نیروی هوایی ایالات متحده در اروپا (USAFE) نقش مهمی در پشتیبانی از فرماندهی اروپا (USEUCOM) و فرماندهی آفریقا (USAFRICOM) ایفا می کند. ماموریت نیروی هوایی ایالات متحده در اروپا که تحت فرماندهی نیروی هوایی سوم عمل می کند، از استقرار سریع نیروی هوایی تا ارائه آگاهی موقعیتی مداوم در سراسر این منطقه را شامل می شود.
به گزارش روزیاتو، به گفته نیروی هوایی ایالات متحده، این فرماندهی بر هفت پایگاه عملیاتی اصلی در سراسر اروپا نظارت می کند و از موقعیت استراتژیک و آمادگی برای انواع عملیات نظامی اطمینان حاصل می نماید. در اینجا شما را با هفت پایگاه هوایی اصلی نیروی هوایی ایالات متحده در اروپا آشنا خواهیم کرد.
RAF Lakenheath بزرگترین پایگاه تحت کنترل نیروهای هوایی ایالات متحده در بریتانیا است و نقش مهمی در زیرساخت های دفاعی اروپا ایفا می کند. علیرغم اینکه یک پایگاه نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا است، از سال ۱۹۴۸ تنها میزبان واحدها و پرسنل نظامی نیروی هوایی ایالات متحده بوده است.
این پایگاه به عنوان خانه بال جنگنده ۴۸اُم که معمولاً به عنوان “Liberty Wing” شناخته می شود عمل کرده و تنها اسکادران جنگنده F-15 نیروی هوایی ایالات متحده در اروپا را در خود جای داده است. نقش پایگاه RAF Lakenheath برای حمایت از سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و عملیات هوایی متحدانش بسیاست.
موقعیت استراتژیک این پایگاه به آن اجازه می دهد تا به سرعت به تهدیدات در اروپا و آفریقا پاسخ دهد که آن را به یکی از مهم ترین هاب ها برای نیروی هوایی ایالات متحده در منطقه تبدیل می کند.
RAF Mildenhall که در فاصله کوتاهی از RAF Lakenheath قرار دارد، به عنوان یک مرکز حمل و نقل و سوخت‌گیری کلیدی برای عملیات ایالات متحده در اروپا عمل می‌کند. به ادعای نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، این پایگاه محل استقرار بال سوخت‌گیری هوایی ۱۰۰اُم است که هواپیماهای سوخت رسان KC-135 Stratotanker را در اختیار دارد.
این پایگاه که در سال ۱۹۳۴ ساخته شد، تا سال ۱۹۵۰، قبل از تبدیل شدن به یک پایگاه مشترک نیروی هوایی بریتانیا و ایالات متحده، محل استقرار نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بود. از سال ۱۹۵۹، میلدنهال به یک پایگاه اختصاصی برای نیروی هوایی آمریکا تبدیل شده است. میلدنهال همچنین واحدهایی از عملیات ویژه و نیروهای اطلاعاتی را در خود جای داده است.
اگرچه برنامه‌هایی برای تعطیل کردن پایگاه RAF Mildenhall وجود داشت، اما این پایگاه همچنان عملیاتی بوده و همچنان برای ماموریت‌های سوخت‌گیری استراتژیک در سراسر اروپا و آفریقا حیاتی است.
پایگاه هوایی رامشتاین مقر فرماندهی هوایی متحدین ناتو و USAFE-AFAFRICA است. به ادعای پایگاه هوایی رامشتاین، این پایگاه بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در خارج از ایالات متحده است و نقشی اساسی در حفظ کنترل عملیاتی بر دارایی های هوایی ایالات متحده در اروپا ایفا می کند. همچنین این پایگاه امکان انجام عملیات های تخلیه پزشکی را داشته و به عنوان یک مرکز حیاتی لجستیکی برای عملیات ترابری هوایی عمل می کند.
پایگاه هوایی رامشتاین یکی از استراتژیک ترین پایگاه های اروپا است که بخش عمده ای از عملیات هوایی را برای نیروی هوایی آمریکا در اروپا انجام داده و ماموریت های مشترک با متحدان ناتو را هماهنگ می کند.
