خداحافظی با پرافتخارترین تیم داوری ایران!

به گفته محمدرضا منصوری، دیدار پرسپولیس و ملوان در هفته بیست و سوم، آخرین قاب پرچم زدن او در زمین فوتبال بود و او برای همیشه قضاوت و پرچم زدن را کنار گذاشت.

با خداحافظی محمدرضا منصوری، حالا دیگر اثری از پرافتخارترین تیم داوری ایران چه در لیگ داخلی و چه در سطح جهانی نخواهد بود.

به گزارش ایسنا، به گفته محمدرضا منصوری، دیدار پرسپولیس و ملوان در هفته بیست و سوم، آخرین قاب پرچم زدن او در زمین فوتبال بود و او برای همیشه قضاوت و پرچم زدن را کنار گذاشت. اتفاقی که نه تنها شایسته این داور ۴۵ ساله نبود، بلکه باعث شد او هم مثل رفیقان صمیمی‌اش یعنی علیرضا فغانی و محمدرضا ابوالفضلی، غریبانه از زمین چمن خداحافظی کند؛ خداحافظی که نه تنها لایق یکی از سه تفنگدار داوری ایران در آسیا و جهان نبود بلکه بسیار پایین‌تر از شان داوری بود که در این سال‌ها زحمات زیادی را برای داوری ایران کشیده است.

۱۸ سال پیش در دیدار شهید قندی یزد و ملوان، محمدرضا منصوری برای اولین‌بار در لیگ برتر پرچم زد و به مروز خود را تبدیل به یکی از پرافتخارترین کمک داوران ایرانی کرد. منصوری سابقه قضاوت در جام‌های جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ و جام ملت‌های ۲۰۱۹ را در کارنامه خود دارد. او مجموعا در ۶ بازی جام جهانی و ۷ داربی سوت زد و یکی از پرافتخارترین کمک داوران تاریخ ایران به حساب می‌آید. او در کنار علیرضا فغانی و محمدرضا ابوالفضلی، یکی از پرافتخارترین کمک داوران ایران است و همانند فغانی و ابوالفضلی به طرزی ناراحت‌کننده از داوری خداحافظی کرد تا کلکسیون قدرنشناسی کمیته داوران کامل شود. کمیته‌ای که باعث فراری دادن فغانی و به سایه رفتن ابوالفضلی شد.

منصوری دلیل خداحافظی خود را قانون خروج داوران بالای ۴۵ سال از لیست داوران بین‌المللی اعلام کرد؛ قانونی که شاید کمیته داوران فعلی آن را تصویب نکرده باشد اما بسیاری از داوران فعال و غیرفعال لیگ برتری و بین‌المللی امید داشتند که با توجه به حضور خداداد افشاریان در راس داوری، این قانون برداشته یا حداقل اصلاح شود. قانونی که به اعتقاد بسیاری موجب فراری دادن فغانی شد تا برخی‌ها در کمیته داوران حفظ قدرت کنند.

حذف کردن پرافتخارترین تیم داوری ایران که ۲ جام جهانی و ۲ جام ملت‌ها را سوت زده بود، کار سختی به حساب می‌آمد اما کمیته داوران موفق به انجام این مهم شد. تیم داوری که حتی کاندیدای قضاوت در فینال جام جهانی ۲۰۱۸ بود، حالا دیگر فعالیتی در فوتبال ایران ندارد و به لطف افشاریان حتی حاضر نیستند که با کمیته داوران فعلی همکاری داشته باشند. قانونی که در ایران جلوی پای داوران است، سبب شد تا فغانی به استرالیا برود و همچنان شانس برای قضاوت در جام جهانی را داشته باشد که از قضا به این مهم نیز دست پیدا کرد. محمدرضا ابوالفضلی و محمدرضا منصوری نیز در کمال شایستگی، مجبور به خداحافظی از داوری شدند زیرا دیگر سوت زدن یکی در میان در لیگ برتر برای آن‌ها انگیزه کافی نبود. برای کمک داورانی که تا همین سال پیش در بالاترین سطح فوتبال دنیا سوت می‌زدند، حالا باید خود را به خاطر یک قانون اشتباه محدود کنند و فقط در لیگ برتر سوت بزنند. این در حالی است که هم سن و سال‌های آن‌ها هنوز در تکاپوی سوت زدن در جام جهانی و جام ملت‌های مختلف هستند.

در دنیای موازی و یا حتی در یک کشور دیگر، زمانی که به دلیل اشتباه داور قطری در اتاق VAR دیدار پرتغال و اروگوئه، فغانی، ابوالفضلی و منصوری فرصت حضور در جام جهانی را از دست دادند، کسی فکر نمی‌کرد که این آخرین جام جهانی این تیم داوری با یکدیگر خواهد بود اما دانش اعضای فدراسیون فوتبال و کمیته داوران این اتفاق را رقم زد و سبب شد تا در جام جهانی بعدی ایران در حسرت نماینده باقی بماند. فغانی قرار است به عنوان یک ایرانی اما زیر پرچم استرالیا در جام جهانی ۲۰۲۶ سوت بزنند. منصوری و ابوالفضلی هم به خاطر اشتباهات کمیته داوران و خط خوردن از لیست داوران بین‌المللی دیگر نمی‌توانند در سطح جهانی سوت بزنند و عملا ایران دیگر نماینده‌ای در داوری نخواهد داشت.

برای کمیته‌ای که اصلی‌ترین مهره‌هایش را کنار می‌گذارد و حتی تلاشی برای حفظ آنان نمی‌کند، باید نیروهایی را برای جایگزینی تربیت کند؛ اما نه تنها داوری با سطح بالا به آسیا و جهان معرفی نکردند بلکه همان سهمیه یک تیم داوری را هم از ایران گرفتند. موعود بنیادی‌فر به عنوان داوری که قرار بود جانشین این تیم داوری شود، نه تنها در جام ملت‌های گذشته فقط یک بازی سوت زد، بلکه برای جام جهانی هم انتخاب نشد و حالا با فقر داوری روبه‌رو هستیم. فقری که در تنه داوری نیز رخنه کرده و هفته به هفته اعتراض به داوری افزایش پیدا می‌کند. معلوم نیست مسیری که کمیته داوران در پیش گرفته‌اند، به کجا ختم خواهد شد اما عملکردهای فعلی نشان می‌دهد که نمی‌توان آینده روشنی را برای داوری فوتبال ایران پیش‌بینی کرد.