ابولفضل فاتح با اشاره به افزایش تهدیدات خارجی نسبت به ایران خواستار انجام گفت وگوهای داخلی برای مقابله با این تهدیدات شد .
اهم اظهارات مدیرعامل اسبق خبرگزاری ایسنا که درقالب یک یادداشت منتشر شده ، بدین قرار است :
• برخی بی کفایتی ها و شکاف و نابسامانی های داخلی، ماجراجویان خارجی را به طمع بیشتر انداخته و سودای عقب نگه داشتن کشور را چه با تحریم و چه تهدید دامن زده است.
• عبور از گذرگاه خطیر این روزها و صیانت از سرمایه های ملی از جمله نیروگاه بوشهر و صنعت هسته ای که ریشه در دهه های گذشته دارد، نیازمند همت، الفت و دقت همگانی است.
• باید با صدای رسا و با همه امکانات بر سر بیگانه فریاد کشید و او را بر حذر داشت. بیگانه، هر که می خواهد باشد، حق ندارد و به یاری خدا نمی تواند مناقشات و مجادلات داخلی را بهانه خشونت و ماجراجویی جدیدی در منطقه کند.
• در این موقعیت، بهره گیری از حداکثر ذخیره عقلانی و مدیریتی کشور بدور از هرگونه حب و بغض برای تدبیر متمایز و راسخ و در اتخاذ مواضع، وظیفه دست اندرکاران امور است تا آنچه ملت هزینه آن را می پردازد دارای بیشترین سنجیدگی و پشتوانه ملی باشد.
• همچنان که از امام (ره) آموخته ایم تمرکز بر آسیب ها در نقد، اولی بر فاش گویی و تمرکز بر اشخاص است. نه همه چیز را به پرده بردن و نه همه چیز را پرده برداشتن روا است. نه آن پنهانکاری است و نه این شفافیت.
• همین طور شایسته است امکان گفت وگو در مسائل مهم ملی باز شود.گفت وگو نه به خودی خود حرام است نه واجب. نه کسی را به خودی خود عزیز می کند نه ذلیل، اما در میان ملت های بزرگ سنتی است جا افتاده و معقول ترین و ابتدایی ترین راه اصلاح.
• در حیرتم چرا کسانی گفت وگوی داخلی را ننگ می دانند؟تاریخ هرگز از حاکمان و نخبگانی که برای سعادت ملتشان باب گفت وگو را گشوده اند به بدی یاد نخواهد کرد. اتفاقا در تاریخ مبارزات بزرگان این ملت تا دلمان بخواهد غیرت و فاصله هست،اما کمتر اثری از گفت و گو یافت می شود.
• نقد آیندگان متوجه کسانی خواهد بود که گفت و گو و اصلاح را رد کرده و بر طبل فاصله کوبیده اند. چه بساکه شدت ناروایی ها و شکست بسیاری از نرمش ها این سخنان را به نقد و سخره کشد. اما اگر فرجی باشد از همین مراعات ها و باب های گفت و گو آغاز می شود و اگر چنین نباشد رویه ای اخلاقی و قابل دفاع به ویژه در شرایط تهدید خارجی است.
• می دانم که برخی جریان های نفوذی منحرف به ظاهر انقلابی که در داخل بر طبل خشونت می کوبد و جز سیطره و منافع باندشان، ایران و آینده انقلاب پشیزی برایشان اهمیت ندارد این نوشته را حمل بر ضعف خواهند کرد، البته از آنها باکی نیست. هر چه بگویی آنها بر نمط خود خواهند راند. مخاطب این نوشته آنها نیستند.