محققان دانشگاه فلورانس، دانشگاه هاروارد و موسسه انسان‌شناسی تکاملی ماکس پلانک در لایپزیگ، DNA اجساد حفظ‌شده در زیر خاکستر پمپئی را تجزیه و تحلیل کرده‌اند و به نتایجی دست یافته‌اند که بسیاری از فرض‌های قبلی دربارۀ قربانیان 2 هزارسالۀ این شهر مدفون شده در زیر خاکستر آتشفشان را زیر سوال می‌برند.
به گزارش فرادید، یکی از چشمگیرترین فوران‌های کوه وزوویوس مربوط به سال ۷۹ پس از میلاد می‌شود که شهر رومی پمپئی و مردم آن را زیر لایه‌ی ضخیمی از لاپیلی یا سنگ‌های ریز و خاکستر مدفون شدند.
اشکال قربانیان پس از پوسیدگی بدن آن‌ها به شکل حفره‌هایی در خاکستر حفظ شد که باستان‌شناسان از آن برای ایجاد قالب گچی از قربانیان استفاده کردند. هشتاد و شش مورد از این قالب‌ها در حال حاضر در حال بازسازی هستند و این فرصت را برای محققان فراهم کردند تا ۱۴ مورد آن‌ها را بررسی کنند.
تیم تحقیقاتی DNA بقایای اسکلتی تکه‌تکه‌شده ۱۴ مورد در حال بازسازی را استخراج کردند. فرآیند استخراج به آن‌ها امکان داد به طور دقیق روابط ژنتیکی آن‌ها را بررسی کنند، جنسیت‌ها را تعیین کنند و نسب آن‌ها را ردیابی کنند. جالب اینجاست که یافته‌های آن‌ها تا حد زیادی با فرضیات قبلی مبنی بر ظاهر فیزیکی و موقعیت قرارگیری گچ‌ها، در تضاد بود.
ابتدا وقتی اجساد پیدا شدند، دانشمندان بر اساس مکان و محل قرارگیری آن‌ها درباره روابط آن‌ها نتیجه‌گیری کرده بودند.
دیوید کاراملی از دانشگاه فیرنز و از نویسندگان این تحقیق گفته: «این مطالعه نشان می‌دهد روایت‌های مبتنی بر شواهد محدود چقدر می‌تواند غیرقابل‌اعتماد باشد».
برای نمونه، با استفاده از DNA استخراج‌شده از قطعات استخوان شکسته، محققان به این نتیجه رسیدند که بزرگسالی که نوزادی را در آغوش گرفته و دستبند طلا به دست دارد (که مدت‌ها تصور می‌شد مادر است)، در واقع مردی است که هیچ ارتباط بیولوژیکی با کودک ندارد.
خانه‌ای که به «خانه دستبند طلایی» معروف شد، شگفتی‌های زیادی داشت. حدس زده شده بود که بقایای بالغ بیشتری متعلق به یک خانواده در همان نزدیکی هستند. با این حال، طبق شواهد DNA، هر چهار نفر مرد و نامرتبط بودند.
به همین ترتیب، محققان توانستند نشان دهند داستان‌هایی که ناظران در قالب‌های گچی دیدند، یعنی دو زن که هنگام مرگ یکدیگر را در آغوش گرفته‌اند، صحت نداشته‌اند. سه رابطه احتمالی توسط باستان‌شناسان آن زمان شناسایی شدند: مادر و دختر یا دو خواهر. محققان اکنون پس از تجزیه و تحلیل بقایای اسکلتی، آن قربانیان را مرد و زن شناسایی کرده‌اند که یکی از آن‌ها بین ۱۴ تا ۱۹ساله و دیگری ۲۲ساله است.
آلیسا میتنیک از موسسه ماکس پلانک برای انسان‌شناسی تکاملی در آلمان گفته: «ما توانستیم برخی از روایات گذشته که بر اساس نحوه پیدا شدن این افراد در ارتباط با یکدیگر بود را رد کنیم یا به چالش بکشیم.»
از آنجا که مردم پمپئی سوابق ژنومی متنوعی داشتند، داده‌های ژنتیکی نیز اطلاعاتی از اصل و نسب آن‌ها ارائه کرد. این یافته که آن‌ها عمدتاً مهاجران اخیر از شرق مدیترانه بوده‌اند، ماهیت جهانی امپراتوری روم را برجسته می‌کند.
محققان نشان دادند این مردم باستان اجدادی داشتند که احتمالاً از مرکز و شرق ترکیه، ساردینیا، لبنان و ایتالیا و همچنین گروه‌هایی از شرق مدیترانه و شمال آفریقا آمده‌اند.