۱۶ آبان ۱۴۰۳
به روز شده در: ۱۶ آبان ۱۴۰۳ - ۰۵:۰۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۶۱۸۲۰۲
تعداد نظرات: ۳۴ نظر
تاریخ انتشار: ۰۳:۰۲ - ۱۱-۰۴-۱۳۹۷
کد ۶۱۸۲۰۲
انتشار: ۰۳:۰۲ - ۱۱-۰۴-۱۳۹۷

دعوت به یک چالش جدید: برای فرزندانمان "گوئیدو" باشیم

در این دنیای پر از دعوت به چالش های گوناگون، از چالش مانکن تا چالش سطل پر از یخ، چالش عکس با مادر، عکس بچگی، عکس بدون آرایش، چالش رقص مارمولک سبز، معرفی کتاب و ...

عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - نمی خواهم آیه یاس و نا امیدی بخوانم ولی در این روزهای هجوم قیمت دلار، سکه، موبایل، خودرو، مسکن و ... هر کسی در آماج فکر و خیال‌های ناشی از این اتفاقات زندگی واقعی قرار گرفته است.

فرقی هم ندارد از چه طبقه ای باشد، درست است فشار بر طبقه کم درآمد جامعه بیشتر است ولی این دغدغه‌ها و درگیری‌های ذهنی همه ما را محصور کرده است، از فقیر تا غنی، هر کس به گونه‌ای، مثلا:

یک کارگر روزمزد ساده، ذهنش درگیر فراهم کردن 3 میلیون ودیعه بیشتری است که صاحبخانه‌ ازش خواسته.

یک کارمند معمولی، هر روز یکبار مرور می‌کند که پارسال با حقوق 1 ماه می‌توانستم 2 سکه بخرم، امسال کفاف 1 سکه هم نمی‌دهد.

یک شخص با وضع مالی خوب، در فکر این است که برای هزینه تحصیل فرزندم در اروپا پارسال 80 میلیون فرستادم امسال باید 180 میلیون بفرستم.

یک مرفه پولدار هم نگرانست که با این محدودیت‌ها و تحریم‌ها آخرین مدل فلان ماشین را از کجا بخرد؟

لطفا در این کشاکش دلار، سکه، موبایل و ... مثل
و در ته ذهن همه ما کسی مدام تکرار می‌کند:

اگر پارسال با قرض، وام، نزول، چک یا هر بدبختی... 3 میلیون(کارگر ساده)/ 30 میلیون(کارمند)/ 300 میلیون(وضع خوب)/ 3 میلیارد(مرفه)/ 30 میلیارد(خیلی مرفه) دلار یا سکه خریده بودیم الان هم قرضمون رو پس داده بودیم، هم همون اندازه شاید هم بیشتر پول در حسابمون داشتیم.

این دم دستی‌ترین مثالی بود که زدم والا اگر خدای نکرده بیکاری، بیماری، بدبیاری و ... هم در زندگیمان داشته باشیم، حجم ناراحتی و درگیریمان چند برابر خواهد بود، جان کلام این است که "همه ما به لحاظ فکری و ذهنی درگیریم".

هر روز کوهی از انواع و اقسام افکار و ناافکار راه گم کرده در میان شیارهای مغزمان می‌چرخند و هیچ راه خروجی هم برایشان پیدا نمی شود و انگار ما هم پذیرفته‌ایم برای بیرون رفتن آنها از ما هیچ کمکی ساخته نیست.

همه این حرفهای ناخوشایند را نوشتم تا به این پرسش برسم: آیا در این وضعیت نابسامان حواسمان به فرزندان و کودکانمان هست؟ آیا این فرشتگان زندگی را اصلا می‌بینیم؟

آنها هیچ نقشی در این ناملایمات زندگی ندارند، حق آنها سلامتی (روحی و جسمی)، کودکی، شادی، امید به فردا و آینده است.

سعی کنیم تمام خستگی‌ها و درگیری‌های زندگیمان را پشت در بگذاریم، بعد وارد خانه شویم و یک ذره از سنگینی بار ناملایمت‌ زندگیمان را حتی برای لحظه ای به سوی آنها سوق ندهیم. آنها معصوم، بی گناه و بی‌تقصیرند. این وظیفه ما در قبال آنهاست.

لطفا در این کشاکش دلار، سکه، موبایل و ... مثل
روبرتو بنینی (کارگردان و بازیگر ایتالیایی) در سال 1997 فیلمی به اسم "زندگی زیباست"(Life is Beautiful) ساخته است، داستان آن در زمان جنگ جهانی دوم اتفاق می افتد، زمانی‌ که یهودیان از شهرها به اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها منتقل می‌شوند.

