جنگل فسیلی دورست بقایای درختان سرو مربوط دوره ژوراسیک پایانی را در خود جای داده است. این جنگل در حقیقت توده‌ای از درختان مرده به قدمت ۱۴۵ میلیون سال است که در ساحلی ۱۵۳ کیلومتری در جنوب انگلستان واقع شده است؛ این ساحل پر از فسیل‌هایی است که به دوره ژوراسیک (۲۰۱ تا ۱۴۵ میلیون سال پیش) تعلق دارند.
به گزارش فرادید؛ دلیل فسیل شدن درختان این جنگل حضور نوعی از میکروب‌های ریز شبیه به جلبک بوده است که بلافاصله پس از مرگ درختان، به آنها حمله کرده‌اند. در طول میلیون‌ها سال، این کلنی‌های میکروبی، ذرات کربنات کلسیم را به درختان چسبانده‌اند و با ایجاد توده‌های سنگ آهکی زنده به نام «ترومبولایت‌ها» این درختان را به شکل فسیل درآورده‌اند.
این جنگل در انتهای دوره ژوراسیک، در دورانی که با عنوان مرز ژوراسیک-کرتاسه شناخته می‌شود رشد کرده است. در این زمان، دما کاهش پیدا کرد و سطح دریا پایین آمد؛ اتفاقی که باعث نمایان شدن اراضی جدید و ایجاد دشت‌های ساحلی شد که زندگی‌های جدیدی از جمله درختان بر روی آنها شکل گرفت.
در آن زمان گونه‌های باستانی از مخروطیان و سیکادها در این منطقه رشد کردند. گیاهان گلدار هنوز در این دوره از تاریخ زمین تکامل نیافته بودند، اما احتمالاً دایناسورها در این جنگل زندگی می‌کردند.
جنگل فسیلی در نهایت در اثر بالا آمدن دوبارۀ سطح دریا نابود شد و درختان در آب شور غرق شدند. اما به جای فاسد شدن، ریشه‌ها و تنه‌های درختان توسط میکروب‌ها حفظ شدند. در نهایت، تنه‌ها از درختان جدا شدند و تپه‌هایی به نام "کپه‌های جلبکی" باقی ماندند که هنوز در ساحل قرار دارند و جنگل فسیلی را تشکیل می‌دهند.
بیشتر بقایای چوبی داخل این کپه‌ها به نوعی باستانی از درخت سرو به نام "پروتوکاپرسی‌نوکسیلون" تعلق دارند. این جنگل فسیلی اطلاعات ارزشمندی درباره محیطی باستانی که دایناسورهای دوره ژوراسیک پایانی در آن زندگی می‌کردند ارائه می‌دهد.