نعیمه نظام‌دوست ـ بازیگر سینما و تلویزیون ـ که این روزها با سریال «لالایی» به دنیای کودکان بازگشته است از اهمیت کار در حوزه کودک، چالش‌های اخیر تلویزیون و نمایش خانگی و تجربیاتش در این حوزه گفت.
این بازیگر در گفت‌وگویی با ایسنا به حضورش در سریال «لالایی» اشاره و تاکید کرد که کار کودک همواره برایش اهمیت ویژه‌ای داشته است.
او همکاری با احمد درویشعلی‌پور و تیم پژمان لشگری‌پور را عامل اصلی اطمینان خاطرش از تصمیم به حضور در کار کودک، بعد از دیده شدن در مجموعه «اسکار» دانست و گفت: «لالایی» نه تنها داستان جذابی دارد بلکه با حضور داریوش فرضیایی که چهره محبوب کودکان نسل‌های مختلف است، به یکی از پروژه‌های جذاب حوزه کودک تبدیل شد و این عوامل باعث شد که در این پروژه، همکاری کنم و آنقدر داستان لالایی، علمی، حسی و دلنشین است که مطمئنم حرفی برای گفتن دارد و به دل بچه‌ها می‌نشیند.
نظام دوست ضمن تاکید بر اهمیت سرمایه‌گذاری در حوزه تولید محتوای کودک اظهار کرد: برنامه‌های کودک در کنار جنبه سرگرمی، نقشی اساسی در شکل‌گیری آینده کودکان دارند و باید در نظر داشته باشیم که هر چیزی را که در دل بچه‌ها می‌کاریم در آینده بازتابش را خواهیم دید.
وی ادامه داد: کسانی که کار کودک می‌کنند، دغدغه این نسل را دارند چون می‌توانند کار بزرگسال یا حوزه‌های دیگر را تجربه کنند اما انتخاب کردند که در حوزه کودک باشند و با تمام محدودیت هایی که کار برای این گروه سنی نسبت به سایر حوزه ها دارد، پای کارشان مانده‌اند. ما در دوران کرونا دو سال در شرایط سخت، کار کردیم و به نوعی با جانمان معامله کردیم برای اینکه بچه‌ها در آن ایام سخت، سرگرمی داشته باشند. از نظر من این تصمیم فقط و فقط از دل آدمها برمی‌آید و دغدغه‌ای که برایشان مهم است.
این بازیگر سپس از کاهش توجه تلویزیون به تولیدات کودک در سال‌های اخیر انتقاد کرد و گفت: متاسفانه تلویزیون مدتهاست که مثل گذشته توجه زیادی به کار کودک ندارد؛ درحالی که قبلا این طور نبود و تلویزیون در کارهای کودک، حرف اول را می‌زد. ما هنوز هم همان ظرفیت‌ها، همان برنامه‌سازان و هنرمندان را داریم اما نمی‌دانم چرا رسانه ملی، سیاست کارش را در حوزه کودک، تغییر داده است.
چرا هنرمندان حوزه کودک باید بیکار باشند؟ هنرمند اگر کار نکند، فرسوده می‌شود. خوشبختانه در شرایط فعلی با رشد پلتفرم‌های نمایش خانگی، فضای کار برای فعالان حوزه کودک ایجاد شده است که امیدوارم جای خودش را پیدا کند و سیاست‌های بخش خصوصی، به افزایش تولیدات باکیفیت کار کودک، منجر شود.
نظام دوست بنا بر تجربیات اخیرش در شبکه نمایش خانگی، درباره تفاوت‌های این مدیوم با تلویزیون هم توضیح داد: نمایش خانگی فضای بیشتری برای خلاقیت به هنرمندان می‌دهد، در حالی که تلویزیون به دلیل محدودیت‌هایش، گاهی اوقات مانع از ابراز کامل توانایی‌های هنرمند می‌شود.
وی افزود: این تفاوت‌ها در کار کمدی بیشتر هم به چشم می‌آید چون به طور کلی، کمدی کار کردن سخت است؛ به‌خصوص برای کمدین‌های خانم. منِ هنرمند دلم می‌خواهد با یک سریال یا برنامه، مردمم را شاد کنم و دلیل حال خوبی برای هموطنانم در دورترین نقطه‌های کشور باشم که شاید امکانات رفاهی کمتری دارند.
اما در تلویزیون نظرات و سلیقه‌های متعددی وجود دارد که دائمی هم نیست و برخی قوانینی وجود دارد که دست و پای تولیدکنندگان را می‌بندد و می‌تواند دلیلی باشد بر اینکه روز به روز مخاطب را از رسانه ملی دورتر می‌کند. درحالی که باید شرایط به گونه ای رقم بخورد که مخاطب با رسانه ملی آشتی کند و برنامه سازان قدیمی به تلویزیون برگردند.
بازیگر سریال‌های «ساعت خوش»، «ساختمان پزشکان»، «چاردیواری»، «پلیس جوان» و «لطفا دور نزنیم» در ادامه با ابراز علاقه به کارهای کمدی، بر اهمیت خنداندن مردم در شرایط سخت تأکید کرد و گفت: خنداندن مردم ما کار آسانی نیست چون خودشان قریحه طنز خوبی دارند. اگر کامنت‌هایی که مردم برای پست‌های اینستاگرامی می‌گذارند را ببینید، متوجه طنز قویشان می‌شوید. حالا شما فکر کن که بخواهی این آدمها را بخندانی.
این بازیگر تلویزیون خاطرنشان کرد: من از سال‌ها قبل، نقش‌های جدی را تجربه کرده بودم اما کارهای کمدی‌ای که بازی کردم را مردم بیشتر دوست داشتند. در اسکار هم اتفاق بسیار خوبی برایم افتاد که مردم پسندیدند و اظهار لطف زیادی کردند و من تصمیم گرفتم که در این ژانر بمانم. اما اگر پیشنهاد خوبی در کار جدی هم داشته باشم، فکر می‌کنم بتوانم خوب از پسش بربیایم و علاقه دارم که مخاطب وجه دیگر من را هم ببیند.
نظام دوست در پایان با اشاره به احساس جوانی‌اش در پنجاه سالگی تأکید کرد که کودک درونش همچنان زنده است و به او اجازه می‌دهد تا زندگی را با شوق و اشتیاق بیشتری تجربه کند و بر این باور است که این جنبه از شخصیتش به او کمک می‌کند تا در کارهایش بهتر عمل کند و با نقش‌هایش ارتباط عمیق‌تری برقرار کند.