"گوئیدو" پدر خانواده، برای اینکه پسر 5 ساله اش روحیه‌ی خود را نبازد و وحشت نکند، همه ی آن اتفاقات و رویدادهای ناگوار اردوگاه کشتار جمعی را برای بچه اش به شکل بازی و ساختگی جلوه می‌دهد و به او می‌گوید ما در یک بازی پیچیده هستیم که بر اساس کارهایی که انجام می دهیم امتیاز می گیریم و هر کس که به 1000 امتیاز برسد یک تانک به او جایزه می‌دهند.

با طنازی و رندی تمام تلاشش را می‌کند تا ماهیت زشت و خشونت جنگ را برای بچه‌اش با یک بازی بچگانه تبدیل کند، سعی می‌کند پسرش را خوشحال نگه دارد تا او در همان دنیای زیبای کودکانه‌اش بماند، برای انجام این کار به هر فداکاری و ترفندی دست می زند و موفق هم می‌شود.

2 خواهش دارم اول اینکه ما هم مثل گوئیدو باشیم و سعی کنیم دنیای فرزندانمان را به مشکلات و ناگواری‌های دنیای واقعی گره نزنیم و کودکی آنها را برایشان حفظ کنیم، به آنها فرصت زندگی شاد و پرنشاط دهیم. (یقین دارم که بدون پول هم ممکن است)

در این دنیای پر از دعوت به چالش های گوناگون، از چالش مانکن تا چالش سطل پر از یخ، چالش عکس با مادر، عکس بچگی، عکس بدون آرایش، چالش رقص مارمولک سبز، معرفی کتاب و ... هر کس در درون، خودش را به چالش "گوئیدو" در قبال فرزندان و کودکان این سرزمین دعوت کند.

اگر بچه، نوه یا نتیجه‌ای داریم، خواهرزاده یا برادرزاده‌ای؛ یا اگر کودک دوست، آشنا، همسایه یا خیر کودکی غریبه در خیابان دیدیم؛ لطفا همان چند لحظه‌ای که در کنار آنها هستیم - به هر نحوی که می‌توانیم - سعی کنیم انرژی و حال خوب به آنها ببخشیم( گوئیدو باشیم).

خواهش دومم اینست که لطفا فیلم "زندگی زیباست" را ببینید.(خودم هم یکبار دیگر ببینم) شرایط ما هر چقدر هم بد باشد به اندازه شرایط گوئیدو و پسرش سخت نیست.

بخشی از فیلم "زندگی زیباست"


دعوت به یک چالش جدید: برای فرزندانمان
لطفا در این کشاکش دلار، سکه، موبایل و ... مثل

