سواد زندگی؛ توسعه توانمندی‌های فردی؛ مریم طرزی– پذیرش خود یا خودپذیری،فقط یک مفهوم نیست بلکه یک شیوه و یک راه است برای بودن، دلیلی برای وجود داشتن،این مهارت الزاماً ذاتی نیست بلکه تنها با تمرین مکرر می توانیم به دستش آوریم.
پذیرش خود و جهان اطراف مان یعنی در حال حاضر، همه چیز را همان طوری که هست بپذیریم، نه آن طوری که ما دوست داریم که باشد.
منتظر نمانید تا کامل شوید، بعدخود را دوست داشته باشید (یا به خود حق دوست داشته شدن بدهید!)، زیرا در غیر این صورت این خطر وجود دارد که زمان را از دست بدهید و دیر شود.
هیچ اشکالی ندارد که من کمی دست و پا چلفتی ام.اشکالی ندارد که من گاهی ناامیدم و شکست می خورم. در گفت و گو با دیگران یا در جریان بحث های روز کمتر از بقیه می دانم؛ گاهی خودخواه هستم؛ گاهی به برنامه ریزی ها و رسیدن به اهدافم متعهد نیستم. واقعاً هیچ اشکالی ندارد!
کسی که با خود در صلح زندگی می کند با کائنات در صلح است.
« باشد که به شما قدرت تحمل آنچه را که نمی توان تغییر داد و شهامت تغییر آنچه را که می توان تغییر داد، و همچنین کسب دانشی برای تشخیص یکی از دیگری عطا شود».
در این مطلب با ما همراه شوید تا ببینیم چگونه و از چه راه هایی می توان با پذیرش خود با جهان اطراف به صلح رسید.