عصر ایران ــ همه مردم مجبور به ترک خانه‌هایشان شدند. ارتش اسرائیل دستور داده بود که همه باید پراکنده شوند. حس مرگ در همه جا موج می‌زد. سن و سال و محل زندگی اهمیتی نداشت، همه باید دیار خود را ترک می‌کردند.
گزارش را این‌جا ببینید
به گزارش عصر ایران به نقل از بی‌بی‌سی مردم، از جمله سالمندان، مجبور بودند لباس‌هایشان را درآورده و توسط سربازان مورد بازرسی بدنی قرار بگیرند. سربازان به دنبال اسلحه و افرادی بودند که با حماس مرتبط باشند.
اما اگر به سمت چپ عکس نگاه کنید، دختر بچه‌ای را می‌بینید که به نقطه‌ای دور، به دور از سربازان، خیره شده است. او کیست و چه بر سرش آمده؟
نام او جولیا ابو ووردا است. او سه سال و نیم سن دارد و این عکس‌ها یک هفته پیش، قبل از مواجهه او با ایست بازرسی سربازان اسرائیلی، گرفته شده است. پس از این مواجهه، آنها مجبور به ترک خانه‌شان شدند.
محمد، پدر جولیا، می‌گوید: «یک هفته از آن روزها می‌گذرد، اما خاطرات آن زمان هنوز زنده و در ذهنمان است. سربازان روی تانک‌ها و سربازان پیاده در حال پیشروی بودند. آنها به مردم نزدیک می‌شدند و تیر هوایی شلیک می‌کردند. مردم در حین تیراندازی‌ها یکدیگر را هل می‌دادند و همهمه و شلوغی ایجاد شده بود. جبالیا داشت به جهنمی تبدیل می‌شد که مردم از آن فرار می‌کردند.»
این منظره‌ای بود که فرار از آن دشوار به نظر می‌رسید. ما می‌توانستیم حجم تخریب و اجساد پراکنده شده در همه جا را ببینیم. سربازان با تفنگ‌هایشان ما را مجبور به نشستن می‌کردند.
در غزه، کودکان به دلیل تجربیات سخت جنگ زودتر از سن طبیعی‌شان پیر می‌شوند. انگار زمان برای آنها متوقف شده، در تله زمان گیر کرده‌اند و هر روزشان مانند روز قبل است. این تروما روز به روز بیشتر
پسر عموی هفت ساله جولیا در حمله پهپادی اسرائیل، در حال بازی در خیابان، کشته شد.
پدرش می‌گوید: «قبل از این اتفاقات، شرایط عادی بود و جولیا مثل هر دختر بچه‌ای در سن او، به بازی و دویدن عادت داشت. اما حالا هر وقت صدای شلیک و بمباران می‌آید، او به پهپادی که در آسمان است اشاره می‌کند و می‌گوید "بنگ".»
سخت است که جولیا را خوش شانس بنامیم، اما او حداقل شانس این را داشته که در آغوش خانواده‌ای باشد که او را در آغوش گرفته و از او محافظت می‌کند.