یونس قیصی زاده
پدر میوه‌فروشی در لاهیجان پس از مهاجرت فرزندش، یک عدد ساعت که زمان دقیق مهاجرت فرزندش روی آن ثابت مانده بود را در مغازه خود نصب می‌کند، اکنون ده‌ها ساعت ثابت از زمان یخ‌زده مشتریان این مغازه که فرزندانشان مهاجرت کرده‌اند بر روی دیوار این مغازه میوه‌فروشی نصب شده است، ساعت‌های غم‌انگیزی که هر خانواده با مهاجرت یکی از فرزندان، عقربه دلشان دیگر حرکت نکرد و روی همان لحظه پرواز ماند و دیگر جلو نرفت!
اما چرا این ساعت‌ها دیگر حرکت نمی‌کنند؟! شاید اکثر خانواده‌هایی که فرزندان آنها به غرب مهاجرت می‌کنند، می‌پندارند که این یک سفر همیشگی هست و زمان برای فرزندانشان در ایران تمام شده است و دیگر قصد بازگشتی وجود ندارد، بلیط‌های یک‌طرفه‌ای که شاید دلشان مدتی در ایران بماند اما جسم‌شان را برداشته‌اند و رفته‌اند دنبال زندگی در غربت، چرا که فکر می‌کردند فرصتی برای زندگی در وطن برایشان نمانده است.
بحران‌های دهه‌ای که چشم‌اندازی برای رفع آنها وجود ندارد و سیل مشکلاتی که هر روز بر آنها افزوده می‌شود، روان انسان‌ها را فرسوده و خسته می‌کند! شاید ساعت خیلی از ایرانیان در این کشور، یخ‌زده و ثابت مانده باشد، حتی اگر میل به مهاجرت نداشته یا امکانش را ندارند. این ساعت‌های یخ‌زده را راه بیاندازید.