ایرنا: در ميان تمامي چهره ها و مقامات سياسي و مذهبي لبنان ،تنها کاردينال "نصرالله صفير" اسقف مسيحيان ماروني لبنان بود که هيچ نماينده اي براي تشييع جنازه آيت الله سيد محمد حسين فضل الله نفرستاد و بيانيه تسليتي هم صادر نکرد.
در حالي که ميشل سليمان، رييس جمهوري ماروني لبنان در اقدامي کم نظير در اولين روز مراسم شخصا حاضر شد و به خانواده فضل الله تسليت گفت و عماد قهوه چي فرمانده ماروني ارتش لبنان هم در صف صاحب عزاها کنار فرزندان علامه ايستاده بود و ميشل عون رييس حزب مسيحي آزاد ملي هم شخصا در مسجد حسنين حاضر شد، کاردينال صفير تنها شخصيتي در لبنان بود که حادثه وفات آيت الله سيد محمد حسين فضل الله را ناديده گرفته و از کنار آن بي اعتنا گذشت.
محافل سياسي و مطبوعاتي بسياري از اين رفتار صفير ابراز تعجب کردند چراکه فضل الله شخصيت مورد احترام و بزرگي براي تمامي اديان و مذاهب لبناني بويژه مسيحيان به شمار مي آمد، اما برخي از ناظران سياسي در لبنان بر اين باور هستند که صفير هنوز از سال 2009 همچنان بر کينه خود نسبت به پاسخ علامه فضل الله ثابت قدم است.
صفير در سال 2009 در اظهاراتي خواهان حکومت اکثريت بر اقليت شده و با انتقادهاي اقليت سياسي لبنان شديدا مخالفت کرد.
وي همچنين در وطن پرستي و اهداف بخش وسيعي از مردم لبنان شک کرد و افزود: اينان خطري براي هويت لبنان هستند.
آيت الله فضل الله نيزمحکم پاسخ داد که عظمت و افتخار لبنان تنها از آن افراد مجاهد و مقاومت است.
برخي از محافل سياسي در لبنان پس از اين اقدام صفير اين سوول را مطرح کردند که وي پس از انتقادات گسترده و بي احترامي هاي اخيرش به حزب الله يا مي خواهد قطع ارتباط خود با طائفه شيعه را اثبات کند و يا مي خواهد بگويد هر کسي که از وي انتقاد کند نخواهد بخشيد؟
نصرالله صفير اسقف ماروني هاي لبنان اخيرا در ديدار با مقامات فرانسوي گفته بود: "اتحاد ميشل عون مسيحي با گروهي که خود را حزب الله مي خواند را مفيد نمي دانم".
حزب الله لبنان در بيانيه اي در خصوص غبطه خوردن "نصرالله صفير" اسقف مسيحيان ماروني هاي لبنان در به کار بردن جمله "گروهي که به حزب الله معروف هستند" گفت: اين جمله نصرالله صفير در واقع نوعي از انکار و اهانت نسبت به حزب الله است.
حزب الله در پايان تأکيد کرد: هر چند ما در سياست با هم اختلاف داريم، ولي به مقامات احترام مي گذاريم و اين چيزي است که در احترام گذاشتن به ديگران با توجه به موقعيت ديني و معنوي در درجه اول بايد مورد توجه قرار گيرد.