ارسال به دوستان
انتشار یافته: ۳۴
در انتظار بررسی: ۴
غیر قابل انتشار: ۲
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۴:۵۳ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
7
4
در اصل آنچه گفتی ایرادی نیست اما چرا خواسته اید که مردم گوییدو باشند.آیا از یاد برده اید این حقیقت را که مردم ایران در جنگ هشت ساله شرایطی بسیار سخت تر از این را با سربلندی پشت سر گذاردند آن هم در متن واقعیت نه در فیلم.چرا از خود ایران مثال نمی آورید؟
محمد رضا
Iran (Islamic Republic of)
۰۷:۰۴ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
1
14
این فیلم یکی از فیلمهایی است که هر ایرانی قبل از مرگ باید ببیند حق این فیلم اکران در تمام سینماهای این مملکته
جاوید
Iran (Islamic Republic of)
۰۷:۴۰ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
13
نویسنده مخترم من فیلم را قبلا دیده ام. درسته شرایط ما به اندازه گوییدو سخت نیست ولی در نطر بگیر اون یه فیلم بود اینجا واقعیته. هر چند اینجا هم همه ما را فیلم کرده اند
apal
Iran (Islamic Republic of)
۰۷:۴۶ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
6
زيبا بود اما سخت
متشكرم
مرد ایرانی
Iran (Islamic Republic of)
۰۷:۵۱ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
2
بسیار زیبا و مناسب
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۷:۵۷ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
5
فیلم بسیار تاثیرگذاری است...دیده ام که میگویم.
ایکاش زندگی ما دهه پنجاه وشصت هم روزی به تصویرکشیده شودکه چه برسرمان آمد دراین ایام. که روح وروانمان چنان فشرده ومضمحل گردید که طنز فیلم نهنگ عنبر هم درپس ذهنمان تراژدی غمناکی ازبیچارگی ودربدری را تداعی میکند. اکنون که به میانسالی میرسیم نه خاطرات شیرین کودکی ونوجوانی وحتی جوانی داریم ونه کورسوی امیدی به آینده تابه بچه هایمان انتقال دهیم. به قول یکی ازدوستان که درآستانه طلاق است : زن وشوهری که بدبخت هستند یا احساس بدبختی دارندچطور میتوانندبچه های خوشبختی راپرورش دهند؟ ...
واین چرخه ادامه دارد...
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۸:۱۲ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
4
ما را به بدبختی عادت ندهید...
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۸:۲۲ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
0
خوبست که در هر مشگلی چه در سطح خرد خانه و خانواده و چه در سطح کلان جامعه ببینیم که منشاء واقعی آن از کجا ناشی شده و به میزانی که خودمان مقصر هستیم نسبت به اصلاح راه اقدام نمائیم .
ناشناس
United States of America
۰۸:۲۵ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
1
باشه، بش میگم...
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۸:۳۸ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
3
فیلم خیلی خوبی بود از معدود فیلمهای است که ازدیدن دوباره آن لذت می برم
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۸:۴۶ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
3
سلام
ممنون از شما . واقعا به خاطر این مطلب از شما تشکر می کنم . بعد از چند وقت یک مطلب خوندم که به دلم نشست. البته نباید گفت به دلم نشت و از این حرفا. باید عمل کرد. باید فکر کرد .
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۸:۴۸ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
1
عالی ، حرف نداری عصر ایران
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۸:۵۰ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
3
اینا فیلمه
من که بچه ام رو تربیت کردم که دروغ نگه از مدرسه تا دانشگاه تا رسانه ها تا ادارات و ... همه بهش دروغ میگن. طفل معصوم رو برای اینهمه دروغ آماده نکرده ام.
اگر زرنگ باشه کلی باید تلاش کنه تا بتونه اینهمه تفاوت رو هضم کنه و بعد چطور کلاهشو نگه داره با خداست ....
محسن
Iran (Islamic Republic of)
۰۸:۵۹ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
1
like
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۸:۵۹ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
1
عالی ممنون
حسن
Iran (Islamic Republic of)
۰۹:۱۸ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
4
بعید میدانم چنین چیزی مقدور باشه، من یه کارمند ساده هستم و دو کودک من از پول هفتگیشان کنار می گذاشتن و در حساب پس انداز جمع میکردند و دی ماه 96 حدود یک میلیون شده بود معادل یک سکه تمام، الان همین پول شده حدود یک سوم سکه. من بخودم و ملامت میکنم که کودک من از برخی برنامه هاش زد تا پس انداز کند اما همه اش هدر رفت، چگونه میشود ذهن آرام داشت. شبکه بهداشت برایمان کلاس گذاشته با تلویزیون برای بهداشت روان ما برنامه دارد
شادي
Iran (Islamic Republic of)
۰۹:۲۷ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
1
بسيار زيبا و جالب توجه
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۹:۳۰ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
4
شرایط ما قطعا از گوئیدو سخت تره چون اون یک فیلم بود ولی مادر واقعیت زندگی می کنیم
شهروند عاصی
Iran (Islamic Republic of)
۱۰:۳۳ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
3
مطلب زیبایی بود ولی آقای معین فر عزیز
