توسعه پیشرانه‌های سوخت جامد به‌عنوان اصلی‌ترین عضو موشک‌های سوخت جامد از دهه ۱۳۶۰ خورشیدی در کشورمان آغاز شد. در ابتدا در صنایع کشور پیشرانه‌هایی با قطر تنها ۳۵ سانتی‌متر ساخته می‌شد، اما در ادامه، قطر پیشرانه‌ها افزایش یافتند و به اعدادی، چون ۱۵۰، ۲۴۰ و ۳۵۰ سانتی‌متر دست یافتیم. شهید حسن طهرانی‌مقدم به‌عنوان پدر موشکی ایران، در سال ۱۳۹۰ به همراه دیگر هم‌رزمان خود در حال توسعه پیشرانه‌ای قدرتمند با قطر ۳.۵ متر (۳۵۰ سانتی‌متر) و طول ۲۰ متر و با کاربری فضایی در ماهواره‌بر قائم بودند که در این مسیر به شهادت رسیدند.