف حاضر شویم، نیروی قوی داشته باشیم، نخبه ها را به خدمت گرفته و آموزش دهیم.
*این برای دومین بار است که ایران در بازی های آسیایی در جایگاه چهارم قرار می گیرد،فکر می کردید این موفقیت حاصل شود؟
-ما در بازی های 1986 سئول با 6 طلا، 6 نقره و 10 برنز چهارم شدیم؛ اما در گوانگجو 20 طلا کسب کردیم و این نشان از پیشرفت ورزش ایران می دهد، برای همین اگر فدراسیون ها حمایت شده و در امر قهرمان پروری تلاش کنند با نظارت کمیته ملی المپیک و سازمان تربیت بدنی می توان امیدوار بود که در ادامه به جایگاههای بهتری دست یابیم.
البته برای این کار باید کارها ارزش گذاری شده و ورزشکاران رده پایه را به مسابقات مختلف اعزام کنیم. با اعزام نوجوانان و نونهالان به کمپ های خارجی گلخانه بزرگی درست کنیم و استعدادهای خود را در آن پرورش دهیم. در این میان باید دغدغه های شغلی و تحصیلی ورزشکاران و مربیان را برطرف کنیم و به صورت آکادمیک پیش برویم.
*فکر می کنید با این کارها بتوانیم در حضور قدرتهایی چون کره جنوبی و ژاپن که جایگاه دوم و سوم بازی های گوانگجو را به خود اختصاص دادند به مقام دومی برسیم؟
-اگر بتوانیم شرایط مناسبی را مهیا کنیم به این مهم خواهیم رسید. ما باید ورزشکاران خود را مجهز به علم روز دنیا کنیم و به صورت علمی پیش برویم. برای این کار باید فدراسیون، مربیان، ورزشکاران خود را حرفه ای کنیم. مدارس را با ورزش آشتی داده و کاری کنیم که سالن های اختصاصی ورزش در مدارس راه اندازی شود.
*با توجه به آنچه که شما به آن اشاره کردید به نظر می رسد اگر از همین امروز شروع به کار کرده و رده های پایه خود را مورد آموزش قرار دهیم، می توانیم در آینده به این مهم برسیم.
-ما هشت سال قبل از المپیک 2004 آتن به آلمان سفر کردیم تا شرایط برگزاری یک کلاس مربیگری را فراهم کنیم. در طول این سفر می دیدیم که کودکان به همراه مادران خود به سالن ژیمناستیک می آمدند تا آموزش ببینند. در این خصوص پرسیدیم که آلمانی ها در جواب گفتند کودکان خود را از سنین پایین که هنوز شخصیت آنها شکل نگرفته و آماده انجام هر کاری هستند مورد آموزش قرار می دهند. با این کار بعد از چند سال بدون اینکه نیاز به حضور والدین باشد این کودکان به صورت خودکار بر سر تمرینات حاضر می شوند.
این سیستم کاری آنهاست و جواب هم داده است، در المپیک آتن وقتی موفق به کسب مدال طلا شدند گفتند که این قهرمانان همان کودکانی هستند که چند سال پیش مورد آموزش قرار گرفته بودند.
ما نیز باید از سنین پایین ورزشکاران خود را آموزش دهیم. برای این کار باید مربیان خوبی به خدمت بگیریم. فرهنگ سازی کرده و خانواده ها را آماده کنیم که کودکان خود را به دست ورزش بسپارند. در کنار این باید به قهرمانان کمک کنیم تا تحصیلات خود را ادامه داده و به درجات بالا برسند، چرا که ورزشکاران علمی بهتر می توانند نتیجه بگیرند.
باید آسیب شناسی هم بکنیم. به عنوان مثال نباید شرایط را طوری پیش ببریم که جودوکاری چون وحید سرلک پناهنده کشوری دیگر شده و برای آلمانی ها مبارزه کند.
مطمئنا اگر بتوانیم قهرمانان خود را از هر لحاظ تامین کنیم آنها نیز با عشق و ایمان خالص کار خواهند کرد. ما چیزی از کشورهای خارجی کم نداریم، منتها باید ابزار کافی در اختیار داشته باشیم. نباید خودمان را پشت موفقیت گوانگجو پنهان کنیم.
595 روز تا بازی های المپیک لندن باقی است. هر لحظه از این زمان برای ما مهم است. باید برای هر ثانیه از این وقت برنامه داشته باشیم و تیم ها را که می دانیم نتیجه می گیرند را مورد حمایت قرار دهیم. بی شک اگر از حالا به فکر نباشیم شکست خواهیم خورد و جایگاهی در جدول لندن نخواهیم داشت. ما برای موفقیت در المپیک احتیاج مبرمی به بودجه کافی داریم.
