عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در گفت‌وگو با خبرآنلاین می‌گوید: «امید به زندگی در ایران ۷۶ سال است، ولی در سیستان و بلوچستان این میزان ۶۰ سال است. بر همین اساس در سیستان و بلوچستان اغلب آدم‌ها به آن سنی نمی‌رسند که مبتلا به سرطان شوند. این به معنی کاهش سرطان نیست، بلکه به معنی تفاوت در هرم جمعیتی است.»
به گزارش خبرآنلاین، آمارهای رسمی حاکی از این است که در برخی مناطق کشور، انواع خاصی از سرطان شیوع بیشتری دارد. به طور نمونه، بر اساس گزارش‌ها، سرطان ریه در گنبد کاووس شایع‌تر است.
دکتر علی قنبری مطلق، متخصص رادیوتراپی آنکولوژی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در گفت‌وگو با خبرآنلاین، از وضعیت شیوع انواع سرطان‌ها در مناطق مختلف ایران می‌گوید: «در خصوص بروز سرطان‌ها، مسئله همه‌گیرشناسی، یعنی تعداد موارد جدید در یک سال، بسیار مهم است. افزایش سالانه تعداد سرطان در همه دنیا اتفاق می‌افتد، اما در کشورهای در حال توسعه، به‌ویژه در ایران این رشد خیلی بیشتر است. ما در بین سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۴۰ حداقل ۱۱۵ درصد افزایش موارد سرطان داریم؛ در حالی که متوسط جهانی ۶۳ درصد است. یعنی رشد افزایش موارد سرطان در ایران نزدیک به دو برابر متوسط جهانی است.»
این متخصص ادامه می‌دهد: «وقتی درباره مناطق صحبت می‌کنیم، باید نوع سرطان را مشخص کنیم. در کشورهای مختلف تفاوت بروز سرطان به هرم جمعیت برمی‌گردد. امید به زندگی در ایران ۷۶ سال است، ولی در سیستان و بلوچستان این میزان ۶۰ سال است. بر همین اساس در سیستان و بلوچستان اغلب آدم‌ها به‌سنی که مبتلا به سرطان شوند، نمی‌رسند. این به معنی کاهش سرطان نیست، بلکه به معنی تفاوت در هرم جمعیتی است. بر این اساس، باید بر مبنای بروز استانداردشده سرطان حرف بزنیم نه تعداد ثبت سرطان.
در نقاطی از کشور ممکن است گاز رادون بیشتر باشد، در نتیجه برخی سرطان‌ها در آن مناطق بیشتر است. مثلاً در استان کرمان، بروز سرطان مثانه بالاتر است و باید بررسی شود با مصرف چه موادی مرتبط است. برخی سرطان‌ها در برخی مناطق به علت‌هایی که حدس می‌زنیم بالاتر است ولی نمی‌توانیم با قطعیت بگوییم مگر آنکه مطالعاتش منتشر شود.»