عصرایران ؛ بیروت ،حمیدرضا مهاجر - « یا حکومت یا محکمه! » عنوانی که واقعیت های کنونی صحنه سیاسی لبنان را توصیف می کند؛ با وجود اینکه لبنان تابستان گرم را پشت سر گذاشت اما ظاهرا دمای سیاسی این کشور همچنان رو به افزایش است و هر لحظه ممکن است از مرز خطرناک 40 درجه نیز عبور کند.
روزنامه الاخبار چاپ بیروت هفته گذشته پس از مصاحبه جنجالی جمیل السید،رئیس سابق دستگاه امنیتی لبنان محور بحران سیاسی کنونی این کشور را با این تیتر معرفی کرد:"یا حکومت یا محکمه".
شاید اگر پسر حریری مقتول می دانست با عذرخواهی از سوریه در روزنامه الشرق الاوسط،جمیل السید اینگونه به او خواهد تاخت این کار را نمی کرد. اما نخست وزیر جوان چاره ای جز عذرخواهی از بشار اسد نداشت، معادلات منطقه تغییر کرده و مهمتر اینکه ابومتعب(ملک عبدالله سعودی) چنین خواسته است ؛ ولید جنبلاط نیز به او نصیحت کرده بود که باید مانند او از سوریه عذرخواهی کند.
اما آیا می شود با یک عذرخواهی همه نتایج آن فتنه بزرگ را یک شبه پاک کرد؟فتنه ای که در 14 مارس 2005 و با نام آن "انقلاب کاج" آغاز شد.طرفداران فتنه کاج به خیابانها ریختند،طرفدارانی که سوابق بسیار متفاوتی داشتند.برخی مانند سمیر جعجع در زمان حریری پدر در زندان بودند و برخی دیگر مانند حزب مسیحی کتائب به رهبری امین جمیل و حزب دروزی اشتراکی به رهبری ولید جنبلاط سابقه درگیری در منطقه جبل لبنان داشتند. آنها اکنون با نام حریری مقتول دور همدیگر جمع شده بودند.هیچ کس انتظار چنین اجتماع متضادی را در میدان ریاض صلح بیروت را نداشت.
همه این انقلاب یک شعار داشت:سوریه قاتل حریری است. چهار افسر ارشد امنیتی که جمیل السید برجسته ترین آنها به شمار می رفتند چهار سال در زندان ماندند بدون اینکه هیچ مدرکی از دخالت آنها در پرونده ترور رفیق حریری وجود داشته باشد.
آنها بر مبنای اعترافات چند شاهد که بعدا معلوم شد شهادت آنها دروغین بود، دولت عمر کرامی را مجبور به استعفا کردند و کنترل دستگاه های امنیتی کشور را به دست گرفتند.
کشمکش ها تا جایی پیش رفت که در جنگ تابستان 2006 دولت سینیوره که جایگزین عمر کرامی شده بود عملا به عنوان پشت جبهه اسراییل عمل کرد.
مروان حماده وزیر وقت ارتباطات لبنان همه تلاش فنی خویش را کرد تا جای سید حسن نصرالله را کشف کند و به نیروی هوایی اسراییل دهد.
فتنه کاج در 7 ماه می سال 2008 به اوج رسید و لبنان را تا آستانه یک جنگ داخلی جدید پیش برد.
گردانندگان 14 مارس خیلی زود طرفین به این نتیجه رسیدند که باید دولت وحدت ملی را با حضور مخالفین تشکیل دهند.
با وجود اینکه در بهار 2009 دادگاه بین المللی ترور حریری حکم برائت سوریه را ثابت کرد.اما در هر صورت فتنه کاج کار خود را کرده بود.اما خیلی زود اتهام به حزب الله جای اتهام به سوریه را گرفت.
گروه های 14 مارس در انتخابات حزیران 2009 شروع به تحریک مردم کردند.آنها بویژه در مناطق سنی نشین مانند صیدا و طرابلس اعلام می کردند که رای به معارضه و طرفداران حزب الله رای به قاتلان حریری است و اگر به متحدین حزب الله رای دهید سوریه به لبنان باز خواهد گشت و به این ترتیب فتنه کاج تا امروز طول کشید.
معارضه به صراحت اعلام کرده که دادگاه بین المللی کاملا سیاسی است و اگر سعد حریری و دستگاه قضایی بخواهد همچنان بر طبل حقانیت دادگاه بین المللی بکوبد آنها از دولت خارج خواهند شد.حتی ولید جنبلاط نیز که پس از انتخابات 2009 از گروه های 14 مارس خارج شده، همین موضع گیری را کرده است.او چند شب پیش در مصاحبه با شبکه LBC با سیاسی خواندن این دادگاه به 14 مارس توصیه کرد که ادامه این وضعیت،کشور را به آستانه یک جنگ داخلی جدید خواهد برد.
اکنون که پرده از روی فتنه کنار رفته است،حزب الله،معارضه و جمیل السید کسی که 4 سال بدون مدرک در زندان ماند، از سعد حریری می خواهند تکلیف خود را با شاهدین دروغین و همه فتنه ای که در این سالها به نام خون خواهی پدرش بر پا شده روشن کند.او نمی تواند با یک عذرخواهی ساده باز بر کوره این فتنه بدمد.او باید تصمیم خویش را بگیرد"یا حکومت یا محکمه". این حرف آخر است!