اطلاعات موجود نشان مي دهد صحبت از حمله آمريکا به ايران از چرخه رؤياهاي سريالي خارج شده است. اين امر اسرائيل را تشويق مي کند تا توان هسته اي دريايي خود را براي مقابله با حمله هسته اي ناگهاني که ممکن است هيچگاه روي ندهد افزايش دهد يا آنکه براي طرح مجدد پرونده هسته اي ايران به اين در و آن در بزند.
به گزارش آخرین نیوز، به نظر مي رسد ايران در پيش بيني هاي خود از اهداف غرب در قبال برنامه هسته اي اين کشور، هنوز خطرناک ترين احتمالات را مد نظر قرار داده است.
مقاله نويس الشرق الاوسط در مقاله اي با عنوان «ايران.. نه حمله اي محدود و نه گسترده» که در پايگاه اينترنتي روزنامه الشرق الاوسط لندن منتشر شد با طرح این ادعا ، نوشت: بر اين اساس و به رغم اظهارات مکرر رابرت گيتس وزير دفاع آمريکا مبني بر مخالفت با حمله نظامي به تاسيسات هسته اي ايران نيروي هوايي اين کشور مانور گسترده اي را به مدت پنج روز براي بررسي تدابير لازم جهت مقابله با حمله هوايي به برخي اهداف مشخص اجرا کرد.
رفیق السامرایی در ادامه با اشاره به ادامه مانورهاي نظامي ايران بدون آن که عناصر موثري وارد چرخه نزاع شده باشند افزود: تهديدات عليه ايران به شدت کاهش يافته است و ديگر از لشکرکشي در منطقه و اقدامات تحريک آميز غرب براي اجراي مجازات هاي بين المللي حتي در زمينه تفتيش هواپيماها و کشتي هايي که از ايران و به مقصد اين کشور در حرکت هستند خبري نيست و روند اجراي مجازات هاي مالي نيز بسيار کند است و علاوه بر اين صحبت از فعاليت هاي خارجي ايران نيز حتي در رسانه ها به شدت کاهش پيدا کرده است زيرا ديگر کسي نيست که اطلاعات مهم و جنجالي را انتقال دهد.
يکي از علل فقدان تصميم براي حمله نظامي به ايران آن است که کارشناسان نظامي و فني به فايده حمله محدود عليه تاسيسات هسته اي ايران ترديد دارند و معتقدند چنين حمله اي حداکثر برنامه هسته اي اين کشور را دو يا سه سال به تعويق مي اندازد.
هر چند اين تصور از نظر فني منطقي است اما نشان از آن است که آمريکا پس از درس عبرت از حمله به عراق ، تمايلي به انجام اقداماتي براي تغيير نظام ايران ندارد.حمله نظامي به تاسيسات هسته اي ايران به تنهايي نمي تواند نظام ايران را متزلزل سازد و مراکز قدرت را نيز براي انجام اقدامي جهت ساقط کردن اين نظام ترغيب نخواهد کرد.
در صورت ورود تجهيزات و تسليحات نظامي جديد يا شکست مانورهاي گذشته يا حتي عدم اطمينان از توانايي هاي رزمي طرف مقابل تکرار مانورها منطقي به نظر مي رسد اما هيچ يک از اين تحولات به وقوع نپيوسته و تغييرات مهمي در آنها رخ نداده است.
در ادامه مقاله آمده است: جامعه بين الملل تا حد زيادي از رويکردها براي مقابله با برنامه هسته اي ايران کاسته است تا جايي که ديگر احساس نمي شود بحران بين المللي مهمي وجود داشته باشد هر چند که نتوانسته است امتيازي از ايران بگيرد.
نويسنده با اشاره به اين که احساس مي شود آمريکا در اتخاذ تصميمات قاطع براي جلوگيري از ادامه برنامه هاي ايران دچار شکست شده است يا آنکه دامنه تاثيرگذاري ايران به زيان دامنه تاثير گذاري آمريکا گسترش پيدا کرده است مي افزايد: يکي از علائم شکست و ناکامي آمريکا کمي اطلاعاتي است که آمريکا درباره برنامه هسته اي ايران ارائه مي دهد به گونه اي که در بيشتر اوقات اظهارات مسئولان اين کشور درباره توان هسته اي ايران ضد و نقيض است.
شکست آمريکا در اين امور بيش از آنکه به منزله بي گناهي ايران در رويکردهاي خود براي دستيابي به تسليحات هسته اي باشد به معناي ناکامي آمريکا در دستيابي به اطلاعات و تحليل آنهاست .بدين ترتيب اطلاعات موجود نشان مي دهد صحبت از حمله آمريکا به ايران از چرخه رؤياهاي سريالي خارج شده است.
اين امر اسرائيل را تشويق مي کند تا توان هسته اي دريايي خود را براي مقابله با حمله هسته اي ناگهاني که ممکن است هيچگاه روي ندهد افزايش دهد يا آنکه براي طرح مجدد پرونده هسته اي ايران به اين در و آن در بزند.