باید بودجه مناسبی تا آخر سال در اختیار ما گذاشته شود. سال 1990 مهمترین زمان کار ما خواهد بود. در این زمان باید حمایت مالی از ورزش صورت گیرد، اگر این پول دیرتر از زمان مقرر به دست ما برسد دیگر به دردمان نخواهد خورد.
*به نظر می رسد قصد دارید مربیان کارآمدی را به خدمت بگیرید؟
-ما عذر 14 مربی خارجی را خواسته ایم. قرار است اگر از مربیان خارجی استفاده کردیم با مربیان با کیفیت کار کنیم. ما مربیان خوبی در داخل ایران داریم. محمد بنا و غلامرضا محمدی در کشتی، رضا مهماندوست در تکواندو، کوروش باقری در وزنه برداری و ... مربیانی هستند که با عشق کار خود را دنبال می کنند و برای ما قابل احترام هستند.
از این مربیان حمایت خواهد شد تا مربیان سایر رشته ها نیز متوجه شوند مربیانی که با جان و دل کار می کنند از دید مسوولان مخفی نمی مانند. هدف ما بالا بردن سطح مربیان داخلی است. به این افراد بهای لازم را خواهیم داد تا بتوانند قهرمانان خوبی را به ورزش تحویل دهند. اکثر مربیان خوب دنیا تحصیل کرده هستند و دستیاران خوبی را به خدمت می گیرند. آنها نظم را سر لوح کار خود قرار می دهند. ما نیز باید قهرمانان خود را حمایت کنیم تا بتوانند تبدیل به مربیان کارآمدی شوند. البته این بدان معنی نیست که فقط قهرمانان می توانند مربی شوند، خیر، اما مطمئنا فردی که خود قهرمان بوده باشد بهتر و راحت تر می تواند به آموزش بپردازد. ضمن اینکه باید به این موضوع اشاره کنم که یک مربی خوب حتما نباید قهرمان باشد. چنانچه می بینیم بسیاری از مربیان شناخته شده قهرمانان بزرگی نبودند. این ثابت می کند که مقوله مربیگری بیشتر از هر چیز احتیاج به شمه و مدیریت دارد.
شاگرد نیز باید اعتقاد راسخ به مربی خود داشته باشد و در مقابل، حرف مربی باید تاثیر عمیقی بر ورزشکار بگذارد. به عنوان مثال زمانی که من در رشته ژیمناستیک فعالیت می کردم "شیرو موتو" قهرمان ژاپنی دنیا که به تازگی به جرگه مربیان پیوسته بود و تجربه کافی در این زمینه نداشت به ایران آمد در ادامه "اونو" قهرمان بزرگ ژاپنی ها که مربی بزرگی هم بود به کشورمان سفر کرد. "اونو" در سالن ژیمناستیک شروع به آموزش یک حرکت کرد و از شیرو موتو خواست که حرکت را نشان دهد؛ اما موتو این حرکت را بلد نبود. "اونو" شروع به توضیح دادن کرد و از آنجایی که موتو جوان به این قهرمان و مربی بزرگ ایمان راسخ داشت در همان اولین مرتبه توانست آن حرکت سخت را انجام دهد. این اعتقاد شاگرد به مربی را می رساند.
*به نظر می رسد که قصد دارید تغییراتی در کادر فنی برخی از تیم ها از جمله تیم فوتبال به وجود آورید؟
-تغییر و تحول در فوتبال را بر عهده خود فدراسیون گذاشته ایم. این فدراسیون برنامه ریزی خوبی دارد و مطمئنا هیات رییسه این مجموعه بهترین تصمیم را در این خصوص خواهد گرفت، برای همین اجازه خواهیم داد تا خود فدراسیون نشینان در این مورد تصمیم بگیرند. مطمئنا ما نیز از تصمیم آنها حمایت خواهیم کرد.
رشته بوکس یکی از رشته های بود که مربی آن ضعیف کار کرد برای همین ما از احمد ناطق نوری خواستیم مربی اوکراینی را کنار بگذارد که آقای ناطق نیز این کار را کرد.
*اختلاف بین فدراسیون کشتی و فوتبال با کمیته ملی المپیک از کجا نشات می گیرد؟
-ما به هیچ وجه با فدراسیون کشتی و فوتبال مشکل نداریم و ارتباط خوبی با آقایان محمدرضا یزدانی خرم و علی کفاشیان روسای این دو فدراسیون داریم. کشتی تنها رشته ای در گوانگجو بود که من از اول تا آخر مبارزات آن را تماشا کردم. بنده با "رافائل مارتینتی" رییس فدراسیون بین المللی این رشته دوستی قدیمی دارم و کنار او نشسته بودم.
