رضا تقوی نوشت: شاید کمتر کسی از هواداران و فعالان ستادی پزشکیان فکر میکرد که در آن روزهای انتخابات که پزشکیان دم از وفاق میزد ، پس از تشکیل دولت اینگونه دچار احساس تحقیر و حقارت شوند .
به گزارش روزنو، فعالان ستادی و هوادارانی که با تمرکز بر خطر وجود تفکرات جلیلی و حامیانش در ساختار دولت ، جامعه را حساس و مشارکت را به نفع پزشکیان افزایش دادند و حالا با حضور نیروهای جلیلی و اصولگرایان تندرو در بدنه دولت احساس سرخوردگی و تحقیر می کنند .
از همان روزهای ابتدایی تشکیل دولت با معرفی مومنی و کاظمی و علی آبادی و دنیا مالی به عنوان وزرای دولت پزشکیان ، زنگ هشدار برای بسیاری از اطلاح طلبان حامی پزشکیان به صدا درآمد اما بسیاری از نزدیکان به دولت با توجیه های مختلفی مانند اینکه معاونین وزرا و استانداران از جوانان و اصلاح طلبان خواهند بود ، اعتراضات را کنترل کردند.
موج بعدی بهت و تحقیر اصلاح طلبان در انتخاب استانداران بعضی از استان ها شکل گرفت.
انتخاب بعضی نفرات که رسما به اصلاح طلبان و دولت روحانی توهین کرده بودند و یا از حمایت جریان پایداری برخوردار بودند به عنوان استاندار ،موجب اعتراضات جدی بسیاری شد .
اما باز هم ذی نفعان نزدیک به دولت با ماله کشی اعتراضات را کنترل کردند و شمردن تعداد استانداران نزدیک به اصلاح طلبان فضا را مدیریت کردند .
اما انتصابات در وزارت صمت و وزارت ورزش و جوانان ،رسما یک توهین بزرگ و تحقیر عیان به هواداران اصلاح طلب و حتی اصولگرای پزشکیان بود .
انتصاب معاون ضعیف ترین وزیر شهید رییسی به عنوان سرپرست نمایشگاه بین المللی در وزارت صمت و انتصاب حامی شناسنامه دار و بدنام سعید جلیلی در وزارت ورزش و جوانان به عنوان مشاور جوان موجی از اعتراضات را به وجود آورد .
رفتار و مدل پزشکیان در انتصابات نشان داد که استفاده از اصلاح طلبان توسط پزشکیان فراتر از پست های بی اهمیت در شورای اطلاع رسانی و نهاد ریاست جمهوری نخواهد بود.
غریبه نوازی دولت پزشکیان و تاکیدش بر استفاده از نیروهای جریان رقیب به حدی است که امروز این سوال پیش آمده که اگر قرار بر حضور این افراد در ساختار اجرا و تصمیم گیری بود ، چرا به پزشکیان رای داده شد؟
مگر قرار نبود با رای به پزشکیان خطر افراد نزدیک به جریان پایداری و سعید جلیلی از دولت و مردم مرتفع گردد ؟
اگر مردم خواهان حضور این افراد در دولت بودند که به جلیلی رای میدادند تا این افراد در بدنه دولت باقی بمانند.
گفتمان وفاق در دولت پزشکیان نه تنها عامل وحدت و همبستگی نشد بلکه خیلی زودتر از انچه به نظر می رسید ، باعث شکاف و دلسردی و تحقیر جریان همسو با دولت شد .
به قول معروف وفاق پزشکیان ، خودی گداز و غریبه نواز است .
این رویکرد به زودی دولت را با چالش جدی سرمایه اجتماعی و بدنه هواداری روبرو خواهد کرد و در بزنگاه هایی چون انتخابات شوراها و .... که دولت نیاز به حمایت و پشتیبانی بدنه هواداری خود دارد ، از آن بی بهره باشد و کسانی که در آرایش افکار عمومی و جهت دهی جامعه تاثیرگذار بودند با دلسردی از دولت فاصله بگیرند .