عصر ایران - سفرهای هوایی تجاری پیش از اختراع کابین های تحت فشار، تجربه بسیار متفاوتی نسبت به امروز داشتند. بوئینگ 307 در سال 1939 به عنوان نخستین هواپیمای مسافری دارای کابین تحت فشار معرفی شد. در ادامه نگاهی اجمالی به آن روزهای اولیه می اندازیم.
هواپیماهای اولیه نمی توانستند به اندازه هواپیماهای مدرن در ارتفاع بالا پرواز کنند. پرواز آنها به ارتفاع های پایین تر محدود بود، جایی که هوا متراکم تر بود و اکسیژن کافی برای تنفس مسافران بدون کمک دستگاه وجود داشت.
نبود فشار هوا به این معنی بود که کابین هواپیماها به ویژه در ارتفاعات بالاتر سرد و پر از جریان هوا بودند. مسافران اغلب مجبور بودند حتی در ماه های گرم سال لباس گرم بپوشند. همچنین، سطح سر و صدا در داخل هواپیماها به طور قابل توجهی بالاتر از امروز بود.
برخی از خطوط هوایی در طول پرواز، به ویژه در ارتفاعات بالاتر، ماسک های اکسیژن در اختیار مسافران قرار می دادند. با این حال، مقدار اکسیژن محدود بود و خلبانان مجبور بودند ارتفاع پرواز را با دقت مدیریت کنند تا اطمینان حاصل شود که همه افراد اکسیژن کافی دارند.
تلاطم و نبود فشار هوا موجب می شد که سفر هوایی برای بسیاری از مسافران بسیار ناراحت کننده باشد و منجر به هواپیمازدگی مکرر شود.
با وجود این چالش ها، سفر هوایی اولیه برای بسیاری از افراد تجربه هیجان انگیزی بود. این یک جهش بزرگ رو به جلو در حمل و نقل بود و امکانات جدیدی را برای سفر و تجارت فراهم کرد.
توسعه کابین های تحت فشار، انقلابی در سفر هوایی ایجاد کرد. این امر به هواپیماها اجازه داد تا در ارتفاعات بالاتر پرواز کنند، زمان سفر را کاهش دهند و مصرف سوخت را بهبود بخشند. همچنین، تجربه پرواز را برای مسافران بسیار راحت تر و لذت بخش تر کرد.