ولی به عقیده من شرایط مردم ما از گوئیدو سخت تره. اگه گوئیدو رو الان بیاری ایران و توی این شرایط قرار بگیره افسرده میشه و دیگه حال نداره پسرش رو شاد نگه داره
چاپ کن عصر آنلاین
ایرانی
Iran (Islamic Republic of)
۱۰:۴۴ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
2
پیشنهادی قشنگ که از سر یاس بیان شد، عیبی نداره انسان به امید زنده است و در شرایط سخت تصمیمات و رفتار بهتری پیدا می کنه. ممنون عصر ایران
z.tt
Iran (Islamic Republic of)
۱۱:۱۸ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
2
چه تلنگری دل نشینی . ممنووونیم
ناشناس
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
۱۱:۳۵ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
2
سلام این مطلب رو توی تلگرام پخش کنید
ناشناس
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
۱۱:۳۶ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
2
این کاربرایی که نظر منفی دادن اینقدر شل و ولن که خودشون یه گوئیدو میخوان
هیچکس
Australia
۱۱:۴۴ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
1
4
بقول دوستمون ما رو به بدبختی عادت ندهید
محمدی
Iran (Islamic Republic of)
۱۲:۱۵ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
2
خیلی خوب و عالی بود ممنون
ناشناس
United States of America
۱۲:۵۷ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
2
ملت ایران در جنگ هشت ساله شرایطی بسیار سخت تر را با استقامتی مثال زدنی پشت سر گذاردند. فیلم هم نبود ،واقعیت محض بود .یادم نمیرود در آن اوضاع واحوال بچه ها را در شهر بازی که چه قدر شاد بودند.چرا ازگوییدو مثال می آورید چرا از همین مردم نمیگویید
مهرداد
Iran (Islamic Republic of)
۱۳:۰۴ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
2
1
مخالفم بسیار و بسیار ....
فقط پوشاندن مشکل حذف صورت مساله
لطفا واقعیت های بزرگ زندگی را کنار یک مشت فعالیت تجاری سینما قرار ندهید
خویی
Iran (Islamic Republic of)
۱۴:۰۰ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
2
راستی وصداقت از بالا به پایین تزریق میشود وقتی که همه جا دروغ وبی صداقتی بیداد میکند من والدین چکار باید بکنم
ناشناس
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
۱۷:۲۹ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
0
0
من هستم
masoud
Iran (Islamic Republic of)
۱۹:۲۶ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۱
3
0
این فیلم خیلی قشنگه و ترکیب بسیار عالی دارد.
فقط یک مشکل اساسی دارد، هدف این فیلم (مثل چند فیلم شبیهش) مظلوم نمایی یهودیا است که با دیدن فیلم متوجه می شوید.
ناشناس
Qatar
۰۲:۲۱ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۲
0
0
بسیار زیبا توصیف نموذید. من دهه پنجاهی هستم. متولد خرمشهر. چشم باز کردم و ۵ سالم شد که انقلاب روی داد، تا بخود آمدم جنگ شد. و بغد مهاحرت ودربدری. حنکزده شدیم. ما را در کلاس مدرسه ای در اهواز سکونت دادند و دوسال آنجا بودیم. دوسال از مدرسه عقب افتادم. کلاس اول بودم که روزهای تعطیل در بازار دستفروشی میکردم و کیسه پلاستیکی میفروختم. تصور کنید پسری ۸ با ۹ ساله. تلویزیون نداشتیم. بعد که از بنیاد مهاجرین جنگ، تلویزیون ۱۴ اینچ سیاه وسفیدی به مادادند، مدارس ۵ زنگه شد و تا به خانه می رسیدبم برنامه کودک تمام شده بود. تمام دوران کودکی، کارتون ندیدیم. بزرگتر که شدم مجبور شدم صبح به مدرسه بروم و بعد از ظهر به بازار. روزهای تعطیل برای استراحت، بلیط سبنما می خریدم و در هیاهوی سینمای دهه ۶۰، چرتی مبزدم. شلوار و پیراهن وکفش برادر بزرگتر از خودم رو بعد از اینکه برایش کوچک می شد، می پوشبدم. و دستفروشی و بنایی و کشاورزی و .... انحام دادم. کودکی و نوجوانی من با جنگ گذشت و غریو توپ وخمپاره ودیوار صوتی وبمباران جنگنده ها، وجوانی من با تحریم و ... سپری شد. حتی مدرسه هم که می رفتیم مامورین انتظامات درب مدرسه کیف ما رو می گشتند، حق ندلشتیم پیراهن آستین کوتاه بپوشیم و ... الان خدا رو شکر میکنم که زندگی معمولی ومتوسطی دارم. اما الان ۴۵ ساله هستم. نه کودکی ونه نوجوانی و نه جوانی رو درک کردم.دهه ۵۰ ها، نابود شدن
ناشناس
Serbia
۱۰:۴۰ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۲
0
0
واقعا متاسفم كه به جايي رسيديم كه بايد نمي رسيديم
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۱:۱۳ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۲
0
0
متن خوبی بود و انصافا حرف حساب.
ولی این رو هم بگم. چند وقت پیش بواسطه خرید خونه با یکی از عزیزان املاکی رفاقت پیدا کردیم. بواسطه آشنایی ای که با من و همسرم پیدا کرده بود در حضور پسر 5 ساله مون حرفی زد که خیلی ذهنمون رو درگیر کرد. گفت شما تحصیل کرده اید بنابراین نمی تونید بچه تون رو برای این جامعه درست تربیت کنید این جامعه گرگ می خواد و شما توانایی تربیت گرگ ندارید. بچه شما آینده ای در این جامعه نخواهد داشت.
نمی دونم شاید ...
عباس
Iran (Islamic Republic of)
۱۴:۳۵ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۲
0
0
واقعاً متن عالی بود و حرف درست. پول رفاه می آورد اما تمام آرامش به خاطر پول نیست. تمام دنیا مادیات نیست و بایستی برای خانواده و فرزندانمان بیشتر وقت بگزاریم. پس انداز محبت نیاز است.
#videojsscript