فوتبال پیچیدگی های خود را دارد، برای همین باید اجازه دهیم تا روسای این بخش خود با برنامه ریزی به کارشان ادامه دهند. اگر فدراسیون فوتبال معتقد است که غلامحسین پیروانی به فعالیت خود در تیم امید ادامه دهد ما از این موضوع حمایت می کنیم.
*برخی بر این باور هستند که چون کمیته ملی المپیک پیش بینی درستی از مدال هایی که در گوانگجو کسب شده نداشت، پس نمی توان این مجموعه را در کسب این موفقیت دخیل دانست.
-پیش بینی ما از مدال های طلا 13 تا 18 مدال بود که در گفت‌وگو با خود شما نیز به آن اشاره کرده بودیم. ضمن اینکه ورزشی ها به خوبی می دانند که پیش بینی کار منطقی نیست. البته افراد می توانند با توجه به داشته هایشان پیش بینی نزدیک داشته باشند؛ اما اینکه گفته شود می توان پیش بینی درستی کرد به هیچ وجه درست نیست.
جالب اینکه تیم های هند و چین در چند رشته جلوی قزاق ها را گرفتند وگرنه قزاقستان به جای ما جایگاه چهارم را به خود اختصاص می داد. به عنوان مثال در دوی 4 در 10 متر هندوستان توانست از قزاقستان پیشی بگیرد و قهرمان شود.
در پرش سه گام هم نماینده چین در لحظه آخر از ورزشکار قزاقستان جلو افتاد. کشتی گیران ما نیز در مبارزات خود توانستند در مصاف رو در رو با قزاق ها آنها را شکست داده و به کاروان کشورمان کمک کنند.
*دلیل شکست فوتبال را در چه چیزی می دانید؟
-ما از فوتبال توقع مدال داشتیم؛ اما خب مشکلاتی وجود داشت که مانع از درخشش این تیم شد. به عنوان مثال تیم ها بازیکنان خود را آنطور که باید و شاید در اختیار تیم امید نگذاشتند و آقای پیروانی نتوانست در رقابت های تدارکاتی که در نظر داشت شرکت کند.
*اینکه گفته می شود شما روی یک سری از بازیکنان بزرگسال تاکید داشتید تا در تیم امید بازی کنند، درست است؟
-خیر، من به شدت این موضوع را تکذیب می کنم. حرف ما این بود که یک گروه 12-10 نفره باید در کنار فوتبال باشد که اینطور هم شد. همراهان و دستیاران فوتبال در کنار این تیم بودند و تا آنجایی که امکان داشت به تیم امید کمک کردند.
*برای اینکه رشته های ورزشی که از آنها انتظار کسب مدال می رود در ادامه بتوانند خوش بدرخشند و مثل فوتبال مغلوب نشوند، باید چکار کرد؟
-باید رشته های مدال آور را از نظر روحی و روانی مهیای رقابت کنیم. ما از 38 روانشناس استفاده کردیم و خود رشته های ورزشی نیز از دکتر روانشناس که در کنار تیم هایشان بود کمک می گرفتند. این کار شاید در حرف کار کوچکی باشد؛ اما باور کنید در نهایت کمک زیادی به ورزشکاران کرد تا بتوانند به موفقیت برسند. ضمن اینکه باید نظم را در این رشته ها حاکم کنیم، چرا که بی نظمی و هرج و مرج در نهایت به شکست ختم می شود.
*برای اینکه ورزش کشورمان در المپیک لندن موفقیت در گوانگجو را تکرار کند چه مقدار بودجه نیاز دارد؟
-80 میلیارد تومان پول احتیاج است تا ورزش مهیای حضور در المپیک لندن شود. در ضمن این مبلغ باید قبل از سال 1391 به ورزش داده شود. همانطور که گفتم ماههای آتی و سال آینده مهمترین بخش کار ماست و اگر در این زمان حمایت مالی از ورزش نشود شک نکنید که در لندن ناکام خواهیم شد.
هر طور شده باید این پول به بدنه ورزش تزریق شود. باور کنید اگر بعد از فروردین سال 91 روزی یک میلیارد تومان هم به ورزش بدهند دیگر بدرد نخواهد خورد. ما باید قبل این زمان حداقل 50 میلیارد تومان هزینه کرده باشیم تا به درخشش در بازی های المپیک 2012 امیدوار شویم.
برنا