عصر ایران ــ مادر زین ماه‌ها قبل در حملات اسرائیلی‌ها کشته شده است. او هر روز به مزار مادرش می‌آید. زین ادامه می‌دهد: «من بر سر این قبر می‌آیم که کنار مادرم بخوابم. این به من احساس امنیت می‌دهد. من عاشق مادرم بودم و او را ستایش می‌کردم. وقتی او بود، برای ما هر روز اسباب‌بازی‌های مختلف می‌آورد. دوری از او برایم خیلی سخت بود، بنابراین به سر مزارش آمدم. من اینجا می‌نشینم، بعضی وقت‌ها هم می‌خوابم. خوابش را می‌بینم. او از من پرسید حالت چطوره؟ چه کارها می‌کنی؟»
گزارش را اینجا ببینید
یوسف المهانا می‌گوید: «زین ته تغاری من است. آمدم اینجا ازش پرسیدم چکار می‌کنی؟ گفت: پدر، من روی سنگ قبر مادرم خوابیدم و این قلبم را آرام می‌کند. ازش پرسیدم آیا از چیزی می‌ترسد؟ و او گفت نه، بلکه بودن در اینجا برایش آرامش‌بخش است. او بچه‌ی سرزنده‌ای بود، همیشه می‌خندید و برای پیر و جوان جوک تعریف می‌کرد. اما بعد از مرگ مادرش، کم‌کم منزوی شد و دیگر مثل سابق اجتماعی نبود. به طوری که با هیچ‌کس حرف نمی‌زد. من باید هم برایش پدر باشم هم مادر، اما محبت مادری چیز دیگری است. از مردم دنیا می‌خواهم ببینند چه اتفاقی برای بچه‌های ما می‌افتد. من نمی‌خواهم هیچ بچه‌ای در دنیا تجربه‌ای مثل تجربه‌ی پسرم داشته باشد.»
قبل از مرگ مادرش، زین امیدوار بود که در آینده پزشک شود تا بیماری‌های مادرش را درمان کند. اما حالا تنها آرزویش این است که دوباره بتواند مادرش را ببیند. زین می‌گوید: «من به مامانم گفتم برای چند لحظه از آن زیر بیا بیرون تا بتوانم ببوسمش. اگر فقط برای چند دقیقه می‌تونستم ببینمش.»
بیش از 43400 فلسطینی توسط اسرائیل در غزه کشته شده‌اند. حداقل 17 هزار کودک یکی از والدین خود را از دست داده‌اند. پزشکان می‌گویند که بچه‌ها در غزه از زخم‌های روانی رنج می‌برند و این زخم‌ها ممکن است تا آخر عمرشان التیام پیدا نکند.