پایگاه هوایی Spangdahlem، واقع در نزدیکی رامستین، محل استقرار بال هوایی ۵۲اُم بوده و جنگنده های اف-۱۶ فایتینگ فالکون را مدیریت می کند. این پایگاه که بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ساخته شد، یک پایگاه هوایی ناتو است که متعلق به دولت فدرال آلمان بوده و نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا تنها مستأجر آن است.
این پایگاه بر روی ممانعت هوایی، سرکوب پدافند هوایی دشمن و پشتیبانی نزدیک هوایی، در تمرکز دارد. پایگاه اسپانگدالم به عنوان یک پایگاه عملیاتی حیاتی برای عملیات جنگی در اروپا و فراتر از آن عمل می کند.
موقعیت خاص پایگاه اسپانگدالم به نیروی هوایی ایالات متحده اجازه می دهد تا قدرت خود را به سرعت در سراسر اروپا به نمایش بگذارد، که بیش از پیش بر اهمیت این پایگاه می افزاید.
پایگاه هوایی آویانو، واقع در شمال شرقی ایتالیا در پای کوه های آلپ کارنیک جنوبی، به عنوان محل استقرار بال جنگنده ۳۱اُم عمل می کند. به ادعای پایگاه هوایی آویانو، ماموریت اصلی آن انجام عملیات هوایی رزمی، عمدتاً از طریق ناوگان جنگنده های F-16 Fighting Falcon است.
به عنوان قدیمی‌ترین پایگاه در این فهرست، آویانو از سال ۱۹۱۱ محل استقرار نیروی هوایی ایتالیا بوده است. آویانو نقش مهمی در عملیات نظامی ایالات متحده در سرتاسر دریای مدیترانه، بالکان و خاورمیانه داشته است.
موقعیت استراتژیک پایگاه Aviano امکان اعزام سریع نیروها به نقاط حساس در سراسر اروپا، خاورمیانه و آفریقا را فراهم ساخته و آن را به سنگ بنای حضور نظامی ایالات متحده در جنوب اروپا تبدیل می کند.
پایگاه Lajes در جزیره ترسیرا پرتغالی، در جزایر آزور واقع شده است – یک مکان منحصر به فرد در وسط اقیانوس اطلس. این پایگاه به عنوان یک مرکز مهم سوخت‌گیری و تدارکات فراآتلانتیک برای هواپیماهای نظامی ایالات متحده که بین ایالات متحده، اروپا و آفریقا در رفت و آمده هستند، عمل می‌کند.
این پایگاه از سال ۱۹۳۴ عملیاتی شده است و از ماموریت های ترابری هوایی و سوخت گیری استراتژیک که برای عملیات جهانی ایالات متحده ضروری هستند، پشتیبانی می کند. پایگاه لاخس همچنین محل استقرار نیروی هوایی پرتغال و فرماندهی منطقه هوایی آزور نیز هست.
موقعیت ایزوله پایگاه لاخس، آن را برای ماموریت های سوخت گیری حیاتی می کند، زیرا این پایگاه کاملاً برای پر کردن شکاف بین سرزمین اصلی ایالات متحده و پایگاه های عملیاتی در اروپا و آفریقا نقش پل را دارد.
پایگاه هوایی اینجرلیک یک پایگاه استراتژیک حیاتی است که در نزدیکی مرز سوریه قرار دارد که آن را به پایگاهی کلیدی برای عملیات در خاورمیانه تبدیل می کند. این پایگاه بال ۳۹اُم پایگاه هوایی را در خود جای داده که در پایگاه هوایی اینجرلیک پشتیبانی حیاتی از عملیات ایالات متحده و ناتو را ارائه می دهد. همچنین این بال هوایی از ماموریت های سوخت گیری هوایی و عملیات های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی (ISR) پشتیبانی می کند.
نزدیکی اینجرلیک به مناطق درگیری در خاورمیانه، آن را به یکی از حیاتی ترین تاسیسات نیروی هوایی ایالات متحده برای واکنش سریع و عملیات مداوم در منطقه تبدیل کرده است.
این هفت پایگاه اصلی عملیاتی به نیروی هوایی ایالات متحده اجازه می دهند تا قدرت را در سراسر اروپا و آفریقا به نمایش بگذارد. این پایگاه ها با موقعیت های استراتژیک و قابلیت های پیشرفته خود، ستون فقرات عملیات بخش اروپا و آفریقای نیروی هوایی ایالات متحده را تشکیل داده و تضمین می کنند که ایالات متحده و متحدانش آماده پاسخگویی به تهدیدات جهانی هستند.