محمدرضا كردي در گفت‌وگو با ايسنا، با اشاره به اين كه كشورهاي دنيا براي حضور در رشته‌هاي مختلف و رقابت‌هاي مهم تلاش مي‌كنند اظهار كرد: اين در حاليست كه ما زمان را از دست داده‌ايم. با اختلافات و مسايل پيش آمده بين سازمان و كميته ملي المپيك فرصت سوزي كرده‌ايم. بعد از بازيهاي المپيك پكن كميته نظارت ستاد تداركاتي بازيهاي المپيك با محوريت كميته علمي گزارشي جامع از وضعيت رشته‌هاي مختلف حاضر در آن بازي‌ها ارائه داد. اشكالات را بررسي كرده و نقاط ضعف و علت عدم موفقيت ايران را توضيح داد، اما متاسفانه نتايج اين گزارش رها شده و كسي آن را پيگيري نكرد.
اين استاد دانشگاه تغيير و تحولات ورزش را آفتي دانست كه بخش‌هاي مختلف كشور را تحت تاثير قرار مي‌دهد: آمدن افراد ناآشنا به كار باعث شد كه تلاش جدي براي رفع مشكلات صورت نگيرد. مشكل اينجاست كه نمي‌خواهند مسايل علمي در فرآيند عملياتي ورزش وارد شود. زماني كه ما در ورزش مسوليت اجرايي داشتيم تلاش كرديم كه بدنه علمي را به اجرايي نزديك كنيم. اين در حاليست كه اكنون توجهي به مسايل علمي نمي‌شود و با توجه به شناختي كه از افراد مختلف دارم اصلا انتظار كار علمي از آنها نمي‌رود.
كردي به اختلافات حاكم در ورزش اشاره كرد و گفت: گاه اين اختلافات به طرز بچه‌گانه‌اي مطرح مي‌شود. بعضي از تيترهايي كه از سخنان مسوولان در رسانه‌ها منتشر مي‌شود واقعا آدم را اذيت مي‌كند. اينها براي ورزش كشور سم است. بايد تمام اين مسايل كنار گذاشته شود، اين در حاليست كه ما دو سال بعد از المپيك را رها كرده‌ايم و حالا مي‌خواهيم معجزه كنيم. اين افرادي كه دنبال كسب عنوان چهارمي در گوانگجو بودند نمي‌دانم چه فكري داشتند و با چه امكانات و چه افرادي مي‌خواستند به اين مقام برسند.
رسيدن به چنين جايگاهي براي ايران حداقل به 10 سال زمان و كار نياز دارد. آن هم در شرايطي كه همه همدل بوده و كار به كاردان سپرده شود. در غير اين صورت و اگر ايران به جايگاه خوبي در گوانگجو برسد پس زحمات كشورهايي كه سال‌ها كار علمي كرده‌اند چه مي‌شود. بايد با مردم صادق بود. ما اين حرف‌هاي تكراري را سالهاست كه بر زبان مي‌آوريم، اما كسي به آنها گوش نمي‌دهد. اينها هيچ گاه نمي‌گويند كه افرادي كه اين حرف‌ها را مي‌زنند دلشان براي ورزش مي‌سوزد. مجموعه‌اي از افراد غيرمتخصص در راس امور قرار گرفته و حرف‌هاي دور از انتظار مي‌زنند.
وي در پاسخ به اين كه مسوليت نتايج ايران در بازيهاي آسيايي به عهده كيست؟ تاكيد كرد: اگر در گوانگجو بر حسب اتفاقات مدال بگيريم همه مي‌گويند كار ما بود و اگر نتيجه خوبي كسب نكنيم همه به دنبال اين هستند كه مسووليت را گردن ديگران بياندازند. در حالي كه وظايف براي همه روشن است. هم سازمان و هم كميته ملي المپيك بايد پاسخگو باشند. كميته نقش حمايتي و تداركاتي دارد و بايد مسايل مختلف مالي، فني و علمي را در نظر بگيرد. در بعد مديريتي نيز از آنجا كه سازمان روساي فدراسيون‌ها را منصوب مي‌كند مسوليت دارد. چرا كه هيچ بچه‌اي باور نمي‌كند كه روساي فدراسيون‌ها از طريق انتخابات مشخص شوند و هيچ دوره‌اي نبوده كه رييس سازمان كنار بنشيند و مجمع (بدون تاثير گيري از نظرات سازمان) رييس فدراسيون را انتخاب كند.
وي درباره مهمترين فعاليت‌هايي كه بايد در مدت زمان باقيمانده تا بازيهاي آسيايي انجام گيرد، تاكيد كرد: در اين فاصله هيچ كاري نمي‌شود كرد. بايد ورزشكاران و مسوولين آرامش خود را حفظ كنند. فشار تمرينات را كم كرده و ورزشكاران را با مسايل بهداشتي، تغذيه‌اي و رواني آشنا كنيد. نمي‌خواهم منفي صحبت كنم. اصلا در اين زمان كسي حق منفي صحبت كردن ندارد، چون صحبت‌هاي نااميدكننده اثرات خود را مي‌گذارد، اما حق داريم كه سوال بپرسيم. ولي پاسخگويي وجود ندارد. اگر سكوت كنيم پس وظيفه خبرنگار يا افرادي كه مسايل را مي‌فهمند چيست؟
كردي كيفي سازي اعزام به گوانگجو را مثبت دانست و گفت: بايد شرايطي فراهم شود كه افراد بي‌خودي به بازيهاي آسيايي نروند. من كيفي سازي را قبول دارم، اما بايد زمينه‌هايي ايجاد كنيم كه تيم‌هاي بيشتري به شرايط كيفي برسند نه اينكه ورزشكاران را رها كنيم و هيچ نظارتي نداشته باشيم و هر كسي كه خودش به سمت كيفيت رفت را اعزام كنيم. در هر صورت اعزام به رويداد مهمي چون المپيك يا بازيهاي آسيايي فقط براي كسب تجربه كار درستي به نظر نمي‌رسد.
اين استاد دانشگاه با اشاره به اتفاقاتي كه براي سامان طهماسبي افتاد و همچنين خداحافظي مرادمحمدي و تاثيرگذاري اين خداحافظي بر نتايج احتمالي كاروان كشتي در گوانگجو تاكيد كرد: نمي‌دانم چرا قهرمانان به اين زودي كنار گذاشته مي‌شوند شايد شرايط را آشفته مي‌بينند و مي‌خواهند از اين مسايل دوري كنند. شايد دوست ندارند در آنچه پيش مي‌آيد سهيم باشند. بايد به طور جدي‌تر مسايل را بررسي كرد. روند روشني براي حمايت از ورزشكاران وجود ندارد. حتي پيش آمده كه در يك رشته ورزشي با افراد مختلف دو مدال طلا گرفته‌اند اما به يك نفر آن قدر رسيده‌اند كه خراب شده است اين چيزها ثبات ندارد و همه چيز به روابط بستگي دارد. در حالي كه بايد بودجه براي پاداش ورزشكاران مدال آور در بازيهاي آسيايي و المپيك و جهاني مشخص و انگيزه براي همه يكسان باشد.